Hoewel voor het gevoel de coronatijden al wel weer even voorbij zijn, gaan er deze periode nog steeds voorstellingen van start die eigenlijk al jaren geleden opgevoerd hadden moeten worden. Deze Pocahontas staat al drie jaar in de startblokken, en is nu eindelijk te zien. Toen heette de producent nog Uitgezonderd, inmiddels is het Backstage Producties, een nieuwe speler die meer interessante titels in de Vlaamse theaters brengt.
Pocahontas: als er één verhaal onlosmakelijk verbonden is met de Disney tekenfilm is het wel deze. Toch zien we zeker geen kopie van die film. Een eigen benadering, met uiteraard wel de bekende elementen. Vanuit Engeland wordt er een expeditie opgezet om goud te vinden, en aan boord van dit schip zijn John Smith, de mannelijke held van het verhaal, kapitein Gates, een bullebak, en de indiaan Yuma, die tijdens een eerdere expeditie gevangen genomen is en nu meegenomen wordt als gids. Onder de bemanning bevindt zich Purdy, die vooral de pispaal is van de nare kapitein.
Een storm vlak voor de eindbestemming en de bijbehorende schipbreuk zorgt ervoor dat John en Yuma gescheiden worden van de rest, en gewaarschuwd door de geesten, gered worden door Pocahontas. Waar de stam niets moet hebben van bleekgezicht John, neemt Yuma het voor hem op. Niet alle bleekgezichten zijn onbetrouwbare leugenaars. Maar dat dat zeker wel voor een aantal geldt, blijkt als de mannen van Gates een beeld stelen. Dat er nog andere problemen op stapel staan merken we als Yuma aangeeft verliefd te zijn op Pocahontas, terwijl we de liefde tussen haar en John zien opbloeien.
Ondanks dat Pocahontas gebaseerd is op een waar verhaal, kent ook deze voorstelling de nodige sprookjeselementen. Een pratende beer Tee (niet de dapperste) en een bijdehante jonge indiaan Tadzi zorgen voor de nodige comic relief. Dat we daarbij aan wel aan een andere Disneyfilm denken komt niet alleen doordat ze een soundbite uit diezelfde film gebruiken. Maar effectief is het wel.
De voorstelling kent een uitstekende cast. Het debuut van Silke Mastboom, ooit finaliste in de Vlaamse Voice, mag er zijn. Niet alleen is haar zang uitmuntend, ze acteert de rol ook overtuigend. Juan Gerlo zal in Vlaanderen wel voor altijd gekoppeld worden aan Ghost Rockers, maar met een opleiding aan het Conservatorium van Brussel en de nodige musicalervaring moet het wel gek lopen willen we hier niet een nieuwe ‘musicalnaam’ te pakken hebben. Hij speelt John Smith prima. Een derde televisienaam is ongetwijfeld Gio Kemper. Deze ‘Nachtwacht’ klinkt in deze voorstelling als een klok.
Op de zang in z’n totaliteit in deze voorstelling is nauwelijks wat aan te merken. Alleen in een stevig nummer van Gates overstemt de muziek de tekst, waardoor het nauwelijks te verstaan is. De comedy is in uitstekende handen bij Stijn Proesmans als Purdy, Uitstekende timing, en een deels verstoorde choreografie van de Engelsen tijdens het lied ‘Het is van ons’ wordt meesterlijk uitgevoerd. Ook het koppel Tee en Tadzi (Kobe van Herrewegen en Iyayi van Brussel) weet het publiek te vermaken.
De songs liggen goed in het gehoor, en bij sommigen ervan is de signatuur van Sam Verhoeven onmiskenbaar. Het terugkerende thema, “Zij zijn anders” bijvoorbeeld, het meest aanstekelijke nummer van de voorstelling. Visueel ziet het er schitterend uit. Decorstukken en projecties vormen een fraai geheel (al kan een kniesoor als ik het ook wel betreuren als we het zeilschip zijwaarts de kade zien verlaten), en zeker de verschijning van de voorouders. Waarbij hun aanwezigheid daadwerkelijk in de zaal wordt gevoeld is bijzonder fraai gedaan.
Backstage Producties heeft met deze grote musical een mooi visitekaartje afgegeven: en voorstelling waar de theaterliefde vanaf spat, misschien ook wel ook omdat de creatives veelal zelf op het podium te zien waren, (Script Tijl Douwe, Regie Floris de Voogd) We kunnen niet wachten op de volgende. Wie Pocahontas nog wil zien, kan in het tweede weekend van mei terecht in het Capitool in Gent.
Scenefoto’s: Steven Hendrix
Overige foto’s: Musicalworld
