Mark Haayema is een alleskunner. Hij maakt theater, schrijft liedjes (onder andere voor Kinderen voor Kinderen) en kinderboeken. Veel van deze kinderboeken verschijnen dan ook weer in het theater, waaronder ook een voorstelling rond de eerste twee boekjes van Muk. Deze serie voor 2+ gaat over een schattige puppy. Inmiddels zijn er vijf delen uit, dus is er genoeg materiaal voor een tweede voorstelling. Met een andere cast, maar wel met een identiek begin en opzet. Dus dat kan ik ook bijna letterlijk uit het verslag van de eerste voorstelling kopiëren.
Bij binnenkomst zien we twee mensen zitten in een decor, dat bestaat uit een bankstel en kastje met goudvissenkom, volledig in de stijl van de illustraties uit het prentenboek. Ook staat er een groot scherm, waarop een behangetje en wat schilderijtjes te zien zijn. Wat begint als een stukje schoonmaakwoede van de twee bewoners levert al snel een absurdistische situatie op: de stippen worden van het kleed gezogen en verschijnen op het het scherm: het is Muk. Dan verschijnt ook Muk, een pop met spiraalnek en dito staart. Vervolgens volgen we de avonturen van Muk, live, als pop op ware pup-grootte, maar ook als miniatuurpoppetje voor een draaiwand, dat dan weer op het scherm te zien is, of juist als poppetje voor een mini green screen.
De mensenouders lijken in deze tweede voorstelling een belangrijkere rol te hebben gekregen. In deze voorstelling gaat het over groter groeien. De mensen hebben hierbij vooral aandacht voor de vingerplant, maar Muk vraagt zich bijvoorbeeld af wat hij wordt als hij groter is. Een giraf, een olifant misschien. Daarnaast moet Muk ook iets kwijt, waarbij hij liever geen toeschouwers heeft. Dit leidt uiteindelijk tot een voor jong en oud hilarisch stukje binnenkant hond met de focus op de darm.
Ook de nieuwe cast heeft de technieken goed in de vingers. Saskia Egtberts en Kelvin Wormgoor spelen met zichtbaar plezier, en weten het jonge publiek goed te boeien. Geen enkele onrust in de zaal, en aan het eind wordt er leuk meegedaan. En de creativiteit en enkele grapjes zijn leuk genoeg om ook de aandacht van de ouders vast te houden. Er is geen lichtgevend schermpje te zien (behalve van een stiekeme filmer hier en daar).
Muk ziet ze groeien wordt gespeeld in de ochtend of wat later op de middag, om het middagdutje van de kinderen niet te verstoren. En is nog door het hele land te zien
