Ik ga er van uit dat iedereen het verhaal van Les Miserables wel kent. Mocht dat niet zo zijn, en je het ook niet wilt weten; in dit verslag worden verhaallijnen expliciet genoemd. Ze bevat dus “spoilersâ€.
Les Miserables; het is natuurlijk 1 van de musicalklassiekers. En toch, elke keer als ik weer bij TKTS stond koos ik liever een productie waarvan ik dacht dat deze de volgende keer er mogelijk niet zou zijn. En toen ik er stond en dacht morgen les Mis, bleek die dag de prijs veel hoger dan de dag ervoor. Nou, komt wel een keer.
Maar nu we de voorstelling weer in Nederland kunnen zien was de drang zo sterk dat ik de eerste de beste gelegenheid in Rotterdam zou aangrijpen om ‘m te kunnen bekijken. En dat bleek meteen ook het eerste optreden in die stad te zijn, in het midden van rij 5.
De fantastische score is een solide basis voor elke uitvoering; daar kan toch weinig mee mis. De castlijst barst van het musicaltalent; daar zou dus ook niks mis mee kunnen gaan. En hoewel er een tweetal sterfscènes slecht uit de verf kwamen mag worden gezegd dat er met deze Les Mis weinig mis is.
Een prachtig decor, waarin efficient (onopvallend) gebruik wordt gemaakt van projecties; de “barricade†mag bijvoorbeeld zijn, maar ook andere locaties zijn fraai verbeeld, mede door de sombere belichting.
De vertolking van Jean Valjean door René van Kooten is super. Wat hij laat zien is weer vele malen sterker dan hij ooit heeft (kunnen) laten zien. “Breng hem thuis†is puur kippenvel.
Javert wordt minder constant gespeeld, al zijn de zangpartijen grotendeels prima in orde. Wim van den Driessche is vooral wisselvallig in zijn overtuigingskracht. Er zijn momenten dat je hem en zijn drive niet gelooft. Wat dat betreft is zijn einde symbolisch; het was voor mij het enige stukje waarbij het visuele effect niet echt werkte, al lag dat niet echt aan Wim zelf.
Nurlaila Karim haalt uit haar korte bestaan wat er in zit en zet een prachtige Fantine neer; alleen op het allerlaatst gaat het even mis. Haar laatste adem deed denken aan het in trance brengen bij de hypnose-act in Kuifje — De Zonnetempel, en riep ook bij mijn beide buren in de zaal een lachreactie op.
Céline Purcell en Susan Seegers waren in mijn ogen slow starters. Bij beiden was hun eerste scene matig, maar dit groeide wel in de loop van de tijd, om achteraf te kunnen zeggen dat ze het wel goed hebben gedaan.
De studenten dan, Enjolras en Marius. Freek Bartels heet het talent voor de toekomst te zijn, maar wordt door Jamai Loman van het podium gespeeld. Dat komt vooral door de kracht van Jamai, die schitterend speelt. Freek is gewoon goed, maar mag nog wel er nog wel een paar schepjes overtuigingskracht bovenop gooien.
De Thenardiers doen het goed. Af en toe herkennen we nog wel een Carlo-maniertje in het optreden van meneer Thenardier (maar misschien wil een deel van het publiek dit ook wel), maar we mogen zeggen dat hij grotendeels in dienst speelt van zijn rol. Hij weet als schoft zeker te overtuigen. Marjolein Algera is gewoon een voortreffelijke mevrouw Thenardier.
Zonder ensemble geen Les Mis natuurlijk en dit ensemble is super. Samen met de hoofdrolspelers maken ze er een fantastische voorstelling van. Een voorstelling die grotendeels goed te verstaan was (vanaf de derde rij in ieder geval toch). Hierdoor viel wel erg op dat er nogal veel zinnen een constructie zoals je ze in spreektaal normaal niet gebruikt. Maar soi. Deze Les Mis is een voorstelling ook die ik zeker nog wel een paar keer wil zien.
