Ik ben geweest! Maar ondertussen zijn er volgens mij al vele, vele verhalen te lezen op verschillende plaatsen die uitgebreid ingaan op Freek’s afscheid.
Doe ik het gewoon toch lekker hier nog een keer! 😊
Het was super! De volledige eerste cast speelde. En speelde fantastisch. Ik had een stoel in de loge dus de details gingen een beetje aan me voorbij. Zo las ik achteraf dat Marjolijn (Madame Thénardier) op het eind een nep-tatoeage op haar riante voorgevel had, met daarop “Dag Freek” en een hartje!
De orkestleider was gisteren een man die Jozef heette. Nou, dan kan je het wel raden! Tijdens de bruiloft, toen Carlo de stok van de lakei afpakte om het orkest te sommeren weer te gaan spelen, zei hij eerst “Ik ben op zoek naar Jozef!” Het publiek in een deuk natuurlijk!
Verder mocht ik voor de eerste keer meemaken dat Javert na z’n zelfmoord een applaus kreeg. Ik vind dat altijd zo’n machtig mooi stukje en wil klappen maar in al die keren dat ik naar Les Mis ben geweest, wilde niemand in de zaal inzetten dus zat ik een beetje verloren op m’n stoel in gedachten te juichen. 😛 Maar dit keer, applaus hoor! 😊 Het mooiste van alles was het applaus dat losbarstte toen de barricade omdraaide, het orkest opzwelde en Enjolras daar ‘hing’, star, dood, met z’n rode vlag. Dat applaus ging door tot de barricade volledig was weggedraaid. Had vantevoren m’n bedenkingen bij het scenario dat tijdens die scène geklapt zou worden, maar ik vond het gisteren prachtig.
Ook toen Freek voor het eerst als Enjolras opkwam, klonk een applaus.
En dan was er natuurlijk het niet te versmaden eindapplaus, gekkenhuis! Nadat iedereen z’n buiging had gedaan (waarbij de foto-flitsen en joelende mensen niet gering waren! Ik zou youtube maar ‘ns checken), ontving Freek een bos bloemen. Hij bleef netjes zijn buiginkjes maken aan de zijkant maar Rene trok ‘t joch naar het midden van het podium, gaf hem een zet naar voren zo van “HUP, en nou niet zo bescheiden, dit is voor jou!” Hij gaf een speech naar Freek en zei dat ze hem allemaal gingen missen maar dat iedereen naar Joseph zou komen kijken (en het publiek natuurlijk ook). Vervolgens ontdeden een paar studenten Freek van z’n rode hesje, zijn sjerp en z’n linten, zoals bij Op Zoek naar Joseph bij iedere afvaller gedaan werd met de jas! Het viel toen ook op dat de studenten in twee rijen achter Freek stonden, zoals bij het afscheid in OZNJ, en het werd helemaal lachen toen ze vervolgens een voor een langs hem voorbij liepen en de hand op z’n schouder legden. Hadden ze “Arme Freek, jammer dat je gaat…” gezongen dan had je me helemaal op kunnen vegen! :D
Al met al ben ik blij dat ik ben gegaan gisteren. Ik zal Freek’s Enjolras missen en ben heel benieuwd naar zijn opvolger!
