Er zijn musicals die onverwoestbaar lijken. Annie is daar zeker één van, al is de meest recente filmremake een zeer geslaagde poging deze stelling te ondermijnen. Ook deze Annie wil anders zijn dan de voorgangers. Met een cartooneske vormgeving, refererend aan de krantenstrip Little Orphan Annie, die Annie tot leven bracht, en zeer groot spel. De kenmerkende jurk zien we niet terug (Annie draagt op een gegeven moment wel rood), en “Hard Knock Life” wordt bijvoorbeeld niet gezet als schrobbende kinderen met emmers.
Deze Annie wordt met een zeer kleine bezetting gespeeld, maar er komt, mede door expressieve choreografieën een wervelwind aan energie van het podium af. Daarnaast lijkt de periode waarin het zich afspeelt (de jaren 30 van de vorige eeuw) niet in beton gegoten, met een anonieme vrouwelijke president (Doris Baeten herneemt deze rol en doet dat met verve) en heel veel verwijzingen naar het huidige tijdsbeeld. Zo kan het dus dat de butler de taal gebruikt een radiopresentator uit 1930, goed gearticuleerd en enigszins archaïsch, en er vervolgens een verwijzing naar Poetin volgt. Het werkt wat vervreemdend.
Tijdens deze herpremière werd Annie gespeeld door Lux Parser. Zij weet prima te balanceren tussen de vertedering die de rol moet oproepen en het bijdehandte dat ze ook uitstraalt. De kinderen zijn goed op dreef en spelen hun momenten goed uit. De enscenering geeft Tjebbo Gerritsma weinig gelegenheid het verschil te maken. Het ene moment een vrij kille zakenman, het andere moment weldegelijk gecharmeerd van zijn jonge gaste. Lucretia van der Vloot mag als miss Hannigan wel volledig los gaan, en maakt daar dankbaar gebruik van. Wulps naar iedere man, grommend als het haar niet zint (en dat is bijzonder vaak), zorgt ze voor menige lach, zeker als ze weer het onderspit delft in een conflict met de kinderen.
Deze Annie is dus overvol, Er lijkt vooral te hebben geknipt in de rustige momenten, en alle leuke ideeën die ze konden verzinnen lijken in de voorstelling gestopt te zijn. Dat maakt deze voorstelling vooral passend voor een jonger publiek, die gewend is aan een overdaad aan prikkels. Of je zelf wilt gaan kijken, dat moet je snel beslissen. 8 mei valt het doek voor de laatste keer.
