Ik heb ook genoten. Wat een stem! Wat een talent. Het goede aan Idina is denk ik dat ze zelf niet weet hoe goed ze is. In alles wat ze doet komt ze zo oprecht en toegankelijk over. Ze is grappig en ontroerend en het lijkt nergens gespeeld. Het voelde echt alsof ze dit allemaal voor het eerst deed, zo leek ze het naar haar zin te hebben. Wil je met haar zingen? Kom maar naar voeren. Ze heeft zelfs Let It Go in het Nederlands geleerd en dat het dan al na twee zinnen misgaat maakt het alleen beter. Zeker als ze doorkrijgt dat vrijwel niemand in de zaal de Nederlandse tekst kent.

Eén keer ging ze knettervals waar ze later nog een grap over maakt als ze een applaus voor de band vraagt: “They, unlike me, got every note right.” Sowieso vond ik haar interactie met de band fantastisch (elf man sterk). Zij is de dirigent en de muzikanten volgen haar. Zo hoort het ook. En die valse noot? Het kan werkelijk waar niks schelen. Vanavond was voor mij een avond waar muziek om gaat: emotie. En emoties zijn soms rauw en niet altijd mooi, maar wel echt.

Het enige waar ze aan kan werken is haar dictie. Die is een beetje lui.

Blij dat ik mn kaartje toch niet verkocht heb! Ik moest er even inkomen, maar wat heeft deze vrouw een mooie show neergezet. Ze kreeg Carré echt aan de kook vanavond. Ik zit hier nog echt flink van na te genieten!

Potverdikkeme wat was dat een potje GOED! Zucht. Onvergetelijk. Klasse.

Wie had dat gedacht? Ik niet!

Terug van een heerlijke avond uit bij Idina. Wat een warme persoonlijkheid en een klasse! Het was imformeel en het leek alsof ze alles ter plekke bedacht, dat wat niet het geval is. Ik vond dat tegelijkertijd niet iets voor een worldtour, dan verwacht je show, choreografie en staging. Of is juist dit informele lekker losse, dat wat deze performance zo goed maakt? Het bekende repretoire uit haar musicalcarrierre kende ik, waarbij voor mij Take me or leave me het hoogtepunt was. Wat een ontzettend goede publieksparticipatie! If/then ken ik niet goed, maar wat een mooi nummer. Klein en ingetogen is “No day but today”, dit zelfde geldt voor het afsluitende “Tomorrow” uit Annie! Hiermee is een goede balans gevonden tussen vocale krachtpatserij (belting) en het mooie luister liedje. Idina heeft een optreden gegeven van eenzame klasse en hoogte, een topavond!

Ik sluit me bij alles wat hierboven gezegd is aan.

Take me or leave me van gisteren staat al op YouTube:

https://www.youtube.com/watch?v=6w2DhyrgZLc

martijn-j - 16 June 2015 10:15 PM

.....  Het enige waar ze aan kan werken is haar dictie. Die is een beetje lui.

Mee eens, ik moest een paar keer denken aan Willem Nijholt in de jury van de diverse zoektochten (Mary Poppins, Tarzan en zo) die daar ook steeds op hamerde.

Verder een top show, er staat echt een artiest. We zijn twee weken geleden naar soloprogramma van Willemijn Verkaik geweest, dat vonden we beter qua zang. Idina Menzel is inmiddels meer een showvrouw geworden, die overigens nog steeds de sterren van de hemel kan zingen.

Ik had ook het idee dat ze af en toe overstemd werd door de band. Daardoor kon je haar ook minder goed verstaan. Maar het was evengoed heerlijk 😊

Hier ook Let It Go.

Ik ga mee met al het vorige. Ik ben zonet in Antwerpen geweest en waauw!
Wel 2 valse noten, jammer genoeg al meteen bij Defying Gravity en bij Let It Go. Maar verder ijzersterke prestaties bij oa Always Starting Over, Child, Tomorrow, ...
Af en toe waren de grapjes wat gerepeteerd en de dictie is inderdaad niet om over naar huis te schrijven, maar dat vergeet je allemaal als je haar hoort zingen.

