De Royal Shakespeare Company is de afgelopen jaren zwaar in de problemen geweest. Onder voormalig artistiekleider Adrian Noble leed de RSC onder grote financiele problemen, verloor het zijn vaste plek in het Barbican Centre in Londen en riep hij groot tegenstand op door van hun thuisplaats in Stratford een soort attraktiepark te willen maken.
Intussen is Noble vervangen door Michael Boyd en lijken de problemen opgelost te worden. Het gezelschap is financieel weer gezond, ze hebben een nieuw huis in Londen gevonden en grote sterren als Dame Judi Dench (All’s Well That Ends Well) en Vanessa Redgrave (Hecuba) keren na jaren weer terug naar het gezelschap.
Een energieke Toby Stephens als Hamlet.
De eerste succesvolle productie van de RSC, die Londen dit seizoen bereikt, is Hamlet, geregisseerd door Boyd zelf. Zijn energieke Hamlet wordt vertolkt door een indrukwekkende Toby Stephens, zoon van acteurs Dame Maggie Smith en Robert Stephens, en bij het grote publiek bekend als de slechterik uit de laatste James Bond-film Die Another Day. Stephens maakte grote indruk op een stampvolle zaal, bestaande uit heel wat jonge mensen. Deze productie is dan ook een Hamlet voor deze tijd. Het wordt grotendeels gebracht als een psychologische thriller en de mise en scene is razendsnel.
Het mooie aan deze productie waren, de in mijn ogen, Japanse invloeden. De set was een simpele houten muur, dat leek op een fort uit een Akira Kurasawa film. Andere Japanse invloeden zag ik in de manier waarop de geest van de vader werd neergezet, de Kabuki-bewegingen van de toneelspelers, de muziek en de manier waarop Hamlet zijn lichaam beklad (als kalligrafie) met de woorden ‘remember me’ en het hele middenstuk op blote voeten rondloopt.
Vooral Polonius (Richard Cordery) en zijn zoon Laertes (Gideon Turner) vielen verder nog op in een ijzersterke cast. Wel kwamen de vrouwen, Gertrude (Sian Thomas) en Ophelia (Meg Fraser), naar mijn gevoel minder sterk over dan de mannen.
Gideon Turner als Laertes
Het stuk begon om 19:00 uur en was pas om 22:45 uur afgelopen. Wat mij betreft hadden ze op sommige momenten wel wat in de tekst mogen schrappen. Zo snapte ik de politieke verwijzingen met Fortinbras totaal niet en vond ze dus overbodig. De politieke context werd mij achteraf uitgelegt. Behalve deze puntjes van kritiek was het echter een overrompelende avond in het theater met een Hamlet die mij nog lang zal nablijven.