Ganesha – Een perfecte god, naast het overweldigende Lelies het andere paradepaard van Judas Theaterproducties is terug. En in die zee van afgestofte musicals is het van de plank halen van Ganesha niet eens zo’n gek idee. Het verhaal van twee vrouwen die samen aan een avontuurlijke reis naar India beginnen, werkt na elf jaar nog steeds.
Hoewel Karin en Margriet elkaars tegenpolen zijn – de eerste is chaotisch, de ander ordentelijk -, durven ze de vakantie naar het grote onbekende toch aan. Na wat aanvankelijk gekibbel over controle versus openstaan raken ze toch allebei met open ogen in de ban van het magische India, in het bijzonder de god Ganesha, de beschermheilige van reizigers. En zo wordt een reis naar verre oorden een reis naar het diepste binnenste. De beide vrouwen hebben namelijk heel wat onverwerkt verdriet. Tragische geheimen die met een beetje hulp van de kakkerlakken, lijkverbrandingen en de massale armoede van India en heel veel hulp van Ganesha eindelijk de kans krijgen om bespreekbaar te worden.
De vrouwenrollen worden fenomenaal gespeeld door Kirsten Cools (Karin) en Goele De Raedt (Margriet). Ook al zet het script de twee tegengestelde karakters wat schematisch neer, De Raedt en Cools weten van hun karakters echte mensen te maken om wie we het ene moment kunnen lachen en met wie we net zo makkelijk kunnen huilen. Vooral dat laatste lukt behoorlijk goed als Karin de tragedie rond haar door zinloos geweld vermoorde zoon herbeleeft. Het levert een hevig ontroerende flashbackscène samen met Wanne Synnave op. Het verdriet betreft namelijk niet alleen de moord, maar ook Karins zelfverwijt dat zij de homoseksualiteit van haar zoon nooit geaccepteerd heeft. Synnave weet die complexiteit perfect bloot te leggen.
Sneu is wel dat de scène tussen moeder en zoon zo vroeg in het stuk ingezet wordt, al tijdens de heenvlucht, als de hele vakantie eigenlijk nog moet beginnen. Sterker nog, de tweede akte slaagt er niet in de heftige impact van de eerste helft te evenaren. Daarbij blijft Ganesha, gespeeld door Pieter Van Keymeulen, wat achter. Hij, de god die overal zegt te zijn, wordt door Van Keymeulen net iets te vriendelijk neergezet. Deze Ganesha is geen almachtige god, maar je vriend, een trooster. In deze editie van Ganesha is de almachtige het mysterieuze India zelf. Het is aan het harde werk van de overige drie acteurs te danken dat de voorstelling tot aan het einde zijn hoge kwaliteit behoudt.
