Duncan Sheik, de man achter musicalklassiekers als Touch Me en The Bitch of Living (Spring Awakening), waagt zich opnieuw aan een musical, het spraakmakende American Psycho van Bret Easton Ellis, Daarin koestert de succesvolle yup Patrick Bateman naast zijn voorliefde voor de 80’s muziek van Huey Lewis een ziekelijke behoefte om zijn visite met bijl en kettingzaag te lijf te gaan.
American Psycho gaat in december in Londen in wereldpremière, maar eerst moet via crowdfunding de som van 150.000 dollar binnengehaald worden. Geïnteresseerden vinden meer informatie op de crowdfundingwebsite Kickstarter.
In dit tweede deel van zijn interview met Musicalworld vertelt Duncan Sheik over crowdfunding als financiering van American Psycho en kijken we vooruit naar de langverwachte verfilming van Spring Awakening.
Waarom kiezen jullie Londen als locatie voor de wereldpremière van American Psycho?
“Ten eerste is onze regisseur, Rupert Goold, een Brit. Hij is fantastisch, hij heeft een adembenemende MacBeth gemaakt met Patrick Stewart. Rupert is nu artistiek directeur geworden van het Almeida-theater in Londen. En het leek ons allemaal logisch dat zijn regie van American Psycho ook meteen zijn eerste wapenfeit zou worden van zijn theater. Bovendien doet zo’n Amerikaans onderwerp als het onze het goed in Londen. Sterker nog, een ander typisch Amerikaans gegeven, het ENRON-schandaal, deed ENRON het als toneelstuk in Londen veel beter dan hier in eigen land. Het Londense publiek kan kennelijk meer hebben. Ten tweede geeft onze tijd in Engeland ons in ieder geval de gelegenheid om de musical in alle afzondering in zijn beste vorm te krijgen, zodra we met de voorstelling naar New York trekken.”
Het Almeida-theater heeft 325 plaatsen, dat is niet veel.
“Maar niet te klein. Die zaal is precies groot genoeg voor een musical in ontwikkeling. Toen Spring Awakening in zijn wordingsfase was, zaten we in het Atlantic Theatre en dat had zelfs minder dan 200 plaatsen.”
American Psycho doet aan crowdfunding, wat vind je van die nieuwe vorm van financiering?
“Om eerlijk te zijn ben ik er niet over uit. Het Almeida-theater is een non-profitonderneming, niemand wordt rijk van deze voorstelling. En zelfs dan nog, moet de producent tegenwoordig een klein deel van zijn budget bijeenschrapen door middel van crowdfunding. Ik begrijp dat wel, maar het maakt me wel verdrietig dat er nu gewoon te weinig financiële bronnen — van particulieren of van de overheid — beschikbaar zijn om nieuwe cultuur te maken. Maar het is 2013 en het is zoals het is.”
Wat gaat er met de opbrengst van de crowdfunding gebeuren?
“Zelfs al is de voorstelling straks elke avond uitverkocht, er zouden nog genoeg betrokkenen zijn die meer geld zien wegvloeien dan ze binnenkrijgen. Dus het gedoneerde geld is hard nodig. En het zal allemaal opgaan aan decors, licht, huisvesting van de New Yorkse acteurs, noem maar op. Op dit moment maken we geen onnodige reisbewegingen. Ik blijf in New York, de scenarioschrijver in Los Angeles en de regisseur in Londen. En dat kan makkelijk. In deze fase hebben we allemaal onze marsorders, ieder van ons is nu thuis bezig zijn om zijn eigen aandeel uit te werken. De een werkt thuis aan het script, de ander aan de songteksten. Dat kan heel goed apart. Eind mei daarentegen hebben we onze laatste workshop in New York, voordat we naar Engeland vertrekken. Dan moeten we natuurlijk wel weer samenkomen.”
Even over Spring Awakening. De Nederlandse versie was bijna helemaal in het wit. Heel anders dan de oorspronkelijke versie. Wat vind je van die eigenzinnigheid?
“Ik geniet daarvan. De producties in Oost-Europa zagen er ook totaal anders uit. Je moet weten, ik heb Spring Awakening zo vaak gezien, dat ik een andere aanpak juist heel interessant vind. Maar ik heb makkelijk praten, want mijn aandeel, de muziek, is vaak het enige dat vrijwel geheel in stand blijft. Zolang de muzikanten hun werk prima doen, ben ik tevreden.”
Spring Awakening was een enorm artistiek, wereldwijd succes. Hoe voelt het om medeverantwoordelijk te zijn voor zo’n historische musical?
“Het was de gelukkigste tijd van mijn leven. Om heel aarzelend en bescheiden te beginnen en dan binnen een paar jaar alle mogelijke prijzen te winnen en voorzien dat het stuk overal ter wereld zou spelen, ik kan niet uitleggen wat er toen allemaal door me heen ging. Dat gelukzalige gevoel maak ik nooit meer mee, haha! Và³à³r Spring Awakening ondervond ik aardig wat waardering, maar ook weer niet al te veel. Daardoor wist ik vaak niet wat ik na een lopend project moest gaan doen. Spring Awakening gaf me enorm veel erkenning en daardoor ook dat fijne gevoel van zelfverzekerdheid. Misschien deden mijn songs er toch toe, kon ik eindelijk tegen mezelf zeggen, misschien waardeerden de mensen mijn songs zo veel, dat ik er mijn brood mee kon verdienen.”
Hoe staat het met de verfilming van Spring Awakening?
“Het gaat gestaag. De castingfase is nu net in gang gezet. We hebben een droomproducent, de productiemaatschappij van Tom Hanks, we hebben een beroemde regisseur, McG van Charlie’s Angels. Mijn maatje Steven Sater heeft zijn script al klaar. Alleen kan ik nog niet aangeven wanneer we echt beginnen te filmen.“
Film is een ander medium dan theater. Heeft Steven Sater daarom aanpassingen aangebracht?
“Er zijn zeker verschillen tussen film- en theaterversie. De theatervoorstelling speelt zich af in één enkele ruimte, ook al spreken we met het publiek af en toe af dat we nu even niet in het klaslokaal zijn maar bij Melchior thuis. Bij film hebben we het voordeel dat we naar buiten kunnen een scène zich buiten afspeelt. Kun je het je voorstellen: Spring Awakening in de spectaculaire natuur, in een sfeervol bos en in de openlucht? Maar wees niet bang, we maken er geen Sound of Music van!”
En jouw muziek?
“Die blijft vrijwel hetzelfde. Maar natuurlijk zal er één nieuw lied toegevoegd worden. Dat moet nu eenmaal, wil je genomineerd worden voor de Oscar voor beste song. Net als afgelopen jaar bij de verfilming van Les Misérables, daar zong Hugh Jackman ook ineens het nieuwe Suddenly. En je hebt helemaal gelijk als je vindt dat Spring Awakening perfect is zoals hij nu is en dat je er eigenlijk niet meer aan moet zitten sleutelen, maar we ontkomen niet aan een nieuwe song. En maak je niet ongerust, de song is te gek.”
Was het niet moeilijk om anno nu een song te maken die naadloos moest passen in iets wat je al jaren geleden had afgemaakt?
“Het was voor mij niet moeilijk. Het was voor Steven Sater als tekstschrijver veel meer een uitdaging. Hij moest een boodschap verzinnen die iets nieuws toevoegde en toch niet als mosterd na de maaltijd moest proeven. En het is hem gelukt. Ik zal je nog meer verklappen: de nieuwe song is een duet tussen Melchior en Wendla. En aangezien zij al in de oorspronkelijke voorstelling een lief en onschuldig liefdesduet hebben, staat deze song onder veel meer spanning. Hij zit ook in de tweede helft van de film als de twee jongeren al intiem zijn geweest. Ook voor mensen die de voorstelling herhaaldelijk hebben gezien, zal de film zijn eigen bestaansrecht hebben.”
Lees op de volgende pagina het eerste, voorafgaande deel van ons interview met Duncan Sheik
