Recensie

Goesting – Intieme, persoonlijke voorstelling van Vera Mann ⭐⭐⭐⭐

In Goesting staat Vera Mann alleen op het podium, met pianist Ed Boeke aan de vleugel. Ze gaat in vogelvlucht door haar leven, uiteraard met volop liedjes, die aansluiten of horen bij de gebeurtenissen. Vooral de verhalen rond haar disfunctionele familie maken indruk.

Terwijl er door het antwoordapparaat allerlei vage berichten worden afgespeeld komt Vera Mann op met lange jas en koffer. De jas belandt op het apparaat dat meteen verstomt, en de koffer wordt neergezet. Met Johan Verminnen’s “Zanger zonder mee” schetst ze al een zelfbeeld, waarna ze vervolgt van een reis door haar leven. Hoe ze als meisje van 10 stil bleef staan bij de bevalling van een koe, zo in een huis belandde waar de dochter Chopin speelde, en hoe zo de liefde voor muziek ontstond. Via muziekles, de eventuele andere toekomstdromen en hoe deze toch niet geschikt leken, zodat zangeres als enige overbleef. Fraai is de zoektocht naar een eigen geluid – er was al een Barbra Streisand – waarin ze een aantal treffende fragmenten van toen beroemde zangeressen ten gehore brengt.  Van Shirley Bassey tot onder andere Willeke Alberti en Édith Piaf.  Het door Richard Kates geschreven “Streisand got there first” sluit hier mooi op aan.

Het vervolg leidt van een mislukte toneelauditie naar een geslaagd vervolg op de Kleinkunst, van de Vlaamse taal en uitspraak tot een onthutsend familiebeeld. Het leidt tot een uitbeelden van oerelementen, planten en bomen en dieren, een quizje Vlaams, dat zelfs voor een regelmatige bezoeker van de zuiderburen toch een nieuw woord opleverde: vleesklak). De schets van haar moeder en de thuissituatie levert een pijnlijk beeld op, die van haar jongere broer neigt meer richting thriller. Het is ook hier dat ze een stuk zingt van “Nog een kans”, het door haar vertolkte thema van Vrouwenvleugel. Tenslotte komt ook haar weinig succesvolle liefdesleven voorbij.
Muzikaal wordt geput uit een rijke muzikale schat: van Sondheim tot Michel Legrand, van Joni Mitchell tot Léo Ferre. Superbekende songs worden vermeden. Behalve de eerder genoemde fragmenten, en Rodgers & Hammerstein’s “My Favorite Things” valt niets onder deze noemer.

Quote

Op het ene moment uitbundig, dan weer erg kwetsbaar.

Mann weet uitermate boeiend te vertellen, in een op alle punten afwisselende voorstelling. Ze neemt je mee in een achtbaan van humor en tragedie, waarin ze mooi wordt begeleid op vleugel en accordeon door Ed Boeke. Op het ene moment uitbundig, dan weer erg kwetsbaar. Natuurlijk is de voorstelling interessant voor wie benieuwd is naar de vrouw achter de (musical)ster, maar zelfs voor wie nog nooit van Vera Mann heeft gehoord, heeft een buitengewoon boeiende avond.

07 October 2020
Amstelveen
Schouwburg Amstelveen

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen