St0rm - 04 April 2016 11:46 AM

Laush - 04 April 2016 11:42 AM

Heeft Verlinde niet ook eens gezegd dat men geen onbekende acteurs op het toneel wil zien? Tja… Wel jammer, deze insteek. Het vroegere V&V/AVE heeft weldegelijk een aantal mooie, waarachtige producties gebracht. Zonder BN’ers.

Zonder BN-ers? die shows zijn vast op 1 hand te tellen…..
Ik kan me er niet zo snel 1 bedenken…..

Footloose was echt top, heel erg goed. Met overigens William Spaaij in de hoofdrol, en geen enkele BN’er geloof ik. V&V was toen een tijdje min of meer ‘gespecialiseerd’ in feelgood-dans-musicals, zoals de eerste Grease, Footloose, en daarna nog één of twee waarvan ik de titels nu even niet paraat heb. En dat deden ze toen best goed.
Ik geloof dat Albert Verlinde inderdaad toch wel een aantal producties heeft gemaakt die prima in elkaar zaten, het ook niet slecht deden, maar die niet alleen maar dreven op de ticketverkoop die BN’ers in het laatje brengen.

Legally Blonde een paar jaar geleden ook niet slecht.

Je bedoelt Footloose en Legally Blonde met Kim-Lian in de hoofdrol? En grease met meneer Bakkum.  Volgens mij waren dat toch echt al BN-ers voor ze musical gingen doen hoor. ..

Dan ligt het er misschien aan wat je onder de term ‘BN’er’ verstaat. Ja, beide hadden al wat bekendheid en zeker Jim komt niet uit de musicalwereld oorspronkelijk. Maar ik vind toch ook niet dat zij beiden daar stonden alleen omdat ze bekend waren. Kim-Lian was zeker niet slecht in deze rollen, die leverde ook gewoon kwaliteit. Bovendien stonden naast hen een hele hoop jonge ‘onbekende’ mensen met veel talent in rollen die net zo groot waren.
Hairspray was er ook zo één, trouwens. In mijn beleving werd er destijds echt wel naar meer gekeken dan alleen bekendheid, en bij Albert Verlinde minder aan stuntcasting gedaan dan bij bijvoorbeeld Stage Entertainment.

Dan is dat inderdaad misschien een verschil van mening. Het feit blijft dat een Kim-Lian en een Jim nooit in musicals terecht waren gekomen als zij geen bekende naam hadden. Ook stage maakte zich daaraan schuldig en dat is met de jaren erger geworden.

Als laatste wil ik nog zeggen dat ik niet bedoel dat een Jim of Kim-Lian het niet goed deden, maar het steekt mij toch dat hun de hoofdrollen krijgen terwijl mensen die jarenlang geknokt hebben op een opleiding tweede viool mogen spelen.

Kleine correctie Kim-Lian speelde net voor dat ze echt doorbrak met de Kids Top 20 in de musical Home. Maar heeft verder geen musicalopleiding.

William laat opnieuw van zich horen, ditmaal in reactie op een column van Hein Janssen van de Volkskrant (over de in zijn mening overmatige bewondering van kunsten in het algemeen): https://www.facebook.com/william.spaaij/posts/1199260900085030

Dit vind ik nu wel een beetje een flauw bericht van William. Hein Janssen heeft m.i.  weldegelijk een punt als hij zegt dat theaterstukken, tentoonstellingen, literatuur etc. wel heel vaak onkritisch de hemel in geprezen of gepromoot worden in de media, en dat kunst- en cultuurcritici daarin een tegenhanger moeten zijn. William haalt daar blijkbaar uit dat recensenten maar slechte kritiek geven omdat er al genoeg bewondering elders is geuit… Beetje kort door de bocht.

William bedoelt het goed, maar het komt niet altijd even goed over. Misschien vanwege zijn frustratie over het een en ander. Ik kan me dat wel voorstellen.

Zo keek ik afgelopen woensdag Idols (niet meer doen), alwaar Yoran de Bont kwam auditeren. Vervolgens werd het hele genre door Eva Simons de grond in geboord, niet gehinderd door enige kennis en drie minuten ervaring. Gelukkig zat daar Jamai, die gelukkig wel enig recht van spreken heeft na zoveel producties, om haar van terechte repliek te dienen. Ik vraag me dan echt af, waarom is dat nodig, waarom wordt er zo denigrerend gedaan over musicals, waarom moet dit genre altijd en overal verdedigd worden? Er staan mensen 8x per week live bijna 3 uur op het podium te zingen, dansen en acteren. Het kan jouw stijl niet zijn, maar heb verdorie een beetje respect. Ik hou niet van Armin van Buuren, Tiësto en consorten, maar als mijn collega helemaal blij is als ze een kaartje voor hun concert heeft, dan ben ik blij voor haar in plaats van dat ik die muziek eens lekker ongenuanceerd ga afkraken.

Nog los van alle kwaliteit en originaliteit van shows, of beter het gebrek daaraan soms, wordt er door de gemiddelde Nederlander neergekeken op dit genre, niet alleen omdat het hun ‘ding’ niet is, maar vooral omdat ze het slechte voorbeeld krijgen van anderen. Musical? Pfff… Een beetje 2,5 uur staan dansen, hupsen en spelen. Heel gechargeerd. Dan kan je als Maurice Wijnen nog zo enthousiast vertellen in Shownieuws SBS6, maar als daar een totaal ongeïnteresseerde Bridget Maasland naast zit die fake roept dat ze het zo gaaf vindt terwijl ze geen idee heeft, wat bereik je dan precies mee? In Boulevard preekt Verlinde voor eigen parochie dus die neemt dan ook niemand serieus. Dan heb je op NPO een serie, waarmee je misschien wel een soort van verschil kan gaan maken, wordt het genre door de mensen die erin spelen of anderszins mee te maken hebben neergesabeld. En bedankt!

Als ik in mijn omgeving kijk geldt de gulden 80-20 regel: 80% gaat niet en vindt het maar een rare tijdsbesteding, begrijpt niet dat ik zo enthousiast kan zijn. 20% gaat nog wel eens, maar dan alleen naar Soldaat van Oranje (want dat is meer theater) of tegenwoordig naar The Bodyguard, want ja, daar zit Romy van The Voice in. Of vul een andere musical in met een BN-er.

Ligt het aan de stuntcasting, ligt het aan de uit de mottenballen halen van producties die al eerder zijn opgevoerd, ligt het aan het gebrek aan durf of geld om echt eens te investeren in decor, orkest en cast? Misschien van alles een beetje, musicals kampen met een groot imagoprobleem en ik respecteer de manhaftige poging van William om een tegengeluid te laten horen.

Maar welk tegengeluid laat William horen dan? Het lijkt er juist op dat hij op alle tegengeluiden kritiek heeft. Dat mag natuurlijk, maar wat is zijn doel? Hij neemt zijn vak serieus. Dat is duidelijk en dat is ook mooi, maar hij lijkt het zo serieus te nemen dat hij niet meer relativeert. Ik hou ook van musicals (anders was ik hier niet ), maar als iemand zegt dat hij musicals stom vindt moet hij dat lekker zelf weten. Daar kan ik me echt niet druk om maken. Ik heb liever dat iemand iets stom vindt zonder onderbouwing dan dat iemand iets goed vindt zonder onderbouwing. De eerste groep weet namelijk niet beter en de tweede groep zou beter moeten weten.

William slaat in zijn tweede commentaaar een beetje door inderdaad en legt op te veel slakken zout. Misschien zit dat in zijn aard (hij lijkt wel vaker zo te reageren), zodat hij zijn doel voorbij schiet. Of hij heeft geen duidelijk doel met zijn verhaal, dat kan ook, maar ik waardeer de poging, althans zijn facebookpost, enorm.

Ik heb liever dat iemand iets stom vindt zonder onderbouwing dan dat iemand iets goed vindt zonder onderbouwing.

Eens, maar de eerste groep is mij iets te vaak en te veel aanwezig in de media. Nogmaals, je mag van mij een bepaald genre stom vinden, maar daarom hoef je het nog niet (en plein public)) af te kraken dan wel het gros aan getalenteerde hard werkende medemensen in dat vak naar beneden te halen. Zeker als je wél beter zou moeten weten in sommige gevallen. Nogmaals. wat is er op tegen om respectvol met elkaars ‘metier’ om te gaan?

Volgens mij wordt een groot deel van het “probleem” veroorzaakt door de producenten, die het genre zelf niet serieus genoeg nemen. Natuurlijk moet een producent zakelijk kunnen overleven, maar dat betekent in het Nederlandse systeem ook een constante aanvoer van musicals. Of mensen er nou enthousiast over zijn of niet. Er moeten theaters gevuld worden, er moeten musicals gemaakt worden. Er zijn maar weinig producenten die zeggen: “Ik doe dit seizoen even iets anders, want ik heb momenteel geen musical in ontwikkeling die al goed genoeg is om te presenteren”. Alleen Robin de Levita heeft die luxe (niet afhankelijk van theaterseizoenen) en Janke Dekker durft het aan om af en toe te zeggen: “Dan is het dit jaar geen musical, maar een muzietheatervoorstelling Want dit is wat ik wil maken”. De grotere producenten kijken vooral in de agenda naar “wat doen we komend seizoen en welke rechten zijn er vrij?”

