Het Landschap Overijssel en het Wilminktheater en Muziekcentrum Enschede hebben de handen ineen geslagen. Het 90-jarig bestaan van de eerste organisatie is de aanleiding om drie speciale muzikale voorstellingen in de open lucht te spelen. Als bezoeker wandel je van locatie naar locatie, alwaar jong en oud kunnen genieten van speciale voorstellingen, die speciaal voor dit evenement werden gemaakt.
Deze voorstellingen worden gespeeld door jong talent en dat geldt grotendeels ook voor de makers. Er is een groot aandeel voor de mensen van Wilmink’s Kweek, een betaald stageprogramma waarin performers zich via optredens als deze zich verder kunnen ontwikkelen. Daarnaast kom je ook bekende gezichten tegen uit eerdere regionale producties die vanuit het Wilmink Theater werden geproduceerd.
De eerste voorstelling is ‘de Juffer van Echten”. Het gaat over een larve, die binnenkort de bijenkoningin moet gaan opvolgen. Uiteraard moet zij daarvoor op zoek gaan naar een dar. Als er vervolgens een mier opduikt, die met het script in de hand beweert, dat zij verliefd worden, gebeurt dat ook. Onder de voorwaarde dat de bij de baas blijft, gaat zij accoord. Maar als de bijenkoningin sterft blijkt dat gehoorzamen voor de mier toch wel een heel zware opdracht. Het stuk kent een aantal aanstekelijke liedjes, en zit vol met woordspelingen, zeker rond dar en bij. Voor de kinderen is dit een spannend verhaal, terwijl er in de teksten ook genoeg humor voor volwassenen verstopt zit. De voorstelling is mooi in balans. Met Abel Leemans als de bijenkoningin en Jip Wassenberg als mier, is er zeker niet naar gender gecast. Tamara Schilder is de larve en dus aanstaande koningin. Het stuk werd geschreven door een van de grote musicaltalenten van nu, Luuk Haaze. Voor de aanstekelijke liedjes is Marnix Wetzer verantwoordelijk, die eerder de muziek verzorgde voor de voorstelling ‘de boerenopstand’.
Voor de tweede voorstelling is geput uit een bekend verhaal: De Wind in de Wilgen. Het volledige verhaal van mol, rat en pad past natuurlijk niet in de tijd die ze hebben, dus eindigen ze na de zoveelste crash van pad. Voor wie het verhaal niet kent. Mol gaat op pad, en komt op de rivier rat tegen. Mol mag meevaren, maar ze crashen zo bijna. Ze ontmoeten met das een vreemde snoeshaan, maar vooral pad blijkt alles te slaan. Alles wat hij ziet wil hij ook hebben, en even snel als het gekocht is, is hij er weer op uitgekeken. De nieuwste aanwinst is een caravan, en pad nodigt rat en pad mee uit. Het paard moet het maar trekken. Maar als ze van de weg worden gereden door een “vroem vroem” is de caravan passé. De voorstelling, gemaakt door Bruun Kuijt, maakt gebruik van nieuwe teksten op bekende rock- en popklassiekers, deels vertolkt door haas. Hij is vooral observator, en een beetje regisseur en gangmaker. De vormgeving en de vertelvorm maakt de voorstelling leuk voor jong en oud. Vooral het optreden van paard kan op het nodige meeleven rekenen, al is dat niet op de laatste plaats door de komische wijze waarop zij haar leed ondergaat. Een cast van maar liefst 5 personen brengt het verhaal tot leven: Lloyd Philippo (Haas), Ayesha Joosten (Mol), Joris Masselink (Rat). Marlies van Brink(Pad) en Merel Kappenburg (veel rollen).
Waar de afstanden tussen de eerste en tweede voorstelling vrij kort zijn, staat nu een iets langere wandeling langs het kabouterpad op het programma. Even echt de natuur in, alvorens de eindigen vlak achter het startpunt, waar voorstelling drie wordt gespeeld. In een soort van natuurlijke speeltuin zien we “Bijzonder doodgewoon”. Waar de eerste twee voorstellingen een link hebben met de natuur door hun ‘natuurlijke hoofdpersonen’ gaat deze voorstelling wel over mensen. Eentje in het bijzonder, Joost. Hij groeit op in de natuur en wil boswachter worden. Als hij met zijn ouders naar de grote stad verhuist, is dat eerst heel onprettig. Hij mist de groene omgeving, maar zeker ook zijn vaste speelvriendinnetje Maar eenmaal groter is de boswachter-droom vergeten, en is hij projectontwikkelaar zonder enig oog voor wat eens zijn grote liefde was. Of moet ik zeggen waren… Deze voorstelling wordt gespeeld door Anne Verhart, Esmee Mardjan en Levi Vos. Het verhaal komt uit de koker van Els Damen, die vorig jaar nog deel was van Wilmink’s Kweek, en nu dus achter in plaats van voor de schermen te zien zit. De muziek is van de hand van Anne Verhart, die dus ook in de voorstelling is te zien.
Twijfel je nog en heb je nog een zetje nodig? Naast een leuke middag en avond voor jezelf doe je met een bezoek ook de natuur nog een plezier. Voor ieder verkocht ticket wordt er dit najaar een boom geplant, of als je dat wilt, mag je dat dan ook zelf doen. Mocht je slecht ter been zijn en tegen de wandeling opzien: als je het meld, is er de mogelijkheid de laatste grote wandeling te omzeilen.
