Musicalreport

9 is zeer goed

"Zeer goed" is de omschrijving bij het cijfer 9. Maar ook de Fontys-voorstelling Nine verdient dit kwaliteitsoordeel.

Nine is een voorstelling die het goed doet bij opleidingen. Gezien het grote aantal vrouwenrollen komt de verdeling in deze voorstelling vaak goed overeen met die van een opleidingsklas. Toch is er ook wel iets wat de voorstelling minder geschikt maakt. De personages in Nine zijn beduidend ouder dan de jongeren in opleiding.
Dat laatste geldt dus ook voor deze voorstelling van de tweede- en derdejaars studenten van de conservatoriumafdeling van Fontys. Er zijn geen pogingen gedaan om met kostuums of schmink de mensen ouder te laten lijken. Even zelf de omschakeling maken, en het is werkelijk genieten van deze Nine.

In Nine volgen we de beroemde Italiaanse filmregisseur Guido Contini. Na het floppen van zijn laatste twee films zit hij in een creatieve dip. Hij heeft echter een voorschot aangenomen op een nieuwe film, waarvan hij zelf nog totaal geen idee heeft waar deze over moet gaan. Maar dat is niet zijn enige probleem. Hij zit ook in de knoop met de vrouwen in zijn leven. Zijn eigen vrouw, zijn minnares, zijn muze, de producente en de assistente die zij aan heeft gesteld. Daarnaast is er ook nog het kind in hem, dat altijd negen is gebleven, en die belangrijke gebeurtenis die op het strand plaatsvond.

De centrale figuur Guido wordt mooi gespeeld door Sandor Stürbl. Hij maakt van Guido niet een man die bewust de een met de ander bedriegt, maar die het een soort van overkomt. Een man ook die echt in de war is, en met wie je wel medelijden hebt, zeker als zijn hele leven in de soep dreigt te draaien. Zijn vrouw probeert eigenlijk tegen beter weten in hun relatie te redden. Ze wordt mooi gespeeld door Deborah de Groot. Carla, de minnares (Hanneke Vos)  is een lekker overdreven ordinair. De producente Liliane La Fleur (Roos van Breukelen) schittert in Folies Bergeres en speelt verder verdienstelijk, maar soms een tikkeltje te veel over the top.
Het zijn de meest opvallende spelers en rollen in deze prima cast. Een absoluut compliment verdient de piepjonge Ruben Wijand die de kleine Guido speelt. Erg overtuigend, met een ondeugende blik en veel spelvreugd. Dat de jonge Guido zo was geloven we onmiddellijk. Het samenspel met Petra Clauwens, die hem als Saraghina wijsmaakt in de liefde is bijzonder sterk en leuk om te zien.

Regisseur Eddy Habbema heeft wel het een en ander uit de oorspronkelijke Nine geschrapt. Wat overblijft is een hele sterke voorstelling die de studenten laat schitteren en veel uit zichzelf doet halen. Zeker waard om gezien te worden.

Nine is nog te zien op 24, 25 en 26 juni in het Jan van Besouwhuis in Goirle. Reserveren kan via 013-5343400. Aanvang van alle voorstellingen is om 20.15 uur

13 June 2008
Première
Amsterdam
M-Lab
Nine, Fontys, Maury Yeston, Eddy Habbema, musical, M-lab, Conservatorium, Premiere, Recensie,

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen