‘Je spreekt het uit als Fronkensteen.’ De kleinzoon van de beruchte Frankenstein, professor aan een Amerikaanse universiteit, doet zijn uiterste best ver weg te blijven van zijn maffe grootvader, de beruchte Frankenstein. Als deze overlijdt, tot grote vreugde van de dorpsbewoners aldaar, moet hij toch naar Transsylvanië om zijn erfenis, het kasteel, in ontvangst te nemen. Hij neemt afscheid van zijn verloofde Elisabeth, een expressief type die hem constant op afstand houdt, en vertrekt, om daar kennis te maken met een ander leven. Inga, een leergierige assistente, die hem ook wel dingen wil leren, een gebochelde knecht met de naam Igor en een kil overkomende huishoudster, frau Blucher staan voor hem klaar. Een vreemde droom later (de dokter valt in slaap na 2 regels uit A Tale of 2 Cities van Dickens) zien we hem toch in het voetspoor van zijn grootvader treden. En dat terwijl het dorp de galg al heeft klaarstaan mocht hij dat gaan doen.
Young Frankenstein is een vette komedie met een horror-onderwerp. Griezelmomenten worden al snel grappig. Soms lach je de pijn die het karakter heeft bij al dan niet bewust toegebracht leed weg. Dan is zijn het weer de geestige schunnigheden. Het contrast met een bijna naïeve eerste opmerking, gevolgd door eentje die dat allesbehalve is werkt hier een aantal keren ook heel goed. Er zijn ook een aantal running gags die heel goed uitpakken, onder andere over de bult van Igor. Maar het is ook een (oorspronkelijk) Broadway-musical, dus wordt er af en toe uitgepakt met indrukwekkende dansscenes, die hier met enthousiasme worden uitgevoerd. De Nederlandse tekst is uitstekend, best actueel als we horen dat de universiteit een breedsprakige Trump-naam heeft, maar wat Nederlandse elementen (Bokito o.a.) zijn toegevoegd|).
De hoofdrollen worden heerlijk gespeeld. Mike Dijksman als de wat nerderige, op bepaalde gebieden onervaren dokter – zowel bot als kwetsbaar - voor wie een wereld opengaat, en die toch wel erfelijk belast blijkt te zijn. Stijn van Uitert die schitterend beweegt als Igor en altijd raak is tijdens zijn komische momenten. Rachel Kleeven als de wulpse Inga en Sandra de Vaan als de doodenge huishoudster met onverwachte kanten. De blinde kluizenaar is een kleine rol, maar Corrine Tak maakt indruk als ze haar solonummer zingt. Haar komische scene met het monster is hilarisch. Dat is de tweede rol die veel van motoriek moet hebben. Dennis van Gemert speelt deze fraai. Alle respect ook voor de valpartijen die een aantal van deze spelers zo overtuigend uitvoeren.
Waar je deze avond op momenten vergeet dat je naar een amateurvoorstelling kijkt, zijn er andere momenten dat je dit natuurlijk wel merkt. Niet iedereen zingt even briljant, en de techniek laat de spelers af en toe in de steek. En wat ook weer juist de charme is van dit soort voorstellingen: je ziet de concentratie op sommige gezichten om zo goed mogelijk de choreografie uit te voeren. Het maakt het kijkplezier er niet minder om.
Het decor is functioneel als het om de buitenomgevingen gaat; niet te gedetailleerd. De kelder heeft wel leuke details, vol knoppen en schakelaars. Meest ingenieus is echter de paard(en) en wagen, waarmee Frankenstein voor het eerst naar het kasteel wordt gebracht. Deze gaat mechanisch op en neer, wat uiteraard uitmondt in een hoop dubbelzinnigheid. Of we de paarden (acteurs) nu op de rug zien of van voren. Paarden, die overigens als geluidssample voor een geinige running gag zorgen. De kostuums en zeker ook de grime zijn geweldig. De ‘griezels’ ogen angstaanjagend.
Muzikaal is de musical niet heel avontuurlijk; de composities liggen in het verlengde van The Producers, een andere musical van de hand van Mel Brooks, maar het ligt wel lekker in het gehoor. Hier en daar een balkan-sausje, maar vooral vrij conservatief. De klassieker “Puttin’ on the ritz” is wel een uitschieter, al speelt hier zeker mee dat ook het bijbehorende plaatje, met eerst een dansend duo van Frankenstein en monster, en vervolgens een ensemble hier ook zeker aan bijdraagt. Dat de muziek live wordt gespeeld door het Theater Orkest Brabant draagt extra bij aan de sfeer van deze avond.
Alsof een musical nog niet genoeg is, is er na de pauze nog een korte comedy-act door frau Blucher, als zij een paar van de prijswinnaars van de loterij bekend maakt. De uitgelaten sfeer die er al was wordt er alleen nog maar nog sterker van. Die lootjes worden overigens verkocht door schattige, jonge verkopertjes, waar je geen nee tegen kunt en wilt zeggen (het is al lastig om te zeggen dat je al lootjes hebt), dus neem wat kleingeld mee (0,50 ct en 5 voor 2 euro).
De kans dat een professioneel producent zich aan deze musical waagt lijkt me niet heel groot, na het faillissement van de producent van The Producers en rekening houdend met dat seksisme, ook in grappen, steeds gevoeliger ligt. Wie in de buurt woont, kan beter nu zijn kans grijpen. Tot en met morgen te zien in De Bussel in Oosterhout.
