Voor de doelgroep 4+ pakt Theater Terra dit jaar uit met Belle en het Beest. Voor de behoorlijk oudere generatie was dat in hun jeugd een vrij onbekend sprookje, maar sinds Disney er een tekenfilm van maakte - met veel succes - is deze versie van het verhaal in het collectieve geheugen opgeslagen. Wie wat verder gaat zoeken komt veel varianten van het verhaal tegen, waarvan sommigen duidelijk een iets hogere leeftijd van de lezer verwachten dan 4 jaar waarvoor deze voorstelling bedoeld is. De rode draad is wel steeds dezelfde. Een meisje belandt in een kasteel met een beest, een betoverde prins. Zij leert hem te waarderen om zijn innerlijk, waarmee zij uiteindelijk zijn leven redt.
Schrijver Sjors Arts heeft voor deze voorstelling elementen uit diverse varianten samengenomen en er nog het een en ander aan eigen ideeën aan toegevoegd, met als resultaat een fijne voorstelling voor jong en oud, die ongeveer een uur duurt. Het openingsnummer, waarin de heks vertelt over de vervloeking van de prins, is wat aan de lange kant, waardoor de aandacht in eerste instantie wat afdwaalt, maar dat is dan weer van korte duur. Gelukkig legt de prins achteraf nog een keer uit wat de oorzaak was van de vloek: gebrek aan respect voor de natuur en de mooie tuin in het bijzonder. In deze voorstelling is dan ook geen sprake van pratend meubilair: het zijn drie bloemen die het gezelschap van het beest vormen. Margriet, Viola en Bonfire. De laatste is een paardenbloem, en een voorbeeld van de woordgrapjes, die volop in de tekst verstopt zitten.
Met deze bloemen gaat het de verkeerde kant op, zo raakt Viola steeds één van haar ogen kwijt en verliest Margriet bladeren. In huize Belle gaat het ondertussen niet goed met de zaken van haar vader. Ze dreigen zelfd het huis uit te moeten en te verhuizen naar de rand van het dorp, iets wat vooral de haar twee zussen raakt. Materialistisch, gericht op uiterlijk vertoon, in alles zijn ze anders dan de wat dromerige Belle met haar rijke fantasie, en erg veel liefde hebben ze dan ook niet voor haar. Vader gaat het met zijn handel in een ander dorp proberen, en belooft iets moois mee te nemen voor elk van zijn dochters. Wat ze maar willen: Bijoux wil een parelketting, Berdine een dwarsfluit, en Belle vindt een roos meer dan genoeg.
Als vader na een weinig succesvolle verkoopdag verdwaalt en in het kasteel belandt, plukt hij een roos voor Belle – de enige van de wensen die hij kan vervullen - en roept zo de toorn van het beest over zich af. Hij moet er voor altijd blijven, maar tijdens het afscheid dat hij van zijn kinderen mag nemen besluit Belle zijn plaats in te nemen. Haar fantasie is dusdanig dat ze niet echt versteld staat van pratende bloemen. Hoewel de bloemen het beest wat proberen te sturen in zijn gedrag, zijn de dagelijkse afsluiters met een huwelijksaanzoeken vooralsnog niet aan Belle besteed.
Theater Terra is beroemd om zijn poppenvoorstellingen, en weet doorgaans ook een uitstekende cast op de planken te zetten. Doorgaans bestaat deze uit een aantal ervaren krachten, in combinatie met wat relatief nieuwe gezichten. In deze laatste categorie vallen Delaja Verduin en Nikita Willemsen. Zij spelen de twee heerlijk egocentrische zussen en bloemen Viola en Margriet, die ze echt tot leven laten komen. Ze zijn er in geslaagd de kunst van het poppenspel, om één te worden met je karakter, goed onder de knie te krijgen, waardoor we van deze bloemen gaan houden. Hoewel een zeer ervaren poppenspeler mag Anouk Snel het dit keer ‘als zichzelf’ doen. Ze draagt de voorstelling als de spontane Belle en trakteert ons op geweldige uitvoeringen van haar liedjes. Wesley de Ridder vond regie alleen ditmaal weer niet genoeg, en combineert dat met drie rollen in de voorstelling. Naast vader is hij Bonfire en Beest. Het poppenspel lijkt hij wederom gemakkelijk uit zijn mouw te schudden als Bonfire. Beest is een hybride vorm, waarbij hij het hoofd met zijn hand bespeelt, en zelf het lichaam is. Mede door het prachtige ontwerp van de pop/het kostuum van Kathelijne Monnens is hij een indrukwekkende verschijning.
Op de belangrijke rol van een magische handspiegel na doet de voorstelling nergens meer denken aan de Disney-versie, die natuurlijk ook een podiumversie heeft gekregen. De songs van Fons Merkies en Laurens Goedhart liggen prettig in het gehoor. Het decor, dat met betrekkelijk kleine wijzigingen zorgt voor een andere plaats van handeling, is zowel mooi als ingenieus. Rol- en decorwisselingen worden op zo’n manier uitgevoerd dat dit nergens vertraagt. Alleen de scene waarin Belle haar zieke vader bezoekt, en daar alleen met haar zussen praat, voelt aan als een keuze uit nood door de driedubbelrol. Dat werd nog versterkt door een verspreking, die de situatie extra raar maakte. De slotscène in de voorstelling levert dan weer het mooiste beeld van de middag op.
Belle en het Beest is theater voor de jeugd op hoog niveau. Een spannend verhaal voor de kleinsten, voldoende grappen in de tekst die juist de volwassenen begrijpen. De creatieve vormgeving en het leuke spel, dat waardeert jong en oud. Het kwaliteitsmerk Theater Terra heeft nog niets in kracht ingeboet.
