En dan nu in 2023 eindelijk een Nederlandse première. Dat is te danken aan het beginnende Stichting Theater met aan het roer acteur-regisseur Marleen van der Loo. Met bescheiden middelen: Richard Fitzhugh neemt met zijn vleugel de hele muziek voor zijn rekening.
Hard
Bescheiden, maar zonder verlies van de impact die Ganesha jaren geleden in Antwerpen al wist te maken. Zo bescheiden is deze nieuwe versie ook weer niet, de songs – hoeveel andere musicals hebben ook zoveel rake songs? - worden door de vier acteurs opvallend harder gezongen dan we gewend zijn. Maar in deze lawaaiige tijd waarin iedereen om het hardst moet schreeuwen om de aandacht te krijgen, komt dat gekozen volume niet eens zo uit de lucht vallen.
De acteurs zijn alle vier bijzonder op dreef, ze zijn goed gekozen. Marleen van der Loo en Maaike Widdershoven nemen het publiek met gemak mee op hun vakantiereis naar India, maar ook in hun gevoelsleven, geheimen en angsten. Het script van Allard Blom is overzichtelijk, een beetje keurig: in het begin zijn de karakters van de dames duidelijk te onderscheiden. Margreet (Maaike Widdershoven) is de regelaar, wil alles op orde hebben. Karin (Marleen van der Loo) is chaotischer. In de tweede helft komen die karakters onder druk van de tegenvallers tijdens de trip steeds dichter bij elkaar. Waarbij het verborgen verleden van de vrouwen onontkoombaar onthuld wordt.
Aanwinst
Die botsende karakters zijn misschien wat voorspelbaar, maar Van der Loo en Widdershoven creëren wel een heerlijk komisch begin van een verder ernstig verhaal. Jeune premier Alexander Boone speelt alle mannenrollen en bewijst dat hij een uitstekende aanwinst is in musicalland. Allereerst weet hij met fascinerende dans een dimensie toe te voegen aan de voorstelling die we al zo lang kennen. Maar als hij even de gestorven zoon speelt van Karin, weet hij de zaal muisstil te krijgen. Zijn uitvoering van het lied ‘Allemaal zo anders’ bezorgt het publiek koude rillingen. Jeroen Phaff is op zijn plaats als de alwetende god Ganesha. Het is prachtig om te zien hoe hij met vilein plezier onthult wie er allemaal in de toekomst komt te overlijden. Alleen missen we wel het mysterieuze dat Phaffs Antwerpse voorganger Sébastien De Smet met zijn tengere gestalte en ongenaakbare gelaatstrekken wist te bewerkstelligen.
Wij nemen onze hoed af voor Stichting Theater, die het prachtige Ganesha niet alleen naar Nederland durfde te brengen, maar het ook prachtig neerzet.
