Vaak wanneer ik naar een musical ben geweest hoor ik mensen, die-hard fans of gewoon theaterpubliek, iets zeggen in de trant van: Dat ene meisje acteerde niet zo goed, maar ze zong echt geweldig, dus dat maakte alles goed! Maar bijna nooit hoor ik het andersom. Dus: Dat meisje zong niet goed, maar ze acteerde geweldig, dus dat maakte alles goed.
Kan ik hieruit concluderen dat het voor veel theaterpubliek belangrijker is dat spelers goed kunnen zingen dan dat ze kunnen acteren?
Ik bedacht deze vraag aan de hand van All Shook up/ Love Me Tender, waar ik gisteren geweest ben. De vrouw die het karakter Lorraine speelde kon namelijk niet erg goed acteren, maar haar zang was daarentegen erg goed. Toch kon ik achteraf niet heel enthousiast over haar zijn.

Mijn vraag is dus: Wat is voor jullie belangrijker…acteerprestatie of zangprestatie?

hmmm..

ik denk dat ik iemand pas echt goed vind zingen als er goed bij geacteerd wordt ( want ik vind iemand goed zingen als het iets bij mij opbrengt…)

dus ik zeg,

acteren!

want dat is uiteindelijk wat je doet om iets over te brengen!

( en ik denk trouwens ook dat er altijd mensen naar musicals gaan die om redenen gaan die ik niet begrijp…)

ik denk dat al met al de acteerprestatie het belangerijkste is, het is natuurlijk ook het grootste wat je moet bezitten ik bedoel liedjes doen zeker het verhaal ten goede maar je acteert de hele avond door(ook bij het zingen)

ik denk dat ik als een van de weinige vind dat het me helemaal niet stoorde dat er bij Dirty Dacing niet gezongen werd ik vond dat ze gewelidg acteerden en daar gaat het toch om? dat is hetgene wat je avond aan avond doet.

Persoonlijk vind ik het belangrijker dat er goed geacteerd wordt. Als iemand er een valse noot uitgooit maar het wel méént, dan stoor ik mij (in principe) niet aan die valse noot. Er zijn uitzonderingen.
Bij Love Me Tender wordt er over het geheel overdreven geacteerd. Het is een kunst om dat te kunnen. Niet iedereen kan dat, al vind ik het bij Lorraine nog best meevallen. ‘t Is een regiekeuze en die moet je liggen. Als ik Cynthia zie in bijvoorbeeld een interview is het een hele andere vrouw, dus in dat opzicht acteert ze wel goed. Maar goed, René bijvoorbeeld, doet het overdreven acteren ook wel, maar blijft heel erg René. Dat stoort mij dan wel.

Absoluut acteren. Als je niet kan zingen kun je je daar doorheen bluffen als je goed kan acteren. Kijk bijvoorbeeld naar Penelope Cruz in Nine. Geen geweldige stem, maar daar merk je eigenlijk niks van omdat ze met haar spel daar de aandacht van afleidt.

Andersom kan dat niet vind ik. Als iemand een lied perfect zingt, maar het met een blanco gezicht brengt komt het niet over.

Moeilijke vraag. Sommige rollen zijn meer gebaat bij een goede acteerprestatie, andere rollen juist weer bij een goede zangprestatie. Maar in een musical veelal toch allebei. Een goed voorbeeld van die eerste is de rol van Higgins in My Fair Lady. Daar moet je een goed acteur voor casten, met zang redt ie zich dan wel.

Een musical met een goed script, en waar het echt draait om het verhaal, heb je toch echt goede acteurs voor nodig. Maar vaak, zoals ik al zei, ook goede zangstemmen. Bij de tegenwoordige populaire jukebox-/compilatieshows (veelal popmuziek) lijkt me de zang meer in het voordeel te liggen.

Het hangt van de rol af en inderdaad hoe goed je je ergens door heen kunt bluffen. En als laatste, hoe de verhouding is. Een goede acteerprestatie heft een matige zangprestatie op. Maar tegenover een hele slechte zangprestatie moet een verdomd goede acteerprestatie staan wil je niet om de haverklap in lachen uitbarsten. Dit voorbeeld werkt ook andersom.

En dan nog even iets. Ik denk dat dit ook komt door alle ‘op zoek naar’-shows, maar ook shows als Idols, etc. er wordt steeds meer nadruk gelegd op zang dat het er eigenlijk steeds minder toe doet. Bij Evita hadden ze volgens mij 1 nummer met hun tegenspeler, Mary Poppins 1 scène met Thom Hofmann en in mijn herinnering werd er bij Joseph helemaal geen aandacht aan acteren geschonken.

Mijn eigen ervaring:
- Dennis ten Vergert zingt fantastisch in Notre Dame de Paris, maar acteert als een natte krant en zijn zang maakte het enigszins goed, maar aan het einde van de voorstelling had ik toch een redelijk negatief idee over zijn kunnen.
- Allison Janney in 9 to 5 is geen geweldige zangeres, maar ze acteert zo verrukkelijk dat me het zingen niet veel kon schelen (het waren toch ook maar 1 of 2 nummers waarin zang echt belangrijk was), dat ik het een reden noemde om het stuk te gaan zien.

Conclusie voor mij blijkbaar: acteren boven zang.

Is heel erg afhankelijk van de rol. Maar beide moeten van een zekere kwaliteit zijn. Als iemand heel goed speelt, maar zo vals als een kraai zingt, zit ik toch met de vervelende rillingen. Met als dat iemand die goed zingt er bijstaat als een stuk beton (zonder emotie) is mijn avond verknalt.

Het hangt van het stuk af Als het verhaal niet echt serieus te nemen valt is het acteren ook minder belangrijk. En daarna natuurlijk ook van de rol. Een goed stuk en rol vergt uitstekend acteerwerk en aanvaardbare zang. Dan is spel belangrijker; maar uiteraard is de ideale situatie dat ze allebei kunnen. Maar het is inderdaad zo dat een zwakte aan de ene kant gecompenseerd kan worden met superkwaliteiten aan de andere kant. Je kan zo zelfs een musicalaward winnen.

Hangt idd erg van de rol af. Verder kun je het een gewoon niet los zien van het ander.
Iemand die erg vals zingt, kan dat volgens mij toch echt niet compenseren met goed spel, maar iemand die goed zingt maar met zijn spel mij niet kan raken tja…daar geldt hetzelfde voor.
En hoe zit dat dan met de dans? Misschien hangt het daar nog wel het meeste af van de rol, hoeveel er gedanst moet worden en persoonlijk denk ik dat het mij het minste stoort als er houterig gedanst wordt.

Ik denk dat ik zang dan toch wat meer de voorkeur geef. Ten eerste omdat ik het moeilijker vind om te beoordelen of iemand goed geacteerd heeft dan om te zeggen of de zang goed was. Ten tweede zie ik zang niet als totaal los van acteren, maar andersom wel. Dus zang omvat naast het “melodisch praten” ook tekstbeleving/interpretatie/enz. Als je met zang een boodschap heel goed kan laten overkomen wil dat nog niet zeggen dat je ook in bijvoorbeeld een dialoog heel geloofwaardig overkomt.

Natuurlijk is het afhankelijk van de voorstelling en rol wat “belangrijker” is. Over het algemeen denk ik dat in feelgood de zang echt lekker knallend en goed moet zijn en in drama het acteren de nadruk zou moeten krijgen.

Het acteren vind ik altijd heel belangrijk in een musical. Tuurlijk draait een musical om muziek, om liedjes, om zang maar ik kijk altijd naar het acteren.

Zo was Joke de Kruijf in Chicago vocaal gezien natuurlijk geen Pia Douwes, maar qua acteren stukken beter! Ondanks dat Velma Kelly een bitch blijft, kreeg ze eindelijk wat meer menselijke trekjes. Als ik kijk naar Pia in Chicago, hoe geweldig ik haar vocaal ook vind (Serieus, I LOVE PIA!), dan was het meer Pia die een beetje de bitch uithangt, en om de zoveel tijd een geweldie uithaal laat horen.

Ik vind sowieso dat Pia Douwes in haar rollen voor Elisabeth zich steeds erg “verschuilde” achter haar geweldige stem, en echt een stuk minder acteerde. Doe maar een uithaal hier en daar, en het publiek smult ervan. Helaas gebeurt dat nu nog steeds te vaak.

Ik hou echt van mensen als Joke de Kruijf: ze zingen goed, maar niet SUPER geweldig, maar acteren wel echt heel erg goed (“menselijk”). Uitzondering op die regel is echter Antonie Kamerling, die zong redelijk goed, maar zijn acteerwerk (hoe goed dat ook was) kon het hier niet winnen van zijn matige zang. Maar dat is echt de enige uitzondering.

Geloof me, ik krijg ook kippenvel van geweldige zangers en zangeressen met van die super uithalen, maar ik hou meer van een goed acterende musicalster!

Quin - 08 March 2010 10:16 PM

Het acteren vind ik altijd heel belangrijk in een musical.

Ik vind sowieso dat Pia Douwes in haar rollen voor Elisabeth zich steeds erg “verschuilde” achter haar geweldige stem, en echt een stuk minder acteerde. Doe maar een uithaal hier en daar, en het publiek smult ervan.

Ik vind juist dat Pia heel goed kan acteren, en haar stem ten dienste kan stellen voor dat acteren. Zo heb ik Sunset Boulevard ook beleefd.

Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat je voor het onderscheiden van goede en slechte zang minder verstand van zaken hoeft te hebben, dan bij het beoordelen van acteerwerk. Vals is vals en dus niet mooi. Waar de een ingetogen spel mooi vind, houdt de ander weer van grotesk of absurdistisch. En hoe meer verschillende acteerstijlen je in je leven ziet, hoe beter je ze kan onderscheiden en hoe beter je je “smaak” op dat gebied ontwikkelt.

Zelf heb ik ook de voorkeur voor beter acteren dan een betere stem. Alhoewel ik Bas Westerweel in Mamma Mia! vond acteren als een zak aardappelen vond ik hem toch aangenaam om te zien vanwege zijn stemgeluid. Dus alles is betrekkelijk…

lisaatje - 08 March 2010 04:38 PM

Vaak wanneer ik naar een musical ben geweest hoor ik mensen, die-hard fans of gewoon theaterpubliek, iets zeggen in de trant van: Dat ene meisje acteerde niet zo goed, maar ze zong echt geweldig, dus dat maakte alles goed! Maar bijna nooit hoor ik het andersom. Dus: Dat meisje zong niet goed, maar ze acteerde geweldig, dus dat maakte alles goed.
Kan ik hieruit concluderen dat het voor veel theaterpubliek belangrijker is dat spelers goed kunnen zingen dan dat ze kunnen acteren?

Uit de reacties in deze topic blijkt dat de meeste toch acteren belangrijker vinden hier. Toch snap ik bovenstaande reactie van mensen wel. Een musical is eigenlijk een toneelstuk-met-muziek-en-zang. Als je alleen acteren wilt zien, of dat heel belangrijk vindt, ga je naar een toneelstuk, niet naar een musical. Zo kun je het ook zien, simpel gezegd.

Wat mijzelf betreft: ik sluit me aan bij de vele mensen hier die eigenlijk zeggen dat er niet zo’n makkelijke keuze te maken is. Het hangt af van de rol, de verhouding tussen beide disciplines en de mate waarin de acteur/actrice ze allebei beheerst (als iemand afschuwelijk zingt kan het nog zo’n goede acteur zijn, ik hoef hem/haar dan niet in een musical te zien - en andersom ook).

Wellicht ga ik toch voor zang. Dat is toch wat me aantrekt in musicals. Nou ja, eigenlijk is het ‘het vertellen van een verhaal dmv zang/muziek’. Dus dan moet er in dat liedje wel geacteerd worden, anders wordt het verhaal niet echt ‘verteld’. Dus ja, eigenlijk kan ik niet echt kiezen, blijkt. Een goede acteerprestatie kan bij mij heel goed aankomen, en doet me zeker meer dan een liedje dat vlak en zonder enige beleving gezongen wordt. Maar zo’n acteerprestatie komt bij mij nà³g sterker aan als het in een liedje gebracht wordt, en niet alleen in dialoog/monoloog o.i.d.

Het moet een beetje een wisselwerking zijn hè? Iemand kan nog zo mooi zingen, maar als je dan acteert als een dweil of omgekeerd dan werkt dat toch niet echt goed.