Wauw! Wat een waanzinnige show. Het concept sprak mij niet aan, daarom bestelde ik geen kaarten. Totdat ik het kritische artikel las over de kaart verkoop en het uitgebleven commerciële concept. Ik kocht bij CJP mijn. Veldkaarten voor 12,50 + 5 euro (administratie kosten, wat ik absurd vind dat je dit per kaart betaald. Op alle kaarten 5 euro lijkt mij schappelijker).
Betekent dit ook dat het artistiek een dieptepunt is voor de grootste producent van Nederland? Zeker niet! De grootste sterren uit de stal van ome Joop geven een sterke performance. Uiteraard brengen ze voornamelijk de nummers van de voorstellingen waarvan zij bekend zijn, dus het geijkte repertoire.
Het concert begint magertjes met nummers uit Jerseyboys. En Petticoat. Freek Bartels en Celinde deden Grease, waarna ook Chantal “Hopeless devoded to you” zong. Wat een dieptepunt, dit niemendalletje van een nummer werd afgesloten met een valse slotnoot. Wat mij opviel is dat Janzen de makkelijkere nummers kreeg, waarbij “geef mij nu je angst” een hoogtepunt was. Het viel me op dat ze bij de Mamma Mia medley niet echt de zaal mee kreeg.
Wat mij betreft was het eerste hoogtepunt de opkomst van Simone Kleinsma. Met de grandeur van een Norma Desmonds kwam zij op en werd toegejuicht door haar fans. “As we never said goodbye” is het nummer waar ze de zaal mee stil kreeg. De vedette deed enkel solonummers en deed niet mee in de groepsnummers. Eindelijk hoorde ik Kleinsma de “De winnaar krijgt de macht” zingen. Grappig was dat toen ze opkwam iemand riep “We love you Simone”, dat gevolgd werd door een groots applaus. Vervolgens zette ze in met de de zin “Laat me toch met rust”, wat dus erg toepasselijk was op de onderbreking in het intro. Bij haar derde poging kreeg ze de zaal stil! Wat een krachtig optreden!
Krachtig was ook Willemijn Verkaik. De internationale ster deed helaas weinig nieuwe nummers. Al staat zij garant voor kwaliteit met de bekende nummers “Let it Go” uit Frozen en ik Lach om Zwaartekracht uit Wicked. Absoluut hoogtepunt van dit beltkanon was “Mijn leven is van mij” in duet via een scherm met de andere nationale trots: Pia Douwes. Willemijn speelde in 2000 in het ensemble en Scheveningen en mocht in 2006 de rol van Elizabeth spelen in Zwiterland. Ik had het leuk gevonden om Willemijn een kleiner nummer te horen zingen of iets met show.
Celinde Schoemaker en René van Kooten zongen The Phantom, dit duo kan zo in een Nederlandse productie gezet worden. Celinde is een klassieke schoonheid in looks en stem. Ze blies de zaal dan ook weg met het nummer “I dreamed the dream” uit Les Miserables, die zij iedere avond in de Londense productie zingt. Net zulke sterren van nu zijn Freek Bartels en Jamai Loman, die allebei de sterren van de hemel zongen. Jamai met Waarom? Uit Miss Saigon en Freek met met zijn Joseph medley.
Stanley Burleson liet zien een veelzijdig performer te zijn. Hij danst nog altijd geweldig en schakelde moeiteloos over van “The American dream” uit Miss Saigon naar Bert in Mary Poppins. Samen met René van Kooten zong hij “Er valt een zwarte schaduw” uit Elisabeth. Geweldig! René zong op zijn beurt ook met de mooie Carolina Dijkhuizen “Achter de sterren” uit Aida, wat een mooi paar as het. Carolina zat in veel groepsnummers en sprong eruit door haar energie. Carolina haar versie van “Tomorrow” was prachtig, jammer dat er mensen doorheen zongen. De medley uit Sister Act vond ik minder geslaagd.
Kortom, alle artiesten kregen materiaal om te stralen. Het was een spektakel, waar mee gezongen werd. Dit was soms hinderlijk en bij andere nummers erg leuk! Ik heb een geweldige avond gehad en had er best meer dan 17,50 voor willen betalen, maar 65 vond ik te veel. Ik hoop dat SE haar marketing anders inzet, hoewel ik deze last minute actie wel kon waarderen 😉
