De nanny uit de lucht is weer terug. Ook al hebben wij 54 jaar hierop moeten wachten, lijkt Mary Poppins geen jaar ouder geworden. De stervelingen op aarde wel. Het zijn de jaren dertig en inmiddels zijn pa en ma Banks overleden, zoon Michael is zelfs al weduwnaar met drie kinderen en dochter Jane is een dapper activiste geworden die strijdt voor een beter minimumloon.
Voor Michael is het leven als alleenstaande vader met kinderen niet makkelijk. Hij is kunstschilder, maar woont nog steeds in het aloude, prachtige huis op 17 Cherry Tree Lane. Om de eindjes aan elkaar te knopen heeft hij een tijdelijk baantje als kasmedewerker in dezelfde waar zijn vader werkte. Toch staan op een kwade dag twee schuldeisers voor de deur: Michael heeft tot vrijdag om zijn betaalachterstand in te lossen, anders zullen hij en zijn gezin het huis moeten verlaten. Michael kan zich nog net herinneren dat zijn vader aandelen heeft die best nog wat zouden kunnen opleveren, maar het aankoopbewijs is nergens in huis te vinden. Het ziet er niet best uit.
Maar dan breekt het wolkendek boven Londen open en verschijnt de nanny uit Michael en Janes kinderjaren weer. Terwijl broer en zus Mary Poppins met al haar toegeschreven toverkunsten hebben weggeschoven als een onschuldig kinderfantasietje, is Mary levensecht: kordaat, bazig en in staat tot magie-acts die zelfs Hans Klok verbazen. Is zij zà³ echt, dat zij de familie Banks van hun uithuiszetting kan redden?
Het hoge woord mag eruit: Mary Poppins Returns, het langverwachte vervolg op de bijna gelijknamige voorganger met Julia Andrews, is een geslaagde sequel geworden. Dat komt niet zozeer door het nieuw verzonnen verhaal: het traditionele ‘waar is de schat?’-verhaal met de gebruikelijke gemene, maar tot mislukken gedoemde tegenstanders is al eeuwenlang bekend. Het zijn de geweldige acteurs en de onweerstaanbare songs die de film de volle lengte van 130 minuten fris en vrolijk houden.
Emily Blunt (A Quiet Place) is heerlijk Brits, stijf aan de buitenkant en stiekem warm en diep menselijk aan de binnenkant. Omdat het toch de 21e eeuw is, mag Poppins bij hoge uitzondering een handvol minuten lang een beetje sexy, zelfs een tikkeltje stout zijn: in de geanimeerde scène (naar het grote voorbeeld van de originele film) draagt zij haar haar in een Chicago-achtige boblijn en een strak pakje dat van haar slanke figuur niets te raden overlaat. Ben Wishaw (Sinds Skyfall de nieuwe Q in de James Bondfilms) is ronduit schattig als de trieste weduwnaar die alles voor zijn kinderen overheeft. Zelfs de acteurtjes die de drie Banks-kleuters spelen, weten ons volledig te winnen en zijn kleuters in films niet bijna altijd chagrijnige zeurkousen?
De grootste troef is natuurlijk Lin-Manuel Miranda. Voor zijn beroep steekt hij alle lantaarnpalen van Londen aan als de avond valt. Deze Jack heeft het ook niet breed, maar met zijn aanstekelijke vrolijkheid weet hij de treurnis die in huize Banks overheerst met gemak te verdrijven. Konden slechts die gelukkige kaartbezitters de legende die Broadway Hamilton bracht met eigen ogen zien schitteren, vanaf deze maand kan de hele wereld zien wat een prachtige song-and-danceman Miranda is. In de al genoemde geanimeerde scène mag hij zelfs een stukje rappen. Geen angst, Lin-Manuel doet slechts Hamilton Light.
De enige zwakke schakel is de veelbesproken cameo van Dick Van Dyke, die in de oorspronkelijke Mary Poppins schoorsteenveger Bert was met het beroemde musicalhuzarenstuk Step in time. Van Dyke is in de negentig, dus verwacht geen Step in time de remix. Maar zijn bijdrage in het vervolg zorgt dan wel voor een ommekeer in het verhaal, maar op zo’n gemakzuchtige, kinderlijke manier geschreven. De goede man verdient beter.
Mary Poppins is vanaf woensdag 19 december te zien in de Nederlandse bioscopen.