Ik had ooit het voorrecht om recht achter de producent en uitvoerend producent van een hele grote belangrijke musical te zitten bij de eerste try-out in Nederland. Die verliep zacht gezegd niet perfect. Waar de Engelse creatives direct na afloop met stoom uit de oren bij elkaar kwamen in de foyer, namen de Nederlandse producenten nog even de bezoekersaantallen door en concludeerden tevreden: “Nou, dat was beroer, hè, haha. Morgen weer vrijwel vol trouwens.”

Hier op het forum wordt zeer vaak gesproken over de “pareltjes” (trouwens, kunnen we daar nou eens een ander woord voor verzinnen? Parels zijn zeldzaam en mooi. Als je het te vaak gebruikt, is het dus niet zeldzaam meer). Dat gaat dan steevast over een kleine productie van studenten, M-Lab, beginnend producenten, etc. Omdat daar gedacht wordt vanuit artistieke passie en niet vanuit kaartverkoop. Op het moment dat een grote musical in Nederland in première gaat, is normaal gesproken de producent al bezig de volgende te verkopen. Je valt of staat niet met je recensies, niet met je bezoekersaantallen en niet met je bezoekersreacties. Je brengt gewoon de volgende show uit. Dat leidt tot luie producties.

En vervolgens hoor ik Loes Luca in het filmpje over ‘In de ban van Broadway’ ook weer negatief doen. Ze weet niet hoe snel ze moet zeggen dat het geen musical, maar muziektheater is, alsof het een schande is als het een musical is, dat het alleen maar zo heet, omdat dat leuker klinkt. Vervolgens schept ze een beeld van een rij nichten die een beetje dansen, weet niet meer exact de bewoording, maar echt respectvol klonk het niet. Zo jammer…

Zelfde pas bij Idols, waar Eva Simons even ongenuanceerd uit de hoek kwam. Heeft ook eens drie seconden met haar hoofd om het toneeldoek gekeken en besloot dat ze daar een slechtere artiest van zou worden, wat?? Omdat je blijkbaar moet weten hoe het is om een bierdouche te krijgen in een kermistent in Zwolle, nou daar ga je echt niet beter van zingen hoor.
Ik vond het inderdaad ook een schande dat Yoran gewoon alle noten raakte, daar had toch minstens wel een valse in gemoeten om het niet té netjes’ te maken (kan mijn sarcasme weer uit?!). Gelukkig was daar Jamai…en Yoran die weer even liet zien dat hij toch echt kan zingen!!

JessicaU - 17 April 2016 09:20 AM

Zelfde pas bij Idols, waar Eva Simons even ongenuanceerd uit de hoek kwam. Heeft ook eens drie seconden met haar hoofd om het toneeldoek gekeken en besloot dat ze daar een slechtere artiest van zou worden, wat?? Omdat je blijkbaar moet weten hoe het is om een bierdouche te krijgen in een kermistent in Zwolle, nou daar ga je echt niet beter van zingen hoor.
Ik vond het inderdaad ook een schande dat Yoran gewoon alle noten raakte, daar had toch minstens wel een valse in gemoeten om het niet té netjes’ te maken (kan mijn sarcasme weer uit?!). Gelukkig was daar Jamai…en Yoran die weer even liet zien dat hij toch echt kan zingen!!

Amen to this!

Loes Luca kon ik overigens wel hebben. Het ging om de mijnwerkers bij Billy Elliot. Als je daar 10 types à  la Ferry Doedens neerzet, dan komt het inderdaad niet heel geloofwaardig over. Vraag me wel af of ze Billy Elliot gezien heeft en de bijbehorende mijnwerkers, want die waren prima gecast.
Ik vond Loes niet denigrerend, het is haar stiel niet en dat mag ze zeggen. Dat mag iedereen zeggen, zolang het maar respectvol gebeurt. En dat zij het met een grapje doet, daar is ze dan denk ik Loes Luca voor.

Overigens of je het nou musical of muziektheater noemt, I really don’t care. Muziektheater is ook prima, als dat minder negatieve bijsmaakheeft dan ‘mjoezikul’.
Musicalworld wordt dan wel muziektheaterworld met muziektheaterawards. Hmmm….  😜