In tegenstelling tot zijn andere klassieke jeugdheld Pietje Bell is Kruimeltje maar een keer het onderwerp geweest van een boek van Chris van Abkoude. Voor deze vervolgmusical op het klassieke verhaal moest dus een nieuw verhaal worden verzonnen, en dat is deze Kruimeltje en de strijd om de goudmijn geworden. Een titel die eerder al tot een film werd bewerkt. In dit verhaal woont Kruimeltje bij zijn vader en moeder. Dat de jongen geen steek veranderd is, blijkt als hij op een markt een hond bevrijdt, die door zijn baasje, een ijzerboer, wordt mishandeld, wat uiteraard een hoop gedoe tot gevolg heeft. Er is een broertje of zusje op komst, en dus hebben zijn ouders weinig tijd voor Kruimeltje.
Gelukkig heeft de hulp een dochter Anna, zodat hij wat gezelschap heeft, al is dat in eerste instantie ook niet van harte. Het fotoboek van zijn vaders avonturen in Amerika doet hem fantaseren, en zo vertelt hij het verhaal van de goudklomp, die zijn vader heeft meegenomen uit Amerika, alsof het hun avontuur is. Met een gevaarlijke tegenstander in de vorm van Lefty (een figuur die daadwerkelijk in het Kruimeltje-boek voorkomt) en twee minder gevaarlijke handlangers. Dat de schurk inmiddels in de echte wereld is uitgebroken zou nog wel eens een probleem weet Kruimeltje dan nog niet: zijn vader wel.
De voorstelling leeft al bij binnenkomst in de theaterzaal. Een tweetal mensen lopen met de hond rond, die later in de voorstelling een rol zal spelen. Ook de appelverkoper uit die scene wandelt door de zaal. Verkopen doet hij zijn “theaterappels” helaas niet. Daar waar hij bijna een klant zo ver heeft blijkt er een valutaprobleem te zijn. Voordat de voorstelling daadwerkelijk begint zijn er dan nog instructies. Er zijn momenten dat je je waffel dicht houdt, en soms ook niet. Als regelmatige theaterbezoeker zou je willen dat deze instructie vaker wordt gegeven, ook al gaat het nu in het vervolg niet helemaal goed. Als er tijdens deze regiopremière in Amersfoort een wie-vraag aan de kinderen wordt gesteld, wordt er niet geroepen, maar gaan er talloze vingertjes omhoog. Gelukkig komt de zaal later wel wat meer los, en wordt er hard gelachen om de momenten die erom vragen.
Deze Kruimeltje is echt op maat gemaakt voor kinderen. Vooral de echte boef met een aantal dommige handlangers is een concept dat werkt. Bassie & Adriaan heeft hetzelfde idee en is niet voor niets een klassieker. Het levert de nodige slapstick op. Een meedoe-moment is eveneens een gegarandeerd succes: deze keer gaat het om een cowboydans. De voorstelling kent weinig grapjes die alleen volwassenen zullen snappen. Een geluidsfragmentje ‘Man with the Harmonica’ is zo’n uitzondering.
Zoals gebruikelijk bij musicals met kinderen zijn er voor deze rollen meerdere jonge acteurs. Deze middag is Joshua Verwoolde Kruimeltje. Ik kies hier bewust voor “is” in plaats van “speelt”, want zijn vertolking is precies zoals Kruimeltje zou moeten zijn. De chemie met Amelia Simion als Anna is ook goed. Naast het spel is ook de zang dik in orde. Slechterik van dienst is Michael de Roos, die eerst als de nare ijzerboer zijn intrede doet, en er vervolgens als Lefty nog een paar scheppen bovenop doet. Sem Konijn heeft de lachers op zijn hand als de onnozele Roest. Anniek Venhoeven is als Edda iets slimmer, maar doet nog flink wat domme dingen. Alex van Bergen is vooral de door de aanstaande geboorte afgeleide vader, al krijgt hij later wel een iets belangrijkere rol, terwijl Myrthe Kuipers diverse vrouwenrollen heeft, waaronder die van kraamhulp. Het is een lekker enthousiaste cast, die veel plezier uitstraalt.
Opvallend is ook het decor, dat met wat simpele draaien in een andere locatie verandert en waarin de hand van ontwerper Joris van Veldhoven te zien is. Leuk gedaan is de overgang van een soort poppenhuis waarin de kinderen hun verhaal vertellen naar de ware grootte-versie waarin ze zelf spelen. En zo is er meer effectief decorgebruik. De song van Fons Merkies zijn passend, al blijven ze niet in je geheugen hangen.
Kruimeltje en de strijd om de goudmijn was al eerder een film, die ik zeker gezien heb en vervolgens totaal ben vergeten. Deze voorstelling zal hetzelfde lot treffen. Het is zeker vermakelijk entertainment, vooral voor de kinderen in de zaal, en derhalve effectief. Er mist echter wel iets memorabel om meer te zijn dan dat.
