De afgelopen jaren werd de uitdagende rol van Hedda gespeeld door o.a. Kate Burton (Broadway), Annette Bening (LA), Cate Blanchett (Sydney) en scoorde regisseur Ivo van Hove met zijn Off Broadway versie. De productie van Sir Richard Eyre (Mary Poppins) die ik zag begon in het gerenommeerde Almeida theatre en is na groot succes naar de West End verhuisd.
Voor mij is deze Hedda een tragedie over een vrouw, die als gevolg van een rottig karakter, haar eigen gevangenisbewaarder wordt. Hierdoor trouwt ze met een man (George) die haar doodverveeld, komt ze te wonen in een veel te duur huis dat ze verafschuwt, wordt ze het slachtoffer van seksuele chantage en jaagt ze passie (Loevborg) uit haar leven omdat hij niet tot haar klasse behoort.
Hedda hunkert niet alleen naar de macht van mannen, maar zelfs die van een god. Ze wil controle uitoefenen op haar hele universum. Door schade en schande komt ze er echter achter dat het leven vaak haar eigen weg kiest.
Zwanger zijn van George (een sympathieke Benedict Cumberbatch) is voor Hedda een ramp. Als gevolg hiervan verliest ze nl. controle over haar lichaam.
Iedereen die met Hedda in contact komt wordt een pion in haar schaakspel. Ze is vaak echter te impulsief en niet slim genoeg om al haar intriges in haar voordeel te laten werken. Als alles uiteindelijk misgaat ziet ze zelfmoord as enige uitweg.
Best speelt Hedda op sensationele wijze. Haar grillig gedrag roept zowel afschuw als humor en een soort van bewondering op. Juweeltjes van momenten zijn bv. als ze op de slinkse rechter van Iain Glen (Martin Guerre) schiet uit verveling, speelt met de perfect blonde krullen van haar rivaal, Thea (Lisa Dillon), die verleiding tot pyromanie uitlokken en als ze het kostbare manuscript van Loevborg (Jamie Sives) uit jaloezie in vlammen doet opgaan.
Eve Best & Lisa Dillon
Het indringende portet dat Best afschildert is die van een verveeld, verwend, impulsief vaderskindje. Het enorme schilderij van haar vader is dan ook niet voor niets een prominent onderdeel van het dekor. Dat het stuk Hedda Gabler (meisjesnaam) heet en niet Hedda Tesman (getrouwde naam) spreekt boekdelen.
Niet alleen is Eyre als regisseur van deze onthullende voorstelling, maar heeft hij deze ook nog eens vertaald. Het resultaat is een groot genot.
Eve Best zag ik voor het eerst in Mourning Becomes Electra (National Theatre) en was toen al diep onder de indruk van haar talent. Met deze rol bevestigt ze alleen maar mijn mening dat ze zich ontwikkelt tot een koningin van het Britse theater.