“She nailed it”. Dat was de consensus in het vak met genodigden na de laatste noot van “Laat het los”, specifiek verwijzend naar de uithaal in het nummer. “Let it go” lijkt inmiddels wel groter te zijn geworden dan de musical/film. Het is een nummer waar velen zich aan hebben gewaagd, met wisselend succes, maar ik ben het eens met het commentaar. Bente ‘nailed it’. En dan gaat het niet alleen om de fraaie vertolking van deze song, maar om haar hele optreden als Elsa. Haar “Let it go” klonk niet alleen prachtig, maar had ook de emotie die bij de musicaluitvoering hoort. Een licht hese ondertoon in de lage tonen helpt erbij, maar uiteraard ook de vlekkeloze hoge noten. De rol van Elsa, onderkoeld genoeg om onbegrip en soms haat te kweken bij haar omgeving, terwijl de achterliggende bedoelingen juist absoluut geen kwaad in de zin hebben. Als musicalliefhebber zie je voorstellingen soms vaker, en ben je snel geneigd te vergelijken. In dit geval kan ik zeggen dat Bente bij mij een veel sterkere indruk achterlaat dan de eerste cast bezetting die ik zag op het West-End in Londen.
In het publiek zitten weer veel meisjes in een Elsa-jurk. Het heeft me altijd een beetje bevreemd dat juist Elsa zo populair is, omdat haar problemen erg ver van de kinderbeleving af staan. Maar misschien is het gewoon een fashion-statement: het is een toffe jurk. Anna-kleding zien we daarentegen niet, terwijl juist haar beleving meer op kinderniveau zit. Haar naïeve, impulsieve karakter spreekt aan en zorgt voor veel komische momenten, deels door de gênante situaties waar ze in belandt. Dana van der Geer speelt de rol perfect; je sluit haar Anna in je hart. De eerste ontmoeting met haar droomprins is bijvoorbeeld ontwapenend en hilarisch tegelijk.
Uiteraard is het niet leuk als je voor een bepaalde naam naar het theater gaat, en deze vervolgens niet op het bord staat. Als vervolgens ook de vervanging er niet veel van bakt (iets wat ik in Londen bij Aladdin heb meegemaakt), ben je echt teleurgesteld. Mocht bij Frozen een van deze twee alternates opgaan zal die tweede teleurstelling er zeker niet zijn. Ze zijn allebei geweldig.
Hoewel het Anna en Elsa’s middag is wil ik toch nog een compliment uitdelen aan de niet-mensfiguren in de voorstelling. Mathijs Pater is rendier Sven. Volkomen geloofwaardig als de viervoeter in zijn bewegingen, terwijl ook het ‘menselijke’ reageren zeer overtuigend is. En dat alles zonder te praten. Dat laatste geldt zeker niet voor sneeuwpop Olaf. Met handen en voeten weet Steven Roox deze publiekslieveling met veel succes tot leven te wekken.
Kortom, staat Dana of Bente op het castbord van Frozen, dan heb je een uitstekende vertolking van de desbetreffende hoofdrol.
Disney Frozen is te zien in het AFAS Circustheater in Scheveningen.
