Het gebied rond Victoria station begint zo langzamerhand te veranderen in een centrum van dans. Billy Elliot speelt al enige tijd in het Victoria Palace en sinds kort is Movin’ Out zijn overbuurman geworden in het Apollo Victoria. De show verteld het verhaal van de Amerikaanse generatie die in de voortvarende jaren ‘50 opgroeide met rock ‘n roll, in de jaren ‘60 verscheurd raakte over de oorlog in Vietnam en hierna een pijnlijk verwerkingsproces moest ondergaan. Dit was de eerste oorlog die de VS ooit verloor.
Het verhaal wordt gedanst op hits van Billy Joel, die live worden gespeeld door een fantastische band o.l.v de charismatische James Fox. Deze is bekend geworden in de BBC-talentenjacht Fame Academy. Hij zingt alle nummers met de juiste dramatische investering die het verhaal vereist. Samen met zijn band staat hij op een stalenbrug die boven het podium hangt. Deze kan op uitgekiende momenten ook naar beneden om het theaterbeeld te veranderen.
James Fox als de Pianoman
Verder blijft het podium grotendeels leeg, met uitzondering van minimale decorstukken die op en af worden gereden. Het is vooral het prachtige lichtontwerp van Donald Holder (The Lion King) dat het innerlijk drama van de personages ondersteunt. Tharp laat er geen misverstand over ontstaan: de choreografie draagt het stuk. Ze won dan ook zeer terecht een Tony Award hiervoor. Het bijzondere aan haar choreografie is dat ze via beweging echte personages van vlees en bloed heeft gecreëerd, waarin het publiek geloofd. Diverse dansers uit de originele Broadway cast ontvingen dan ook Tony Award nominaties voor hun spel.
De productie vraagt veel van de dansers. Ze moeten o.a. niet alleen enorm hoog kunnen springen, als een tol op red bull kunnen draaien en diverse dansstijlen beheersen, maar moeten ook nog eens enorme dramatische expressie hebben. Als ook maar een van deze cruciale elementen ontbreekt zal het publiek niet de emotionele investering in de show hebben die het vereist om een groot succes te zijn. In Londen, net als op Broadway, zijn Tharp en haar cast hierin ruim geslaagd. Het gejoel, geklap en de staande ovaties in de enorme theaterzaal zijn oorverdovend.
“Movin’ Out” verteld haar epische verhaal in vogelvlucht en concentreert zich op een vijftal middelbare scholieren. Eddie (Ronnie Todorowski) en Brenda (Broadway veteraan Holly Cruikshank) zijn het populaire stel dat op jonge leeftijd in het huwelijksbootje treed. Nog voor dat het nummer Scenes from an Italian Restaurant is uitgespeeld is de honeymoon echter al weer voorbij. De levensgenieter Brenda vindt de grote liefde bij Tony (David Gomez), de beste vriend van Eddie, en dit zorgt voor grote spanningen. Het gelukkige stel James (Matt Dibble) en Judy (Laura Costa-Chaud) maakt de hechte vriendenclub compleet. Als de jongens naar Vietnam moeten komt er een bruut eind aan de zorgeloze tijd van de vijf. Dit wordt ingeluid met ‘We Didn’t Start the Fire’.
De gehele cast is uitmuntend, maar voor mij is de Amerikaan Todorwoski als Eddie de absolute uitblinker . De energie, kracht, acrobatiek en uitstraling van deze danser zijn niet in woorden te vangen. Het publiek gaf zich helemaal aan hem over en kon haar lof niet genoeg uiten. Zelfs om zijn simpele ‘moonwalk’ werd gejoeld. Het absolute hoogtepunt van Todorowski is ‘The River of Dreams’. In dit nummer kan zijn personage eindelijk beginnen de ellende van de oorlog te verwerken en dit werkt bevrijdend. Deze catharsis is werkelijk een indrukwekkend schouwspel. Al bij het percussie intro voel je de vreugde van zijn personage op het publiek overslaan.
De sensationele Ronnie Todorowski als Eddie
Broadway-veteraan Cruikshank, met haar oneindig lange benen, danst alsof haar leven er van af hangt. Elke emotie die ze moet overbrengen projecteert ze moeiteloos naar de achterste rij van de zaal en haar plezier in het dansen geeft je vleugels. Gomez is een krachtig en charismatische danser, wiens emotionele momenten je plezierig overvallen.
Het turbulente stel David Gomez als Tony & Holly Cruikshank als Brenda
Ook noemenswaardig is de Braziliaanse Costa-Chaud, een zeer petite danseres die echter voor niemand onderdoet. Haar grote danstalent laat ze o.a. in haar emotionele dansscènes als weduwe ruimschoots zien.
Met de situatie in Irak is Movin’ Out nog steeds actueel. Ik was diep onder de indruk toen ik de show ongeveer twee jaar geleden voor het eerst in New York zag. Deze tweede keer in Londen heb ik zelfs nog meer genoten, omdat ik veel meer details in mij kon opnemen. Dit is een ware dansende diamant die je ontzettend veel energie geeft. Mis het niet als je in Londen bent.