Willemijn Verkaik begon in Nederland in producties als Elisabeth, Jeans, 3 Musketiers en Eternity. Vervolgens vertrok ze naar Duitsland om in We Will Rock You te spelen (als Scaramouche, Killer Queen en Ozzy), een speelperiode die werd onderbroken om in het Zwitserse Thun de titelrol in Elisabeth te vertolken. Inmiddels speelt ze alweer meer dan een half jaar in Wicked.
Willemijn heeft de grime van Elphaba nog op het gezicht als we met haar spreken, zodat we toch het gevoel krijgen ook een beetje Elphaba te spreken. Voor haar vertrek naar Stuttgart spraken we haar ook, maar zijn uiteraard razendnieuwsgierig hoe het nu is, nu ze al enige tijd de rol van de groene heks vertolkt.
Hoe lang zit je in de grime?
Voor een voorstelling duurt het al gauw 1 uur. Afschminken gaat gelukkig veel sneller, hoewel ik af en toe nog steeds wat groen achter mijn oren vind, hihi. (Op de verbazing dat haar schouders niet groen zijn:) Ik draag een groene body van een soort panty-stof, dan hoeft niet mijn hele lijf groen geschminkt te worden.
Na We Will Rock You wederom een Duitstalige musical. Het is, in tegenstelling tot vele andere buitenlanders in Duitse musicals, nauwelijks te horen dat je niet-Duits bent.
Dank je! Je hebt als buitenlander in de cast spraaklessen. Er is in het theater een vaste spraakdocent die verantwoordelijk is voor de verstaanbaarheid van de show. We hebben ook ca. 8 verschillende nationaliteiten in de cast! Ik ben nu op een punt dat me zelfs wordt geïnstrueerd om ‘losser’ te praten. Ik was op de middelbare school best goed in Duits, maar dat is op een gegeven moment wel wat weggezakt. Toen ik naar Keulen ging dacht ik dat ik vrij goed was in Duits, maar toen kreeg ik mijn eerste Phonetikles en dacht ‘Owh, dat valt toch zwaar tegen!’. En bij grammatica en al die vervoegingen moet je toch erg veel nadenken.
Zit er in de teksten zo veel vrijheid dat je op het podium over vervoegingen moet nadenken?
Nee, dit is vooral buiten het podium. Op het podium is dat normaal niet zo. Toch, als er wat gebeurt om wat voor reden dan ook dat jij of je tegenspeler het even niet meer weet, dan moet je het wel kunnen oplossen. Een beetje improviseren om toch weer op het goede punt uit te komen. Dan moet je dat toch doen in foutloos Duits.
Na het instuderen van de tekst moet het gaan leven. Er zijn dan scènes die groeien.
Natuurlijk. Je gaat spelen en krijgt net wat andere impulsen of je tegenspeler geeft je een andere “backhand” en moet je het anders oplossen. Dan kom je samen tot een iets ander geheel. In de aanloop naar No Good Deed zit bijvoorbeeld een gevechtsscène. Die heeft zich ontwikkeld naar iets veel absurders dan dat deze was.
Zowel script als decor verwijzen naar de The Wizard of Oz film. Ook daarop wordt ingespeeld
Dat is in Duitsland wel moeilijk, want de Duitsers kennen de oude film niet zo goed. Dat merk je ook aan de reacties. Er zijn een aantal die het wel weten en die zijn dan enthousiast, maar het merendeel mist dan toch de verwijzing. In Amerika en ook in Londen hoef je maar 1 keer met je vinger te knippen en dan ligt het publiek al plat. (lacht:) Daar moeten wij heel hard voor werken hoor. Maar de voorstelling is zo sterk dat deze helemaal op zichzelf kan staan. Als je toevallig de verwijzing niet herkent mis je het ook niet.
Wicked is een technische show. Ervaring leert dat er dan wel eens wat goed mis kan gaan
Dit moeten we afkloppen, maar Wicked heeft nog nooit een probleem gehad waarbij de show moest worden afgelast. Uiteraard gaat er wel eens wat mis. Het is weleens voorgekomen dat bij ‘No Good Deed’ de lift halverwege bleef hangen en ik eruit moest klimmen. Dat moet er erg grappig uitgezien hebben…haha! Mijn alternate heeft een keer meegemaakt dat ze niet de lucht in ging bij Defying Gravity. Dat is wel vervelend natuurlijk, maar kan gebeuren. Bij de show die jullie zagen kon de ‘OZ-kop’ van de Wizard niet draaien.
Wat is je favoriete scene om te spelen
Moeilijke vraag, want er zijn zoveel leuke en mooie scènes. Ik denk dat dat het moment is in de 1e Akte op het station, waar Glinda en Fiyero afscheid nemen van Elphaba. Daar voelt iedereen zich erg ongemakkelijk en dat is heel leuk om te spelen.
