- The Sound of Music: Niet zoveel op aan te merken en dat is ook meteen mijn grootste punt van kritiek. Dit wordt de derde productie in ruim tien jaar en in mijn ogen moet je er dan iets nieuw mee doen. Er is nu geen enkele aanleiding voor deze productie. Het enige spannende was dat er een kind viel.
- Hij gelooft in mij: Was niets voor mij, is niets voor mij. Niet gezien, ga ik ook niet zien. Verder niks op aan te merken. Als dit wel je genre is, is dit denk ik wel een goede voorstelling.
- Blood Brothers: Ze hebben een poging gedaan het vernieuwen en dat kan ik waarderen, maar verder begreep ik niks van dit optreden. Het is zo’n mooi, ingetogen stuk en dan ga je in mooie jurken een onbegrijpelijke medley zingen met een lelijke vertaling. Wel heel slim om Jim naar Yes-R te te zetten. Zo lijkt hij ineens een briljant zanger. Dit was voor mij nog een tijfel, maar denk niet dat ik ga. Productie in Londen was prachtig en die herinnering wil ik graag houden.
- Waanzinnig gedroomd: Kinderen voor Kinderen is niet kapot te krijgen, dat bleek wel. Naar de musical zal ik niet gaan, maar denk dat kinderen dit geweldig vinden.
- Heerlijk duurt het langst: Hier wilde ik heen en hier wil ik nog steeds heen. Lone is geknipt voor dit materiaal en met de botox in haar voorhoofd ziet het er ook heel eigentijds uit.
- Soldaat van Oranje: Volgens mij hebben ze de publiciteit niet nodig, dus kunnen ze eigenlijk doen wat ze willen. Jammer dat ze dan toch voor dit hebben gekozen. Die eerste zanger was echt slecht. Waarom niet een mooie ballad?
- Een Avond met Dorus: Zie commentaar Hij gelooft in mij.
- Musicals in Concert (Les Misérables): Leek met het hoogtepunt van de avond te worden, werd het niet. Celinde schreeuwde meer dan ze zong. De jurk is denk ik voor een komende productie van Jomanda de Musical.
- De Jantjes: Dit is ook niet echt kapot te krijgen. Weet nog niet of ik ga, maar denk dat dit wel een leuke avond is. Heb de laatste productie van Stage wel gezien, vandaar mijn twijfel.
- Billy Elliot: Als je een jongetje uit Londen nodig hebt om je voorstelling te verkopen is dat voor mij geen goed teken. Ga wel zeker weten naar de voorstelling toe, want het het is een prachtig stuk en de volwassen cast is veelbelovend.
- Sonneveld: Ik vind het materiaal wel leuk, maar ik was inmiddels niet echt geconcentreerd meer. De chat was leuker.
- Onder de groene hemel: Moet nog even aan gewerkt worden, maar ik denk dat dit heel leuk kan worden. Staat nog steeds op mijn lijstje om te gaan zien.
- Dreamgirls: Ze hebben de titel wel heel letterlijk genomen, want ik viel bijna in slaap. Pearl heeft echt nul komma nul charisma en Berget zingt onverstaanbaar en lelijk en de vertaling liep ook voor geen meter. Ik wil Dreamgirls heel erg graag zien, want ik denk dat ik beter kan wachten tot er in Londen een keer een revival komt.
- Conclusie: Absoluut de saaiste sing-a-long ooit. Weinig spannende productie, Het nieuwste materiaal (Billy) is ook al bijna tien jaar oud. Al die medleys kwamen echt mijn strot uit. Kies gewoon één nummer en voer dat goed uit. Carolina deed het beter dan verwacht. Het blijft een genot om de mensen in het publiek te bekijken. Meezingen met nummers die ze niet kennen of in een nog onbekende vertaling levert gouden televisie op. Volgend jaar wil ik op het tweede scherm de hele tijd het publiek zien. In het eindnummer hoorde ik nog “kwaliteit is wat telt voor u”. Dit was denk ik een grapje van de tekstschrijver, want ik hb weinig kwaliteit gezien.