Festen is een productie van het Almeida theatre en een prachtige bewerking (van schrijver David Eldridge) van de Deense Dogma film. Het is het pijnlijke verhaal over een ‘disfunctional family’, die jaren heeft geleden onder de tirannie van de vader (Stephen Moore). Op zijn 65ste verjaardag, en kort na de begrafenis van een van zijn dochters, besluit de oudste zoon Christian (Mably) zijn vader publiekelijk te confronteren met zijn daden. De vader blijkt jaren Christian en zijn tweelingzus te hebben verkracht. De familie probeert dit nieuws ver weg te stoppen en te doen alsof alles koek en ei is, dat alles net zo schittert als het servies op de eettafel. Uiteindelijk is dit niet vol te houden, omdat Christian blijft vechten voor de waarheid. De familie valt uiteen in het holst van de nacht en begint tegen het ochtendlicht weer langzaam bij elkaar te komen. De vader wordt ditmaal echter buiten de nieuwe familie gesloten.
Festen is echter niet alleen ellende, maar wordt op de juiste momenten verlicht door absurde en donkere humor. Dit stuk was een emotioneel overrompelende ervaring en je kon het publiek om je heen geschokt horen reageren, wat betekent dat ze helemaal in het stuk zaten.
Een van de pijnlijkste momenten in het stuk vindt plaats als Christian zijn vader vraagt waarom hij hem had verkracht, waarop zijn vader koud antwoord dat hij alleen daarvoor goed was.
Het gehele ensemble van dit stuk was een indrukwekkende eenheid, maar vooral het West End debuut van Mably (28 Days Later, The Prince and Me) als Christian was hartverscheurend. In de Britse pers wordt hij al vergeleken met Marlon Brando, vanwege zijn intensiteit en zijn fysieke spel. Mably schreeuwt het uit van pijn in een scene die net zo door merg en been gaat als wanneer Brando om zijn vrouw Stella gilde, onderaan de trap, in A Streetcar Named Desire.
De mise en en scene van de regisseur was adembenemd, het dekor van Ian McNeil (gelauwerd om zijn legendarisch set voor An Inspector Calls) was simpel maar effectief, het briljante geluidsontwerp en lichtontwerp (Jean Kalman) waren een organisch onderdeel van het stuk.