“Zwart Bloed” is geïnspireerd door vele klassieke horrorfilms. In het bijzonder “What Ever Happened to Baby Jane” (1962) van Robert Aldrich, waarin de divas Bette Davis en Joan Crawford als rivaliserende zussen elkaar het leven zuur maakten.
Het verhaal van schrijver/regisseur Daniel Cohen gaat ook over twee zussen, Simone (Sabine Dekker) en Vera (Sabine Beens), die vechten over hun erfenis: het revuetheater van hun vader. Vera (net ontslagen uit een psychiatrische inrichting) wil het verleden in het theater doen herleven en Simone wil het gebouw omtoveren tot een moderne bioscoop. Dit conflict is de katalysator van heel veel conflicten, zowel oud en nieuw, en doen heel wat skeletten (letterlijk en figuurlijk) uit de kast donderen.
Cohen spint een web van verrassende plotwendingen en weet net als de Spaanse filmmaker Pedro Almodovar op meesterlijke wijze diverse genres met elkaar te vermengen om uiteindelijk tot iets eigens en origineels te komen.
De muziek van Frans van Heemskerk is niet typisch “horror” a la filmcomponist Bernard Herrmann, maar vooral romantisch met hier en daar jazzaccenten. Elk nummer heeft een duidelijke functie, iets waar de makers van “Rembrandt” nog wat van kunnen leren.
De twee Sabines, Beens en Dekker, zetten hun rollen met veel verve neer. Het labiele personage van Beens en de gereserveerde van Dekker vullen elkaar perfect aan. Dit is ook in hun tweestemmige duetten te horen. Net als het plot blijven ze je constant verrassen. Vooral Beens krijgt de kans om helemaal uit te pakken in de tweede helft van de show. Hier bevinden we ons helemaal in “Baby Jane-land”; haar personage is helemaal doorgedraaid. Deze gekte weet Beens op fenomenale wijze neer te zetten en met haar gospel geïnspireerde nummer breekt ze de tent af. Deze actrices bewijzen dat er geen substituut is voor talent. Hier kan geen enkel spektakel van Stage Entertainment tegenop, wat mij betreft.
Het horrorgenre floreert altijd in tijden van grote angst in de wereld, bijvoorbeeld tijdens Koude Oorlog en de Vietnam-oorlog. Ook nu leven we in een klimaat van dagelijkse angst. Het is niet voor niets dat er dit jaar ook zo veel Neder-horror-films zijn geproduceerd (zie het Nederlandse Film festival). “Zwart Bloed” is dus niet alleen origineel vermaak, maar lijkt ook een productie van haar tijd te zijn.
Helaas ontbreekt het in Nederland nog aan theaters als de Menier Chocolate Factory of de Donmar Warehouse (GB) waar een kleinschalige musical als deze een aantal weken kan lopen om zijn publiek te vinden. “Zwart Bloed” verdient het om door veel meer mensen gezien te worden.