Toen bekend werd gemaakt dat jij de hoofdrol zou gaan spelen in Copacabana werd er overal gezegd dat dit jouw grote doorbraak was. Wij kende je al van Miss Saigon, A Chorus Line en Fame, dus voor ons had jij je naam al behoorlijk waargemaakt in het musicalwereldje. Hoe zie jij dat zelf?
Dit werd vooral van buitenaf geportretteerd omdat dit natuurlijk mijn 1e hoofdrol is. Voor mijzelf betekent een doorbraak dat ik kan voortzetten van wat ik nu doe. Het wereldje is namelijk zo klein en er komen zoveel mensen op af, dus voor mij is een doorbraak iets anders dan wat de pers een doorbraak vind.
Het leuke is nu wel met een hoofdrol dat ik al vanaf het begin deze rol speel en de rol dus helemaal me eigen kan maken. In Miss Saigon bijvoorbeeld speelde ik heel veel verschillende rollen, ik ben begonnen als swing en was op een gegeven moment alternate en understudy voor alle vrouwelijke hoofdrollen. Ook erg leuk, want ik ben echt een swing type, maar het is ook heel leuk om een rol helemaal je eigen te maken.
Je hebt ook geacteerd voor tv, zijn er veel verschillen qua acteren op toneel of voor de camera? Waar gaat je voorkeur naar uit?
Theater is groter, daar moet je echt je lichaam gebruiken om iets duidelijk te laten overkomen, terwijl je op tv bij wijze van allen je wenkbrauw op hoeft te trekken.
Daarbij komt natuurlijk ook de wisselwerking met het publiek wat echt te gek is. Tv is toch iets heel anders, ik heb dan in GTST en Blauw Blauw gespeeld en vooral bij soap gaat de aandacht toch meer uit naar de stand van de camera’s dan naar het acteren. Als ik moest kiezen tusen theater en tv dan kies ik toch voor het theater.
Moet je tegenwoordig nog audities doen of word je gebeld? Waarop baseer je de keuze om een rol wel of niet te doen?
Het verschil met vroeger is dat ik nu gebeld wordt of ik audities wil komen doen, vroeger moest ik daar zelf achteraan. Ook is het natuurlijk een klein wereldje dus je hoort ook vaak van anderen als er audities aankomen.
Ik doe eigenlijk altijd voor meerdere dingen auditie. De vraag is natuurlijk altijd of je door de 1e ronde heen komt en of ze je geschikt vinden voor die rol.
Waarop ik mijn keuze baseer; er moet een uitdaging in zitten. Ik zou nu bijvoorbeeld geen ensemble rol meer willen. Dat is absoluut niet neerbuigend naar het ensemble toe, maar ik heb dat al gedaan en daar al heel veel van geleerd. Ik ga dus voor rollen waar ik nog iets van kan leren en waar dus een uitdaging in zit.
Hoe bereid je je voor op de voorstelling, heb je een bepaald ritueel voordat je het podium opgaat?
Ik heb geen vast ritueel voor de show. Wel moet ik goed ingezongen en opgewarmd zijn. Verder heb ik altijd even een toi toi toi met Danny vlak voordat we opgaan.
Ga je in je vrije tijd/vakantie zelf wel eens naar musicals toe?
Ik zou wel vaker willen dan dat ik nu ga, maar als ik vrij ben dan heb ik thuis nog genoeg te doen, ik ben blij dat ik dan mijn boodschappen kan doen (lacht).
Ook ga ik niet altijd naar premieres omdat ik dan zelf vaak moet spelen, maar als het kan dan ga ik wel.
Wat doe je ’s ochtends als 1e als je wakker wordt?
Mijn bril opzetten en mijn stem checken. Ik ben na Fame namelijk geopereerd aan mijn stembanden. Ik heb tijdens Miss Saigon een bultje op mijn stembanden gekregen en daar dus mee doorgezongen. Op een gegeven moment kon ik hoge zachte noten niet meer halen en heb mij dus laten opereren.
Wat zijn je plannen voor na Copacabana?
Ik ben met een screentest en wat audities bezig, maar daarover kan ik helaas nog niks zeggen omdat nog niks concreet is. Hopelijk komt dat volgende week!
Wat vind je van het feit dat musicalfilm zo populair is op dit moment, heb je Chicago gezien?
Ik heb Chicago gezien en vond hem te gek! Vroeger in de tijd van Fred Astaire en Ginger Rogers was dit genre natuurlijk veel meer te zien op het witte doek. Hopelijk komen er na Chicago nog meer musicalfilms!
