Dat musicalsongs in hun context emoties kunnen oproepen zullen velen hebben ervaren. Er eenmaal uitgehaald verdwijnt vaak een deel van die lading. Dat kan zeker niet gezegd worden van de prachtnummers die, deels door de schrijnende situatie in Oekraïne, je een aantal keren tot tranen weten te roeren.
Het concert begint meteen goed met een prachtversie van Sunday uit Sunday In The Park WIth George, wat een uitstekende keuze is om met een groot koor te zingen. Veel van de nummers – ik ga ze niet allemaal benoemen - die zullen volgen zijn medleys van een aantal nummers uit 1 show. De eerste is uit onze eigen verzetsmusical Soldaat van Oranje, Als Wij Niets Doen, Zolang Ik Adem En Leeg en Morgen Is Vandaag. Iets vinden, dat nog meer van toepassing is, is waarschijnlijk onmogelijk.
Uiteraard mag Les Miserables niet ontbreken. In een medley dit keer, die wordt afgesloten het moment dat je wist dat zou komen (of waarbij je achteraf, “ja natuurlijk” denkt): de wapperende vlag, nu in de Oekraïense tweekleur. Jammer dat het fragment van “Do you hear the people sing” zo snel weer is afgelopen. Veel tijd om te treuren is er niet, dankzij een wonderschone versie van het schitterende You Will Be Found uit Dear Evan Hansen. Namen van gevluchte kinderen maken het extra emotioneel.
Zakdoekjes zijn eveneens toepasselijk bij Bella Ciao, dat wordt ingeleid met een fraaie spoken-word tekst uit eigen keuken. Het oeroude Partizanenlied kreeg een nieuw leven dankzij La Casa del Papel (deze recensent leeft als het om streaming platforms gaat onder een steen, maar kent zoekmachines), en wordt sindsdien vaak gebruikt als protestlied. Geniet zelf van deze registratie:
Opvallende optredens die volgen : Elisabeth’s: Die Schatten werden länger, dankzij het ‘gast’optreden van Rutger Bulsing en omdat het in het Duits werd gezongen. Cats, dankzij het gebruik teksten uit T.S. Elliot’s dichtbundel als inleiding voor Memory en Jellicle Songs for Jellicle Cats. Dit laatste nummer werd ook voorzien van een energieke, mooie danspartij. Voor het publiek viel er deels mee te klappen tijdens de medley van Wim Sonneveld (met o.a. Poen, Moeder ik wil bij de revue, maar ook het Dorp). En om die sfeer er in te houden een Medley uit De Jantjes die erop volgde.
Tijdens het concert heeft iedereen zijn beste beentje voor gezet, de solozang (ook solo-nummers werden verdeeld over meerdere uitvoerenden) veelal prachtig. Zowel het breekbare kleine als de enorme bombast waar dat paste kwam uitstekend over het voetlicht op deze bijzonder fraaie locatie, pal achter “Aladdin”, die ik niet kende.
Bij elk musicalconcert ontkom je niet aan een oordeel over de songkeuze en de opbouw. Waar hier nadrukkelijk de opbrengst naar giro 555 gaat, en er in de voorstelling een aantal keren op indringende wijze op wordt teruggekomen, had ik ook graag een finale gezien die dit goede doel, maar ook de performers, meer recht aan zou doen. Het vrolijke morgen-nummer ”A Brand New Day” voelt als een niet heel passende keuze als afsluiter. Een afkondiging waarbij alle mensen gericht applaus konden ontvangen, miste ik ook, tijdens het eerste van de twee optredens. En dat is heel jammer, want natuurlijk waren er momenten dat je merkte dat het (nog) geen doorgewinterde professionals zijn, maar het overgrote deel wat we zagen en hoorden was werkelijk prachtig. Het eindresultaat na deze avond mag er in ieder geval wel zijn: 4150 euro.
Niet te vergelijken met wat er in de Oekraïne gebeurt, maar wel vervelend, zijn de beperkingen die corona ons de laatste jaren heeft opgelegd. Een van de verrassende gevolgen daarvan is dat we enige weken geleden een Engelse voorstelling hebben kunnen zien van DAPA3. Meer hierover op de volgende pagina:
