De realityshow Expeditie Robinson blijft Nederlandse televisiekijkers boeien. We schijnen maar geen genoeg te krijgen van die schrijnende beelden van de uitgehongerde lijven van bekende Nederlanders die zich alleen mogen voeden met insecten en zeekomkommers. Vorige maand wist het programma voor de zoveelste keer genomineerd te worden voor de Televizierring. Inhakend op die populariteit maakt producent Rick Engelkes een musical met hetzelfde gegeven: Expeditie Eiland. Alleen geen beroemdheden die zich aan allerlei vernederingen en nietsverhullende livecamera’s moeten onderwerpen, maar drie totaal verschillende gezinnen.
Zo is daar de familie Ten Kate, waarvan manlief Wim (John Buijsman) afgekeurd is, vrouwlief Peet (Lone van Roosendaal) in een snackbar werkt en zoon Wesley (Jip Bartels) droomt van een carrière als hardrockmuzikant. Tegenstander is het rijke gezin Van Stirum-Vinkesteijn. Rikkert (Rutger de Bekker) is arts, Dionne (Jelka van Houten) schrijft zelfhulpboeken en dochter Chantal (Kaylee Peters) post naaktfoto’s op sociale media. Het deelnemersveld wordt gecompleteerd door het tweevadersgezin Kuipers, bestaande uit Fred (Ferry Doedens), een onverbeterlijke narcist, Vincent (Dennis Willekens), die alleen maar lijkt te bestaan om zijn Fred te dienen en te ondersteunen en dochter Tries (Pascalle Langhorst). De kandidaten ondergaan allerlei tests en beproevingen en voeren zo strijd om de hoofdprijs van een miljoen euro. Het spel wordt geleid door de gehaaide televisiepresentator Ruud Salomons (Joey Schalker).
De lol in de musical zit ‘m vooral in de bochten en toeren waarin de drie gezinnen zich wringen om de felbegeerde hoofdprijs te winnen. Hoe ver zijn zij bereid te gaan? Gaandeweg worden ook verborgen agenda’s ontsloten: Dionne grijpt alle gelegenheden aan om haar nieuwste boek aan te prijzen en te verkopen en Fred doet met zijn deelname een gooi naar een eigen televisiecarrière. Maar het leven op elkaars lip en op zulke gespannen voet zorgt niet alleen voor confrontaties tussen de gezinnen: ook binnen de kampen zelf ontstaan er steeds grotere wrijvingen. De beer is goed los als pijnlijke geheimen tussen man en vrouw en man en man aan het licht komen.
Op zich steunt Expeditie Eiland op een raamwerk dat aardig wat intrigerende mogelijkheden biedt tot avondvullend vermaak. En op scèneniveau weet de musical regelmatig te scoren. Zelfs op het microniveau van de oneliners is het af en toe goed raak. Zo weet Lone van Roosendaals snackbarvrouw Peet veel lachers in de zaal in te palmen met haar stortvloed aan frituurmetaforen (“Een gebarsten kroket gooi je toch niet zomaar weg?”) Maar jammer genoeg vervallen de makers behoorlijk in overjarige clichés. Zo dwingt het script Jelka van Houten haar tanden te zetten in een zweverig soort bomenfluisteraarster, die constant wil contact wil maken met rotsen om te aarden, maar dan wel op de manier waarop een serie als Gooische Vrouwen ons tien jaar geleden al aan het lachen maakte. En zet Ferry Doedens een spreekwoordelijke homo neer, maar dan wel spreekwoordelijk uit de tijd van Henk Elsinks Harm met het harpje (oeps!).
Zouden de makers hierdoor hooguit nog beticht kunnen worden van een beetje luiheid, echter er is iets groters mis met Expeditie Eiland: er ontbreekt een verhaal. Het lijkt erop dat zo veel energie is gestoken in de individuele scènes en oneliners, dat er weinig meer over was voor het bedenken van iets van een verhaal, een motor die de hele santenkraam twee uur lang gaande houdt en ergens naar toe leidt. Het publiek zwalkt nu van scène naar scène, waarin elke keer weer iets nieuws uitgeprobeerd wordt, de ene keer raak, de andere keer mis. Waardoor alle personages ons vrijwel koud laten.
En omdat er zoveel talent op het podium staat, is het ontbreken van een urgent verhaal eeuwig zonde. Jelka van Houten, zo gewild om haar droge naturel, loopt bijna doelloos rond met haar zelfhulpboek, Dennis Willekens, laatst nog zo ontroerend grappig in De Marathon, lijkt verspild en de talenten van Jip Bartels, dé ontdekking een paar jaar geleden als Eugene in Grease, blijven vrijwel onbenut.
