De videoreportages van Musicalworld.TV zijn in hoge kwaliteit. Mocht die te veel zijn voor je computer, klik dan op de gele HD-knop onderaan het scherm voor een standaardkwaliteit.
Voor velen zal er geen kerst voorbij gaan zonder het zien van één of andere versie van A Christmas Carol. Bij velen stond het op de boekenlijst, als een van de mooiste verhalen van Charles Dickens, al zal het bijkomend voordeel dat het boek vrij dun is ook zeker hebben meegespeeld. Maar zelden zal een verhaal in zo veel verschillende versies zijn verfilmd, en ook voor de musical is er keuze genoeg. Werd vorig jaar in hetzelfde Zoetermeer door Greg & Baud “A Christmas Carol” van Michel Legrand en Sheldon Harnick gebracht, dit jaar is het de beurt aan Scrooge, origineel van Leslie Bricusse. De fraaiste is waarschijnlijk de versie van Alan Menken, maar of we die ooit in een Nederlands theater te zien zullen krijgen valt te betwijfelen. Op de vertaling van deze Scrooge is in ieder geval niets aan te merken: als we niet beter wisten had deze tekst net zo goed de oorspronkelijke kunnen zijn, al blijft “nonsens” toch een wat minder grommerig woord dan humbug.
De voorstelling is trouw aan het verhaal van de oude vrek Scrooge, die zijn klerk Bob Cratchett nog geen klein beetje meer dan het hoogstnoodzakelijke gunt, en die niets moet hebben van de vrolijkheid, vrijgevigheid en liefde die bij het kerstfeest horen. Terwijl iedereen om hem heen in een feeststemming is, moppert hij. Als de geest van zijn voormalig zakenpartner langskomt en hem vertelt dat hij drie geesten langs krijgt is hij nog niet overtuigd. Maar als hij geconfronteerd wordt met zijn verleden, met het heden van zijn omgeving en met wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren, blijkt hij toch nog te kunnen veranderen.
Voor Harlekijn is deze Scrooge geen onbekende voorstelling. In 1993 en 1995 werd de voorstelling al door de vereniging gespeeld, al is er nu gekozen voor een heel andere opzet. Niet tweemaal in het Stadstheater, maar ruim drie weken in een omgebouwde loods. Als publiek kijk je ook niet in rijen richting een podium, maar zit je aan tafels centraal terwijl de voorstelling aan alle vier de zijkanten, en soms ook tussen het publiek wordt gespeeld. Een mooi concept met uiteraard zijn voor en nadelen. Waar je ver van de actie af zit is het zicht wat minder goed, waar je er bovenop zit zit je er ook echt bovenop. Op die momenten word je in het verhaal gezogen. Omdat de cast regelmatig door de zaal trekt en zo ook het publiek in de actie en dus het verhaal betrekt maak je zelfs een beetje deel uit van het verhaal. Een ander probleem is dat je regelmatig aan het zoeken bent waar de persoon staat die praat of zingt. Door de versterking van het geluid kun je je daarbij niet richten op waar het geluid vandaan komt. Met dezelfde geluidsinstallatie worden dan wel weer fraaie surround-geluidseffecten gemaakt.
Harlekijn is vanouds een amateurgezelschap, maar door de inbreng van NME is deze voorstelling zeker niet minder dan een gemiddelde professionele voorstelling. Het decor ziet er goed uit en herbergt een aantal leuke verrassingen, de kostuums zijn fantastisch en de cast in zijn geheel is sterk. Peter Rijnbeek is na zijn optredens in the Wiz een professioneel musicalartiest te noemen, maar hij weet zich omringd door mensen die minstens even goed spelen.
Als we Peter Rijnbeek nu zien is het moeilijk voor te stellen dat hij de rol 15 jaar geleden ook al speelde. Hij oogt eigenlijk nog steeds te jong voor de rol. Met zijn formidabel zanggeluid maakt hij van de niet onaardige, maar weinig memorabele songs van Bricusse ware pareltjes. Waar hij als oude vrek niet helemaal kan overtuigen omdat iets veel te milds in zijn vertolking zit, groeit hij wel in zijn spel als Scrooge ontdooit. Dat het hem echt raakt als hij zich realiseert wat het lot is van Tiny Tim, het kreupele zoontje van zijn klerk, weet hij bijvoorbeeld zeer overtuigend te brengen.
In de rol van deze Tiny Tim zien we de bijzonder talentvolle Donny de Koning. In de zomer was hij nog als Galahad te zien in de NME-jeugdproductie Crisis op Camelot, waar zijn schattigheid een mooi contrast was met de rol die hij speelde. Bij de rol van kreupel kind past die het hoge vertederende gehalte natuurlijk prima, en als hij ook nog een prachtig breekbaar een solo zingt, zijn de waterlanders al in opperste paraatheid.
In de voorstelling herkennen we meer jeugdig talent dat eerder in NME jeugdproducties stond, maar ook door de volwassenen worden de karakters fraai neergezet. We herkennen het enthousiasme dat amateurvoorstellingen zo kenmerkt, en juist door de korte afstand tot het publiek kan er in de interactie lekker worden geïmproviseerd. Van schoenenpoetser tot slager,en natuurlijk de drie dames van het goede doel (elk met een eigen accent), ze leven zich lekker in. Peter de Wit is een prachtige Jacob Marley, Duco van den Bergh een uitstekende Bob Cratchett. Qua zang laat vooral Elisa Hoogendam als Isabel een hele sterke indruk achter.
Het is jammer dat de score van Bricusse zo weinig memorabel is. Het sterkste materiaal bestaat uit feest- en hoempa muziek. Het spelletje met de kat, en het “Hartelijk bedankt” blijven hangen; de rest van de liedjes doet dat niet. Hoewel veelal mooi vertolkt blijft het eenvoudigweg niet hangen. Een aantal van de visuele grapjes doen dat wel. Zo is de manier waarop de eerste geest van de bovenkant van het hemelbed afkomt bijzonder geestig, en weet Marley ons bij zijn terugkeer echt aan het schrikken te maken. En zo worden bijna alle menselijke emoties bij deze voorstelling opgeroepen. Ontroering, verdriet, schrik maar ook heel veel lol.
Met kerstmuziek bij binnenkomst en kerst-carols als opening van de beide helften wordt geprobeerd je in de juiste stemming te brengen. Het verhult wat het meest aan deze voorstelling doet verbazen: de speelperiode. Vanaf de aankomst van Sinterklaas tot 2 dagen na zijn vertrek zijn de meeste Nederlanders in Sinterklaas in plaats van kerstsfeer. Toch valt het te hopen dat velen die gedachte even aan de kant zetten, en deze show toch gaan zien. Het is gewoon een hele leuke avond. En door het vele om je heen kijken is het zelfs een lichte work-out die je met al dat snoepgoed goed doet.
