Of over nu natuurlijk en wat we allemaal in het theater beleven…
Of over andere dingen, waar eigenlijk nooit iets over wordt geschreven…
Dus wat fijn om samen onze eigen column te mogen schrijven…
Ik ben benieuwd hoeveel lezers er over blijven…
Waarschijnlijk wordt het een hard gelach…
Heb jij trouwens Michael D. nog gezien dat je hem zag?
Dat “understudy-gevoel” begrijp ik natuurlijk totaal…
Je bent bang voor geboe en gejoel of voor een leeggelopen zaal…
Maar geloof me, het valt reuze mee, want ik heb afgelopen maand geleerd…
Dat bij een goede prestatie, lieve René, het publiek je toch echt waardeert!
Oh ja?
Ja!
Het is absoluut geen lichte taak om iemand te moeten vervangen…
Maar we hebben in het verleden al zwaardere klappen opgevangen…
En één ding heb ik van een goede vriend kunnen leren…
Je moet gewoon denken: “Krijg toch allemaal de kolere!”
Dus kin omhoog en borst vooruit, je weet vast nog hoe het moet…
Voel je niet te miserabel, dan komt het allemaal goed!
We gaan er met z’n tweeën weer gezellig tegen aan…
Ik als Jan, of Ciske en jij als Jean Valjean!
Nou maatje, ik zou zeggen: “ het ga je goed !”
Hou me maar op de hoogte van wat je allemaal doet…
O ja, René, ook al heb je misschien weinig tijd…
Zorg iedere dag , dat is belangrijk, voor een goed ontbijt!
Ik beloof je, dat ik dit jaar je verjaardag niet zal vergeten…
Ik speel dan in Den Haag, misschien kunnen we wat gaan eten…
Of kom je nog even helpen de kleedkamer versieren?
Zodat we net als toen, weer vrolijk kerst kunnen vieren…
Alvast de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar…
Dag schat, we spreken mekaar….
Liefs, Jorge
