Gisteravond ben ik voor het eerst naar de opera gegaan en heb de premiere bijgewoond van “Tea” onder regie van Pierre Audi. De muziek is van Tan Dun, die bekendheid onder het grote publiek verwierf toen hij de filmmuziek (met cello solos van Yo Yo Ma) componeerde voor de wereldhit “Crouching Tiger Hidden Dragon” van Ang Lee. Voor deze film werd hij beloond met een Oscar.
Tan Dun wou met de opera de 4 elementen (water, vuur, papier, keramiek) die komen kijken bij het voorbereiden van thee combineren met het verhaal over een prins en prinses. Deze combinatie was voor mij niet helemaal geslaagd.
De muziek is prachtig. Wat vooral fascinerend is om te horen en zien is de manier waarop de vier elementen ook instrumentaal gebruikt worden (zelfs de bladmuziek van de partituur). Zeer mooi gedaan en voor mij vernieuwend.
Ook was het mooi om te zien hoe een Westers orkest (Residentie Orkest Den Haag) o.l.v. Tan Dun zelf schijnbaar feilloos Oosterse klanken kon produceren.
De liedteksten waren wat mij betreft echter zeer vage haiku-achtige uitspraken die me totaal niets zeiden of deden en ook het verhaal of de personages niet verder uitdiepten of brachten. In feite deugde het hele verhaal dramaturgisch, wat mij betreft, niet. De personages van de prins en prinses waren totaal niet boeiend en hun verhaal was zeer slecht opgebouwd. Wat er precies gebeurde op het toneel liet mij daardoor eigenlijk ook koud en was ik vooral op het orkest aan het letten. Ik heb denk ik geen geduld voor de manier van een verhaal vertellen volgens de conventies van de opera, net zoals ik geen geduld heb voor die van klassiek ballet.
Wat mij betreft hadden ze het verhaal van de prins en prinses uit het libretto mogen schrappen en het bij een conceptuele invulling mogen houden, waarin de 4 elementen werden uitgebeeld.
De regie van Audi en de vormgeving was strak, sober en lyrisch. Het podium helde naar voren en was in de vorm van een Chinees figuur. De belichting van Jean Kalman droeg bij aan de serene sfeer.
De solisten, met uitzondering van de irritante prinses, deden het goed (wat acteerlessen kan echter geen kwaad) en het ensemble werd vnl. decoratief ingezet.
Geen slechte of traditionele intro tot de opera, maar ik denk nooit dat ik een echte liefhebber van deze kunstvorm zal worden. Als iemand die hunkert naar verhaal en interessante personages kan ik mijn ei in de opera niet echt kwijt.