Pippin facts & figures
“Pippin” was tot “Wicked” de meest succesvolle show van songwriter Stephen Schwartz. Het gaat over de dolende zoon van Karel de Grote en zijn onstuitbaar verlangen naar geluk. De originele Broadway-productie ging op 23 oktober 1972 in première en speelde maar liefst 1.944 voorstellingen. Hetzelfde jaar werd ‘Corner of the Sky’ (het ik-wil-nummer van Pippin) nog gecovered door de Jackson 5.
“Pippin” werd voor maar liefst 11 Tony Awards genomineerd, waarvan er 5 werden verzilverd. Zo won Bob Fosse voor zowel regie als choreografie, in hetzelfde jaar dat hij ook de Oscar won voor “Cabaret” en de Emmy voor de TV-special “Liza with a Z”. Voor “Pippin” creëerde Fosse de eerste commercial voor een Broadway show. Deze sloeg in als een bom en het commerciële succes wordt vaak voor een groot deel aan deze zet toegeschreven.
Een frisse Pippin voor nu
Pippin is in Nederland niet de meest bekende titel. Toch is het de tweede keer dat Daniel Cohen (Assassins, Zwart Bloed) aan deze musical werkt. Zijn nieuwe interpretatie zal echter in sterk contrast staan met de productie die hij zeven jaar geleden regisseerde. Cohen: “Ik denk dat ik nu een andere manier heb gevonden om het te vertellen. Voor mij is Pippin nu betekenisvoller. Pippin gaat over de essentiële levensvraag hoe gelukkig te zijn.” Acteur Dennis Marquez vult aan: “Wat het personage Pippin zo interessant maakt, is zijn allesoverheersende verlangen om gelukkig te zijn, iets waar hij op geen enkel moment in berust.”
Ook Marquez was al bekend met “Pippin” voordat hij aan deze productie begon. Voor een interpretatieles had hij een jaar geleden drie nummers uit Pippin geselecteerd. Als research bekeek hij de DVD van de Fosse-versie en verdiepte hij zich in de score. Marquez: “De muziek en liedteksten grepen me meteen door hun diversiteit en humor. Vooral de nummers ‘Corner of the Sky’ en ‘Extraordinary’ waren interessant om mee aan de slag te gaan. Ik dacht toen dat ik best een duidelijk beeld had van het personage Pippin, maar zoals ik er nu voorsta, kwam dat niet eens in de buurt bij wat voor iemand Pippin nu voor me is.”
Pippin staat te boek als een musical die het vooral van de razzle dazzle van Fosse moest hebben. Clive Barnes schreef in de New York Times dat Fosse “considerably more out of something comparably little” had gemaakt, en in het boek “All His Jazz: The Life and Death of Bob Fosse” schreef Martin Gottfried, “It was a matter of flimflam, and Pippin was indeed blown past the audience in a rush of noise, lighting, beads, and feathers. The audience was gullible, and this was a flash act.” Cohen lijkt het met deze kijk op Pippin niet eens te zijn en vindt Pippin “echt goed geschreven. Er zitten briljante schakelingen in tussen grappige spectaculaire scènes en wrange en ontroerende.”
De productie van INHOLLAND lijkt dan ook totaal niet op de Fosse-versie. De alles overheersende choreografie is weggelaten. In plaats daar van heeft Cohen er voor gekozen om de (sub)tekst te benadrukken. Marquez: “Dans is geen groot onderdeel van onze Pippin. We hebben meer gekozen voor een bepaalde beweegstijl met een energie die bij de voorstelling past. Soms zitten er korte dansjes in, maar meestal met een humoristische tint, of met een meeslepende functie. Waar Fosse zijn verhaal in de dansen stopt, zit het bij ons volop in het acteren.”