Ghost, de musical; het is misschien wel de bekendste musical die we in Nederland niet te zien kregen, in ieder geval in het pré-coronatijdperk. De productie, die in Utrecht te zien zou zijn en grotendeels gecast was, werd uitgesteld, inmiddels al zo’n jaar of 10. Maar geesten kunnen natuurlijk overal opduiken, en zo is de musical het afgelopen weekend, en het komende, te zien in Knokke-Heist. Niet helemaal plotseling natuurlijk, want ook deze voorstelling staat door de bekende oorzaak al twee jaar op de rol.
De musical is gebaseerd op de iconische film met Patrick Swayze en Demi Moore in de hoofdrollen met een opvallende bijrol van Whoopi Goldberg. Het oorspronkelijke verhaal wordt behoorlijk trouw gevolgd, al zijn er uiteraard dingen veranderd omdat dat in het theater beter werkt. Voor de muziek van de musical is Dave Stewart verantwoordelijk, bekend als de helft van de Eurythmics, en van zijn solo-nummer 1 hit ‘Lily was here’. Uiteraard speelt de klassieke song ‘Unchained Melody’, die ten tijde van de film eveneens een nummer 1 hit werd, ook een belangrijke rol in de musicalversie.
Voor wie de film niet zag nog even een korte synopsis. Liefdeskoppel Sam en Molly hebben net een nieuw appartement betrokken. Hoewel hij overduidelijk van haar houdt, heeft hij kennelijk moeite dit uit te spreken. Haar liefdesverklaring aan hem wordt beantwoord met ‘ditto’. Op zijn werk merkt Sam financiële onregelmatigheden, iets wat hij overlegt met collega en vriend Carl. Die avond worden Sam en Molly overvallen. Als Sam wel het geld, maar niet zijn portemonnee afgeeft, wordt hij in tijdens een worsteling dodelijk geraakt. We zien hem vervolgens staan, naast zijn eigen stoffelijk overschot. Een andere geest in het ziekenhuis maakt hem wat wegwijs in zijn nieuwe ‘geesten’wereld. En zo ontdekt hij langzaam maar zeker wat er achter de gebeurtenissen steekt en dat Molly gevaar loopt. Hulp krijgt hij van Oda-Mae, een fake-helderziende die haar klanten geld aftroggelt, maar toch de gave blijkt te hebben en dus met Sam kan communiceren. Maar of Molly en de politie haar waarschuwingen geloven?
De voorstelling is een plaatje. Natuurlijk is de enorme LED-wand aan de achterzijde een blikvanger, bijvoorbeeld als deze doorschijnend is en er een gevecht plaatsvindt tussen Sam en een andere geest. Er zijn geen ingenieuze speciale effecten, maar bijvoorbeeld de scène met een dode en een geest-Sam is goed gedaan, net als zijn eerste stap dóór een deur. Ook het ensemble maakt deel uit van dit verzorgde plaatje, bijvoorbeeld bij de scène in de regen. De choreografie mag dan af en toe wat eenvoudig ogen, ze wordt wel vlekkeloos uitgevoerd.
Hoe mooi de voorstelling ook oogt, het is de uitvoering van de drie belangrijkste rollen die deze voorstelling echt goed maken. Vicky Delrue is prachtig als Molly. Een heerlijke zangstem combineert ze met overtuigend spel. Ditzelfde geldt ook voor Simon Alloserie als Sam, die je al in je hart sluit als hij een liedje voor Molly zingt. Voor de komische noot zorgt Oda-Mae Brown. De rol is duidelijk bedoeld is voor een vrouw van kleur, maar met een kleine tekstuele aanpassing wordt in deze productie prima verklaard dat ze alleen aan de buitenkant blank is. (In Vlaanderen blijkt net als bij professionele producties als Rent het vinden van spelers van kleur een probleem.) Hanne de Bree weet wel raad met deze kleurrijke, expressieve rol. Andere, meer ondersteunende rollen als Carl (Stan Sabot) worden degelijk vertolkt. De uitvoering van het nummer van de ziekenhuisgeest (Simon Defevre) overtreft voor mij zelfs die van het Londense origineel.
En dan natuurlijk de grote vraag: zit die iconische pottenbak-scene ook in de musical. Zeker, en Molly maakt daadwerkelijk iets met echte klei. Vrij ver naar voren op het podium zelfs. Dus naast de ontroering die ze met de rest van de zaal delen zullen de mensen op de eerste rijen ook wel een moment van spanning hebben.
En dan is er nog dat ene detail dat niet toevallig kán zijn: er is aan het begin van de voorstelling een discussie over een poster die Sam wil houden, en Molly weg wil hebben. Het is er een van de film Barbarella. Wie schreef de muziek voor de musicalversie van die film? Ook Dave Stewart.
Je zou misschien verwachten dat de musicalversie van deze overbekende film op voorhand al voor uitverkochte zalen heeft gezorgd. Vreemd genoeg is dit niet het geval, en was de zaal afgelopen zondag veel leger dan zou moeten bij zo’n goede voorstelling. Ga dus vooral kijken: ze verdienen een uitverkochte zaal.
Scènefoto’s: Lauranne Cleenwerck
Slotapplausfoto’s: Musicalworld.nl
