Dat men bij Dommelgraaf & Cornelissen Enterntainment hart heeft voor het Nederlandse vak dat weten we inmiddels. Buiten internationaal bekende producties worden ook oude Nederlandse musicals weer in ere hersteld en opgevoerd. Maar, ook nieuwe Nederlandse shows over oudere Nederlandse verhalen worden gemaakt. Zo zagen wij, dankzij Dommelgraaf & Cornelissen een musicalversie van, bijvoorbeeld, Op Hoop Van Zegen en Het Meisje Met Het Rode Haar. Zoals gezegd; de Nederlandse historie wordt niet geschuwd. Ook deze keer niet.
De nieuwste voorstelling gaat namelijk over drie grootse dames van de Nederlandse kleinkunst; Adèle Bloemendaal, Conny Stuart en Jasperina de Jong.
Aan Adèle Bloemendaal werden we onlangs nog op wrange wijze herinnerd. Niet zo lang geleden overleed zij op 84-jarige leeftijd. Maar hoe zit het met Conny Stuart en Jasperina de Jong? Ondanks dat deze twee grand dames cruciaal waren voor de Nederlandse musicalscene zijn ze bij de jongere generatie vermoedelijk in de vergetelheid geraakt. Deze show helpt dat te voorkomen!
In een fictief verhaal leert het publiek drie dames kennen. Dit aan de hand van hun buien, hun verschijningen en vooral de liedjes waarmee ze bekend zijn geworden.
Voor de pauze kijken mee hoe de dames bij Adèle thuis repeteren voor het eerste concert waarbij ze gedrieën het podium zullen delen. Na de pauze zijn we op locatie bij het concert. Drie grote ego’s maar ook drie grote talenten, het zal je niet verwonderen dat dat een verhaal oplevert. Maar naast de ego’s, en de talenten zien we ook gewoon drie vrouwen.
Ondanks dat de titel anders doet vermoeden is de musical niet gelijkwaardig het verhaal van alle drie de dames. Ellen Pieters speelt duidelijk de hoofdrol en dat doet ze heerlijk. Zonder haar authenticiteit te verliezen wordt ze Adèle… Haar ietwat nasale stem, de houdingen en die hysterische lach, ze zijn er allemaal. Maar, als je goed oplet zie je ook Ellen Pieters er zelf tussendoor glanzen. En dat is erg knap.
Conny Stuart wordt gespeeld door Frédérique Sluyterman van Loo. En het is fijn dat zij de kans krijgt om één van deze grote dames te spelen. Musicalminnend Nederland weet al langer dat zij een grote dame is, maar op deze manier is de kans er dat meer mensen dat gaan zien! Haar zang is prachtig, of ze nu het ietwat jolige ‘Herr Heinzelman’ zingt of zich bijna als opera diva ontpopt bij haar versie van ‘Meine Seele’. In haar houding versmelt ze met Stuart, beduidend stijver dan Adèle maar minder gekunsteld dan Jasperina de Jong.
Jasperina de Jong vindt zichzelf in het stuk duidelijk van ander cachet dan Bloemendaal en Stuart. Aan Hanneke Drenth de ingewikkelde taak om de articulatie en de beweginkjes van De Jong zich eigen te maken. Ondanks dat het haar verdomd goed af gaat zie je haar het meest genieten als ze een waanzinnig fijne versie geeft van ‘Veenbrand’ waar ze haar Jasperina even loslaat om toch ook vooral heel erg mooi te zingen.
Dat de drie dames uit het stuk niet zomaar bij elkaar gekomen zijn zal geen verrassing zijn. De schone taak om de kissebissende dames daadwerkelijk het podium op te krijgen is aan Gabriel, gespeeld door David van den Tempel. Waar het een tijdje moeilijk blijft om Gabriel als kijker te plaatsen weet Gabriel (of is het Van Den Tempel zelf?) de harten te winnen van de dames op het podium en het publiek in de zaal met zijn versie van ‘Je laat ze echt niet in de steek’.
In een show waarin 25 liedjes voorbij komen is het cruciaal om een goede liveband te hebben. Zeker als de liedjes uiteenlopen van carnavalskrakers tot luisterliedjes. Bij ‘De Grote Drie’ kan men rekenen op 5 muzikanten. Degene die de arrangementen voor de show maakte zit zelf achter de toetsen. Waar hij vaak zorgt dat klassiekers tijdloos blijven klinken wordt er één liedje daar toch het slachtoffer van. Nederlandse musicalfans kennen sinds Op Zoek Naar Evita allemaal het nummer ‘ ‘t is over’ van Bannink en Schmidt. Waar dit liedje niet alleen haar kracht krijgt door een weergaloze zangeres heeft het liedje ook verstilling en kalmte nodig. Omdat hier het arrangement zoveel versierselen krijgt en de toetsen keihard aangeslagen worden gaat het hier een beetje aan ten onder. Het is en blijft een prachtig nummer, maar Sluyterman van Loo moet op boksen tegen veel te aanwezige muziek. Ze blijft natuurlijk overeind, maar het liedje zou meer verdienen.
Al met al is ‘De grote drie’ een fijne show. Een avond vol liedjes die je kent, liedjes die je minder goed kent en liedjes die je zeker weten zou moeten kennen. En dit vertolkt door drie grootse dames dankzij wie na jaren van stilte drie grand dames weer een stem krijgen.
Heb je hart voor de Nederlandse kleinkunst dan zou dit een must see moeten zijn. Alleen al om te vieren dat het genre zoveel Nederlandse topstukken heeft waar hedendaagse schrijvers best wel eens naar zouden mogen komen luisteren.
