In een warm Buenos Aires in de jaren tachtig ontmoeten twee mannen elkaar in een gevangeniscel: Molina en Valentin. De één zit daar vanwege zijn geaardheid, de ander vanwege revolutionaire ideeën. Het leven in de gevangenis is extreem zwaar. Martelingen zijn aan de orde van de dag en de mannen zijn dan ook op elkaar aangewezen. Ze dromen van de vrouwen in hun leven. Molina over de Hollywood-ster Aurora en Valentin over zijn geliefde Marta. Langzaam groeien de mannen naar elkaar toe. Maar wat gebeurt er als Molina gedwongen wordt Valentin te verraden?
Alex Klaasen als Molina is een feest om naar te kijken. En daarom blijf je ook naar hem kijken. De moeilijke zangstukken zijn geen probleem voor hem en als praatgrage etaleur geeft hij ook wat te lachen in het zware gevangenisleven. Ook Marjolein Teepen speelt haar vierdubbele rol (als Aurora, de Spinnenvrouw, Molina’s moeder en Marta) erg goed. Haar bewegingen zijn strak. Als een echte spin beweegt ze over het podium. Prachtig is ze. René van Kooten kan uitpakken op het moment dat hij zijn revolutienummer ‘De morgen daarna’ ten gehore brengt.
De muziek van Kiss of the Spider Woman is mooi. Het is niet het standaard musicalgeluid dat je hier te horen krijgt, maar juist wat meer ingewikkelde composities met een vleugje Latin. De begeleiding wordt gedaan door een klein combo. Luister vooral naar ‘Lieverd’ en ‘Kus van de Spinnenvrouw’. Ik kreeg kippenvel!
Ben je een eerdere versie van Kiss of the Spider Woman gewend, verwacht dan echt wat anders. Bij deze voorstelling heb je geen groot ensemble, maar juist een kleine mannengroep. Er is slechts één vrouw, die alle vrouwenpartijen moet dragen en dus zowel moeder als verleidster moet neerzetten. En de heftigheid, het echte vieze, rauwe, is nog niet zo flink aangezet als zou mogen.
Al met al een heerlijke musical om de komende maand te gaan bezoeken. Ga genieten van de muziek, de spelers, de dans en het decor. Laat je kussen door de Spinnenvrouw, maar wees gewaarschuwd…
Recensie: Marijke van Engen
