Mijn eerste indruk:
Hoogtepunten (van Willemijn): de trilingual versie van Defying Gravity, duet met Berget: Listen, duet met Pia: Out here on my own en als klapper een VerkaikQueen of the Night. Als ze even goed bruin als groen kan worden geschminkt, kan ze zo het Beatrixtheater in! Eenzame klasse.
Verder: Elisabeth blok: Pia en Stanley samen, inclusief kostuums, prachtig, ontroerend, zo mooi, (die misser van Stanley is hem vergeven, die mag hij morgen goed gaan maken). Ook enorm kippenvel bij het vocale geweld van Freek en René bij Ghetsemané van Jesus Christ Superstar.
Zwaar onder de indruk van Simone (wat een vakvrouw) én Pia bij (onder meer) Chicago, alsof ze geen jaar ouder zijn geworden.
Anouk Maas ging lekker los bij Fame, en zo waren er nog meer best fijne momenten.
B-Brave heeft mij zowaar positief verrast, want de boys zongen gewoon oké (met vocale ondersteuning van de band, dat wel) en dansten lekker weg. Berget Lewis, daar moet je van houden, maar ik heb haar veel liever dan de Carolina Dijkhuizen van vorig jaar. Haar tekstvastheid is wel een puntje, ze was erg blij met de sing-a-long teksten rechts en links op beeld. William Spaaij heeft mij niet heel erg geraakt en Mariska van Kolck mogen ze de volgende keer thuis laten.
Edit: B-Brave playbackte, lees ik hierboven…. dat zal toch een grapje zijn hoop ik… kan me niet voorstellen….