“Vuur” is een coproductie van theatergroep DNA en Theater De Engelenbak en is gebaseerd op een idee van politieagent/ buurtregisseur Jack Druppers (die in de voorstelling de rol van Imam speelt). Aan het begin van het stuk wordt een fragment uit het tv-spel “Get the Picture” geprojecteerd. Hierin wordt een kandidate gevraagd wat het woord voor een onaangepaste Nederlander is beginnende met de letter “A”. Haar antwoord: “Een allochtoon”. Dit schetst zeer effectief en economisch het klimaat, waarin het stuk zich afspeelt. De productie deinst er niet voor terug om harde grappen te maken. Dit wordt erg gewaardeerd door het publiek. Een van de eerste is: “Hoe pleegt een Marokkaan zelfmoord? Door van zijn ego naar zijn IQ te springen.”
De focus van het stuk is de relatie tussen twee Marokkaanse broers: de één, Anuar (Karim el Guennouni) is een politieagent en de ander, Yassoul, een werkloze hangjongere (Weeber). Niet alleen hun positie op de maatschappelijke ladder en de wereldgebeurtenissen zorgen voor spanningen tussen de twee. Ook Margje (Marit van Bohemen), de blanke vriendin van Anuar, en m.n. de verboden relatie tussen hun zusje Sinah (Dunya Khayame) en Mick (Teun Kuilboer), een Hollandse jongen, zorgen voor de tragische climax van het verhaal.
Regisseur Karim Traïda (bekend van de gelauwerde film “De Poolse bruid”) heeft prachtige, natuurlijke acteerprestaties uit zijn uitzonderlijke cast weten te halen. Zij dragen de gehele voorstelling en zijn zowat constant op toneel. De vormgeving is zeer minimaal (er wordt effectief van muziek gebruik gemaakt). Maar deze cast had wat mij betreft zelfs op een leeg toneel hebben kunnen staan met TL-licht en nog volledig mijn aandacht weten te houden. Elke acteur heeft momenten om te schitteren (hoe klein deze ook voor sommige zijn).
Vooral Weeber vond ik bijzonder sterk overkomen als Yassoul. Zijn intensiteit, natuurlijkheid, uitstraling en zeer krachtige stem blijven je aandacht vast houden. Zo weet hij sympathie voor een ietwat onsympathiek personage te winnen. Op film heeft hij al bewezen een van de meest getalenteerde acteurs van zijn generatie te zijn (“Van God los”, “Flirt”, “Oesters van Namkee”) en met dit stuk bewijst hij ook een veelbelovend theateracteur te zijn (kleine tip “Hamlet”?).
Mijn enige kritiek op deze voorstelling heeft betrekking op het script van Justus van Oel. Op sommige momenten zat het gekunstelde en verbloemde taalgebruik wat mij betreft de personages en het verhaal in de weg. Het personage van Margje maakt in het laatste deel van het stuk ook een ongeloofwaardige transformatie door. Ze verandert van een zeer rationele vrouw in een betuttelende Hollandse met een hoofddoek. De woorden die uit haar mond komen voelen aan alsof ze behoren tot een ander personage. Alsof ze slechts een medium is die een bepaald standpunt uit de autochtone gemeenschap moet verwoorden, in plaats van dat de woorden organisch uit de situatie en het personage voortkomen.
“Vuur” is een stuk dat iedereen zou moeten zien van politici tot jongeren. Het theater en de Nederlandse cultuur hebben meer van dit soort verhalen nodig. De voorstelling is nog slechts drie keer te zien in Purmerend, Leiden en Amsterdam. Mis het niet! Deze voorstelling verdient veel meer publiek, dus hopelijk wordt het geprolongeerd.