X

Wist je dat?

Je kunt met de slider zelf bepalen of je nu meer het artikel wilt lezen of de videoreportage wilt bekijken.

Charlie and the Chocolate Factory: kleinschaliger maar niet minder effectief ⭐⭐⭐⭐

De eerste musicalpremière van het nieuwe seizoen is onmiddellijk raak. Charlie and the Chocolate Factory (Theateralliantie) krijgt vier (⭐⭐⭐⭐) sterren.

Gebruik de slider om te bepalen wat je het meest wilt zien.

De Stichting Theateralliantie rijgt sinds 2017 klinkende titels aan elkaar, titels als Fiddler on the roof, Come From Away en Hello Dolly. Dit seizoen voegt de stichting Charlie and the Chocolate Factory aan de reeks toe.

Willy Wonka, de mysterieuze directeur van een succesvolle chocoladefabriek, voelt de jaren en begint een zoektocht naar een opvolger. Wonka verstopt vijf gouden wikkels in zijn chocoladerepen en de vijf vinders worden gelokt naar de fabriek voor een zogenaamde rondleiding. Maar het is een test: degene die goed, eerlijk en aardig is met een grenzeloze fantasie, wordt Wonka’s opvolger en krijgt de fabriek. Een van de gelukkige vinders is Charlie Bakker, een schattig, slim maar arm ventje met een hardwerkende moeder en inwonende grootouders. Doorstaat Charlie de wel heel meedogenloze test van Wonka?

Roald Dahl schreef het oorspronkelijke boek in 1964, een verfilming met Gene Wilder verscheen in 1971 en in 2013 ging een musicalversie in Londen in première. Een voorstelling met dure toeters en bellen zoals het kritische West End-publiek van het enorme Royal Drury Lane-theater gewend is. De Nederlandse productie, onder regie van Jasper Verheugd, is een stuk kleinschaliger. Maar zeker niet minder effectief.

Debet hieraan is vooral de vaderlandse Willy Wonka, Remko Vrijdag. Een tegendraadse keuze, Nederland heeft genoeg gevestigde musicalnamen die niet kunnen wachten om los te gaan op de mysterieuze, eigenzinnige, monologenminnende fabrieksdirecteur van Roald Dahl. Vrijdag speelt Wonka beheerst, bijna bedaard, gespeend van hysterie, met op de juiste plek een behoorlijk onverwachte, humoristische uitschieter. Zijn zang is een genot om naar te luisteren, zijn Pure Imagination is een moment in de voorstelling om naar uit te kijken.

Terwijl akte 2 echt Vrijdags moment van de voorstelling is, is de negenjarige Noah Fontijn de ster van akte 1. Hij speelt Charlie Bakker. De voorstelling kan helaas niet de geschiedenis ingaan als het ‘a star is born’-moment van Fontijn, want dezelfde Noah konden we al enige tijd geleden zien in Dolfje Weerwolfje. De piepjonge acteur is soms nog niet helemaal te verstaan, maar hij is de – overduidelijk door volwassenen geschreven – mono- en dialogen volledig de baas, inclusief vermaledijde tongbrekers.

Degene verantwoordelijk voor de casting heeft kennelijk ook een goed seizoen achter de rug, want de mix van bekende en minder bekende musicalacteurs is uitstekend in vorm. Peter van Heeringen (Tweede Hans op NPO1) is een hartverwarmende opa, die dementie en humor slim weet te combineren. Anne-Marie Jung is helemaal in haar element als moeder Slok, een hyperactieve vrouw die haar zoon liefdevol pampert, maar daarmee onbewust levenslange obesitas injaagt.

Het stuk zelf heeft wel te lijden van een wel heel simpele, eentonige opbouw. Tijdens de eerste akte worden achtereenvolgens de vijf vinders van de gouden wikkels geïntroduceerd, ieder ordentelijk voorzien van een andere zwakke karaktertrek, zoals vraatzucht, hebberigheid en gameverslaving. In de tweede akte vallen ze stuk voor stuk door de mand door hun gebrek en rekent Wonka zonder medelijden met ze af. Toch blijft een vieze, moralistische nasmaak uit. Dankzij zijn venijnige pen wist Roald Dahl hier vermakelijke taferelen van te maken en sijpelt daar genoeg van naar de voorstelling.

En de kleinschaligheid ten opzichte van de Londense productie? Stelt die niet teleur? Verre van. De voorstelling zit vol met verrassende theatrale effecten. Tegen de teneur van deze tijd in heerlijk analoog en mechanisch.