Recensie

Minidisco en het Feest van Tante Rita ⭐⭐⭐⭐

De moderne kinderliedjes van Minidisco zijn de basis voor een geestige familievoorstelling, waarbij de kinderen nauwelijks aansporing nodig hebben om mee te doen.

Misschien was de eerste keer dat je van deze voorstelling hoorde de lijst van producties voor de Musical Awards, waar de voorstelling in de top 5 van familievoorstellingen belandde. Je zou ook nog nooit van Minidisco gehoord kunnen hebben, maar dan heb je waarschijnlijk geen kinderen in de peuterleeftijd. De filmpjes, de albums, met modern klinkende kinderliedjes, bestaand en nieuw, zijn namelijk razend populair bij deze doelgroep.

In dit bijzondere theaterseizoen vol uitstel en afstel van voorstellingen is de deze musical een beetje onder de radar gebleven. Er was geen premièremoment, en zeker geen reclamebombardement op de reguliere media. Dat de voorstelling toch zijn publiek al heeft weten te vinden blijkt niet alleen uit die top 6 klassering, met weinig gespeelde voorstelling, maar ook aan de goed gevulde zaal in Rotterdam op Tweede Paasdag.

‘Er mag gedanst en gezongen worden.’ Het is een deel van de vooraankondiging, en meer blijkt er ook niet nodig. Zodra er gedanst en bewogen kan worden, zien we de jonge bezoekers driftig meebewegen. Waar het enthousiasme bij veel jeugdvoorstellingen even op stoom moet komen, en er vanaf het toneel wat aangespoord moet worden, blijkt dat hier totaal niet nodig.

De voorstelling is opgebouwd rond een elftal bekende liedjes van Minidisco, een greatest hits zo je wilt. De bekende gezichten uit de filmpjes, Theo en Lulu, mogen voor het eerst mee naar het dansfeest van tante Rita. Maar als vader Jan het woord dansen hoort, krijgt hij spontaan griep. Moeder Sjaan wil hem niet alleen laten, en dus mogen Theo en Lulu alleen naar hun tante. Voor het eerst alleen met de bus, voorzien van een kaart met de route, en duidelijke instructies. Maar als de bus aan het begin van het Tsjoe Tsjoe Wa bos niet verder kan, terwijl de kinderen aan de andere kant moeten zijn, moeten ze door het bos lopen. Daar ontmoeten ze vreemde figuren als dierenontlastingsexpert Frank Vonk en een cowboy die zijn liefde voor Jacqueline wil naspelen. En dan blijkt er ook nog een uit de dierentuin ontsnapte leeuw in het bos te zijn gesignaleerd.

De voorstelling wordt gespeeld door vier acteurs, aangevuld met een vaste dansgroep. Lokale dansers vullen deze groep dan weer aan, zodat de echte dansnummers lekker veel energie uitstralen. Lucas van den Elshout en Marcelo Rocha nemen de rollen van Theo en Lulu voor hun rekening. Zij spelen hun rollen overtuigend, met de nodige fantasie, en slagen er goed in het publiek mee te krijgen als ze bijvoorbeeld niet meer weten hoe ze de kaart moeten houden, of waar ze heen moeten. Alle andere rollen worden gespeeld door Hilke Bierman en Robin van den Akker. Natuurlijk zijn zij de vader en moeder, maar Hilke neemt ook de rol van buschauffeur voor haar rekening, met een dikke snor. Met name in deze rol kan zij haar komische talent volledig tot uiting laten komen. Daarnaast speelt ze ook nog Brul de leeuw, die uiteindelijk niet zo eng blijkt te zijn als de dreigende muziek bij het verschijnen van haar staart suggereert, en zelfs vertedering opwekt. Robin van den Akker is de spontane tante Rita, maar mag ook los gaan als bioloog en cowboy.

Eenvoudige liedjes die eigentijds klinken, veel participatie, een heel aardig verhaal om de liedjes aan elkaar te knopen. Jeroen Kijk In de Vegte, die als radionieuwsdienst buitengewoon geestig de updates rond de ontsnapte dieren presenteert en een cast die lol uitstraalt. Deze minidisco-musical is een feestje voor de jonge bezoeker, en onderhoudend voor de oudere.  Al zal de scene met de cowboy, waarin hij Lulu wil kussen, in deze tijd voor sommigen wat ongemakkelijk voelen. De vijf kwartier, voor deze doelgroep aan de lange kant, maar, zo is me verzekerd, ook een voorstelling met weinig toiletbezoek tijdens de voorstelling, vliegen voorbij.
Als de na wat meedoenummers en het slotapplaus de voorstelling is afgelopen is dat echter nog niet het einde van het programma. In de foyer staat ook een podium, waar Lulu en Theo nog een aantal liedjes en dansen met de kinderen doen. Tenslotte is er gelegenheid tot het maken van een foto met het tweetal, en hebben de kinderen een dijk van een middag gehad.

Minidisco en het Feest van Tante Rita is dit seizoen nog maar een beperkt aantal keer te zien, maar keert volgend seizoen terug. Dan is er waarschijnlijk alsnog een feestelijke (her)start. Wie er van deze cast blijven is nog niet bekend.

18 April 2022
Rotterdam
Theater Zuidplein
https://www.minidiscotheater.nl/

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen