Het verhaal speelt zich af in een Caribisch fast food restaurant, dat is vernoemd naar de protagonist, Deli, zijn moeder. Haar statige portret, een belangrijk onderdeel van Bunny Christie zijn dekor, kijkt neer op de gebeurtenissen. Elmina is echter ook de naam van het oudste Ghanese slavenfort van de Afrikaanse westkust. De schrijver wil het publiek eraan herinneren dat het gewelddadige en armoedige milieu waarin de personages zich bevinden te herleiden is naar de slavernij. Aan de muur hangen ook portretten van zwarte iconen die dit milieu ontstegen zijn, zoals Malcolm X, Martin Luther King, Mohamed Ali en Nelson Mandela. Iets waar Deli, gespeeld door de auteur zelf, naar streeft.
Het stuk bestaat niet uit perfecte personages, maar mensen van vlees en bloed met elk hun zwakke punten. Dit is de essentie van drama. In Elmina’s Kitchen speelt zich een moderne tragedie af van drie generatie zwarte migranten in Engeland.
Deli (eigenaar van het restaurant) is een ex-bokser en gevangene. Hij heeft geweld de rug toegekeerd en probeert zijn leven op het rechte pad te krijgen. In eerste instantie lijkt dit goed te gaan, vooral als de pittige Anastasia (Do�a Croll) in het restaurant komt werken. Ze heeft een positieve invloed op Deli en weet het restaurant om te toveren van een krot tot een prettige plek met lekker eten.
Croll & Kwei-Armah
Deli zijn rehabilitatie wordt echter erg moeilijk gemaakt door het gewelddadige milieu van Hackney. Zijn vaste klant Digger (een angstaanjagende rol van Shaun Parkes) is een van de gevaarlijkste gasten van de buurt. In eerste instantie beschermd hij de plek tegenover lokale afzetters, maar als Deli hem niet meer in het restaurant wil hebben gaat deze achter zijn meest dierbare bezit aan, Ashley, zijn zoon.
Shaun Parkes als Digger
Ashley is een tienervader en kijkt op naar Digger. Hij is een jongen van de straat en Digger vertegenwoordigt voor hem respect en succes. Zijn vader ziet hij als een loser. Michael Obiara weet een levendig en authentiek beeld van een derde generatie migrant neer te zetten, waarin veel migrantenjongeren zich in zullen herkennen. Hopelijk is zijn ondergang een potente waarschuwing en een impuls tot introspectie en discussie.
Ten slotte komt ook nog Deli zijn vervreemde nietsnut van een vader (Don Warrington) op de proppen. Deze zorgt alleen maar voor extra onrust en jaagt het enige goeie in Deli zijn leven, Anastasia, weg.
Ashley is niet sterk genoeg om de verleidingen van de straat te weerstaan. Het stuk eindigt met een letterlijk gevecht om zijn ziel tussen Deli en Digger. Het laatste beeld van het stuk is de neergeschoten Ashley in de armen van zijn vader. Een beeld dat grote indruk maakte op het publiek, waaronder heel wat jongeren, in de zaal. Dit is Kwei-Armah zijn waarschuwing aan de jeugd. In een interview zei hij: “As a father, our children dying is something that concerns me. Young men unable to see tomorrow, blinded by the today.”
De rode draad door het verhaal is het gevecht van Deli voor de ziel van zijn zoon. Dit is een thema waar elk publiek en cultuur zich mee kan identificeren. In de West End bereikt het een gemeleerd publiek.
Elmina’s Kitchen is een gepassioneerd stuk, goed geregisseerd door Angus Jackson, dat culturele bruggen kan bouwen in een land met etnische spanningen. Het is echter niet alleen tragiek, maar gaat gepaard met ontzettend veel humor en rijk taalgebruik.
Extra info:
Elmina’s Kitchen werd in eerste instantie in 2003 gespeeld in het prestigieuze National Theatre, waar het voor de Olivier Award voor Best Play werd genomineerd. Sinds 20 april van dit jaar is het in de West End te zien dankzij producent Bill Kenwright.