Als basis gebruikt scriptschrijver Lucas de Waard de gelijknamige film van Johan Nijenhuis uit 2009. Enkele karakters zijn gebleven, maar hebben een volledig nieuwe verhaallijn en achtergrond gekregen. Regisseur Joep Onderdelinden heeft er een vlotte regie van gemaakt, met de slimme keuze de acteurs soms direct tot het publiek te laten praten over hun gevoelens.
We maken kennis met vrouwenjager Lex, levend op de royalty’s van zijn éne hitje jaren geleden. Hij runt samen met zijn zoon Julian, transgender moeder Karla en Moussa, de verlieslijdende club Kashmir. Dan komt Irma logeren; zij is niet alleen de beste vriendin van Karla, maar ook Lex’s ex-vriendin. Oude gevoelens borrelen op bij Lex, maar Irma valt als een blok voor de veel jongere Moussa. Stervoetballer Kevin boekt de Kashmir om een groot verjaardagsfeest te organiseren voor zijn vrouw, vlogster Elza. Dit feestje is tevens bedoeld om voor de buitenwereld de schijn hoog te houden van een gelukkig huwelijk. Kevin valt vervolgens voor Julian, maar durft niet uit de kast te komen uit angst voor zijn carrière. Halverwege de eerste akte zijn zo alle lijntjes uitgezet en is de spanningsboog weg. Wat volgt zijn wat voorspelbare conflicten en onderlinge ruzies.
Muzikaal is het allemaal wat mager. Er zitten gevoelsmatig maar 5 liedjes in, die vaak herhaald worden. Componist Rutger de Bekker combineert clubmuziek met Spaanse invloeden, die helaas geheel op band staat. De titelsong ‘Verliefd op Ibiza’ is lekker en zingt makkelijk mee, maar verder is er niks blijven hangen. Bij enkele nummers zijn de liedteksten (waarschijnlijk van de hand van Theo Nijland) wat diepzinniger, maar past vervolgens niet helemaal lekker bij de muziek en het script.
Chris Tates speelt de rol van Lex als een onsympathieke, vervelende seksist en blijft dit tot het einde van de voorstelling zo spelen. Laura Ponticorvo maakt haar musical rentree als influencer Elza. Ze past goed bij het karakter, maar helaas zijn haar acteer- en zangkwaliteiten niet om over naar huis te schrijven eh vloggen… Samir Hassan speelt een ontwapende Moussa en Guido Spek laat zien dat hij thuishoort op het toneel. Maar de verrassing van de avond is Joris de Hoop als gedreven zoon Julian. Hij speelt naturel en zingt prettig. De drie jonge mannen zorgen voor de geloofwaardigheid en spelen vol energie.
Johnny Kraaijkamp heeft een mooie rol. Zijn Karla is ontroerend en heeft een fraai achtergrondverhaal. Je merkt wel dat Johnny een komiek is, wanneer hij elke kans aangrijpt om uit zijn rol te stappen en een grap richting het publiek te maken. Mylène d’Anjou heeft de lachers op haar hand als Irma. De grappen over het hangende vrouwenlichaam zijn wat uitgekauwd, maar d’Anjou komt er mee weg. Ze is innemend en je gunt haar Irma al het geluk in de liefde.
‘Verliefd op Ibiza’ neemt ons mee naar een onbezonnen eiland, waar je helemaal jezelf kan zijn. Alle soorten liefdes komen voorbij, maar zijn vooral gedreven door hormonen. Het is een ongecompliceerde, humoristische musical met een paar lekkere scènes en een fijne cast. Het is dus precies wat je verwacht van een musical gebaseerd op deze populaire film.
Scènefoto’s: Tom Sebus.