Met de Spooktrein laten de derdejaars van Fontys Conservatorium, afdeling Muziektheater zien waar ze staan. Een verrassende stukkeuze zou je zeggen. In de oorspronkelijke musical van 1996, op basis van een toneelstuk uit 1925 waren onder andere Filip Bolluyt Marika Lansen en Pamela Teves te zien, maar deze is duidelijk in de vergetelheid geraakt. Iets minder vreemd wordt het als je zit dat de regie van deze voorstelling bij Brigitte Odett ligt, en zij ook de oorspronkelijjke musical regisseerde.
De Dailymotion-versie van deze reportage:
In de Spooktrein strandden een aantal reizigers op een station. Een van de reizigers heeft aan de noodrem getrokken omdat zijn hoed was weggewaaid, en daardoor hebben ze de aansluiting gemist. Hoewel hen wordt aangeraden om desnoods lopend naar de bestemming te gaan, besluiten ze toch op het station te blijven. De stationschef, die zelf maar al te graag naar huis vertrekt, vertelt hen het verhaal van die ene nachttrein, en het tragisch lot. Na een feest was er een trein gecharterd om gasten van het feest te vervoeren. Voor deze trein moest een brug, die voor de drukke scheepvaart ‘s nachts altijd open stond, worden gesloten. De persoon die dat moest doen, kreeg een hartaanval, en de trein verongelukte. 8 lijken werden naar het station gebracht. De machinist overleefde de ramp in eerste instantie en kwam stapelgek aan op het station, waar hij de volgende ochtend alsnog stierf. Sindsdien spookt het op het station, komt de trein langs en gebeuren er rare dingen. ’s Nachts buiten zijn zou dodelijk zijn.
De passagiers, bestaande uit een pasgetrouwd stel Charles en Peggy Murdoch, een (iets te?) lang getrouwd koppel (Richard en Elsie Winthrop), een oudere dame (mss Bourne) en een tamelijk onbeschofte man (Teddie Deakin) besluiten toch te blijven, en als de oude vrouw, stijf van de zenuwen, iets te veel slaapmutsjes naar binnen werkt, is vertrekken helemaal geen optie meer. Zelfs niet als de stationschef dood wordt aangetroffen, en een hysterische vrouw die de spooktrein al eerder zag, met haar broer en dokter de stationshal komen binnenvallen.
De combinatie van humor en serieuze spanning is altijd een lastige gebleven. Zo was ‘ Nightmare’ onlangs best geestig, maar allesbehalve spannend. Deze Spooktrein komt meer in de buurt van dit doel. Af en toe hoor je wat zenuwachtige lachjes in de zaal, die aantonen dat de spanning er zeker is. Tegelijkertijd zorgt het musicalelement van de voorstelling ervoor dat het ook niet helemaal lukt. De liedjes vertragen, en halen een deel van de spanning die het oorspronkelijke toneelstuk ongetwijfeld had, weg.
De studenten doen het goed. De wat typische manier van toneelspelen die hoort bij dit soort klassieke thrillerstukken wordt goed opgepakt. Iets aangezet en soms iets meer dan iets, zonder dat het complete karikaturen worden. Maar de stopwoordjes van de oude dame en de continue lolbroekerij van de alleenstaande man maken deze mensen toch wel vrij apart. De zangpartijen maken indruk. De nummers, die niet allemaal even sterk zijn en het tempo soms serieus in de weg zitten worden wel goed vertolkt.
Opvallend is de openingsscene. Een vrij lange scene in de trein, waar de derdejaars gezelschap hebben van de tweedejaars. Het getril van de trein wordt verbazingwekkend goed volgehouden, en tijdens het nummer gebeurt er in de diverse coupes zo veel, dat je het niet allemaal kunt zien. Uiteraard is het belangrijkste dat je kennis maakt met de personages, maar de ‘waar heb jij onze kaartjes’ gevolgd door zoekactie, en het ‘ o ik heb ze’ is zo herkenbaar en grappig uitgevoerd, dat het meteen al een hoogtepunt is. Sterk is ook de agressie die Deakin oproept met zijn grappen waarmee hij de anderen de stuipen op het lijf jaagt en het genoegden dat hij daar uit put en onbeschofte (rook)gedrag.
Magistraal is het decor van de stationshal, dat er uitziet of het zo een jaar door het land kan touren.
Verhalen als dit blijven boeien en mensen trekken. The Mousetrap en The Woman in White zijn nog steeds te zien op het West End, en misschien is het wel weer eens tijd om De Spooktrein weer door de theaters te laten waren. Als het de musical is mag wel nog eens goed naar het liedjesmateriaal en het nut ervan worden gekeken, maar het verhaal is nog steeds boeiend genoeg. Dan mag deze derdejaarsvoorstelling ook meteen als een goede auditie worden beschouwd.