Alleen het publiek ..... oh my god. Ik heb me doodgeërgerd. Ik schaamde me in hun plaats.
Constant meezingen (zelfs luidop bij de acapella-versie van For Good). Meezingen doe je alleen als dat gevraagd wordt vind ik, toch zeker bij een intiem concert. Man, en onbeschofte dingen roepen, veeleisend zijn (selfies aub NUU!!) Elke keer als er een pauzemoment was werd er haar vanalles toegeroepen. Over het meezingmoment bij Take Me Or Leave Me maar te zwijgen. Een vijftal mensen renden gewoon naar voor om als eerst bij haar te zijn en toch maar te kunnen laten horen hoe goed ze kunnen zingen.
Het was precies een meeting van tienermusicalwannabe’s. Het was echt te erg voor woorden. Ik heb het nooit erger gezien. Het publiek verpeste echt veel. Ze schamen zich voor niets meer.

Zo, dat is jammer! Ik had verwacht dat de Belgen iets meer timide zouden zijn, eerlijk gezegd. Waren er veel tieners dus? In Amsterdam nauwelijks…ik heb er geloof ik 1 of 2 in de zaal zien zitten.
Hoe reageerde Idina erop?

Nou nou, ik was er ook bij en vond het allemaal wel meevallen. Zoiets hoort er gewoon bij. Idina is cult en dat staat niet altijd gelijk met een rustige theateravond. Het was allemaal zoals ik het verwacht en gehoopt had. Er werd inderdaad vanalles geroep vanuit de zaal maar dat was onder impuls van Idina zelf. Ze reageerde uiterst sympathiek en geloof niet dat dit ‘beschamend’ overkwam. Dit is nu eenmaal het soort publiek dat echt voor Idina kwam (je merkt dat de aandacht dan wat verslapte bij de niet-musicalnummers). Maar oh wat een show. De intro vond ik maar nix maar het zat er vanaf moment één boenk op. Bij het meezingnummer “take me or leave me” apprecieerde Idina ook het lef of de moed van het meisje dat helemaal vanop het balkon naar voor kwam. Ik vond het allemaal hartelijk en gemeend. Beetje zure reactie hierboven. Ik had het allesinds wel verwacht en ik denk de meesten in de zaal. Graag meer van dat! En om af te sluiten: ik ben nog steeds onder de indruk van haar ‘Always Starting Over’! Bedankt Idina!

Ik ben inderdaad zuur op een aantal mensen uit het publiek. Als je 65 euro betaalt voor een kaartje en twee stoelen verder zitten ze de hele tijd mee te zingen… Ik wil Idina horen, niet een of andere wannabe musicalzangeres. Bij For Good was het zelfs zo ongemakkelijk, dat Idina een paar tellen stopte met zingen, om toch maar duidelijk te maken dat meezingen daar niet de bedoeling was. Het publiek was redelijk divers, maar diegenen die steeds meezongen waren toch aan de jongere kant.
Verder werden ze op het einde redelijk opdringerig vond ik. Ze gingen dan aan het podium staan, wilden selfies en handtekeningen, maar Idina gebaarde dat ze daar nu even niet op in wilde gaan (hello, ze was haar staande ovatie in ontvangst aan het nemen), en dan deden diegenen aan het podium teken van ‘seg allez, ik krijg niets’, dat Idina toch maar snel snel terug liep en hun gaf wat ze wilden. Nou, dat vind ik erover van het publiek.

Zuur, misschien wel. Ik heb gewoon nog nooit zoiets meegemaakt. Idina reageerde in het begin plezant (even poseren zodat ze zeker 5 foto’s van haar kunnen nemen) maar op den duur negeerde ze toch heel wat. Het was gewoon vaak ongemakkelijk vond ik.

Maar dat doet niets af van de prestatie van Idina, absoluut niet.

Oh en om nog een beetje te nuanceren: ik vind interactie van het publiek zeker een pluspunt eh. In het begin was het ook leuk en grappig, ik heb veel gelachen. Maar op een bepaald moment ging het erover en werd het gewoon écht vervelend.

In Amsterdam was er 1 tamelijk hysterisch manspersoon die het podium “nam”, maar verder was het publiek in Amsterdam fantastisch. MUISSTIL tijdens For Good, prachtig zingend bij No Day (vooral door dames op goedkope plaatsen in de nok!).
Jammer voor jullie!