De musical Hair zal bij de meeste mensen geen echte introductie nodig hebben. De titelsong kent iedereen, nummers uit de show duiken af en toe op in reclames en iedereen weet wel dat er één zo’n musical is met wild dansende, harige hippies. Klopt, klopt allemaal.. Maar wat als je ze vraagt het verhaal even voor je uit te leggen? Dan zullen er toch wat mensen af haken.
De eerste keer dat Hair werd gespeeld was al in 1967 en de verfilming dateert uit 1979. De filmmakers hadden er duidelijk ook moeite mee om het verhaal te vertellen, want zij kozen ervoor om de liedjes en personages te behouden maar het verhaal grondig aan te passen.
In Utrecht zagen wij de musical gewoon volgens het good old musical verhaal. De musical laat het publiek kennismaken met een groep hippies. Ze functioneren als ‘tribe’ maar een aantal personages leren we beter kennen. Zo heb je Berger (gespeeld door William Spaaij) die het stamhoofd is van deze club jongeren. Berger predikt vrije liefde maar heeft wel Sheila als vriendinnetje (in de voorstelling van vrijdag gespeeld door Loïs van de Ven) voor wie het hippie zijn toch wel op iets meer gebaseerd is. Een goede vriend van Berger, hij zou zelfs Sheila met hem delen, is Claude (Jeffrey Italiaander). Deze drie worden geflankeerd door Jeanie (Lisanne Schut), Woof (Tommie Christiaan) en Hud (Juneoer Mers). Ze leven in een tijd dat de wereld in brand lijkt te staan. Jonge Amerikaanse jongens ruilden het universiteitsleven in voor een diensttijd in Vietnam. Wat voor impact heeft dit op deze jonge mensen die geloven in Love & Peace? Dat is het verhaal van Hair.
Zo duidelijk als het verhaal nu klinkt, zo trippy is het in de show zelf. Geen makkelijk materiaal dus om mee te werken. Als één van de hoofdpersonen neemt William ‘Berger’ Spaaij deze taak op zich. Het is moeilijk om je voor te stellen dat er een andere acteur in Nederland zou zijn die genoeg lef, bravoure en talent heeft die deze rol had kunnen spelen.
Claude is een nieuwkomer in de ‘tribe’ in Central Park, maar wordt ook gespeeld door iemand die zijn eerste grote productie speelt in Nederland; Jeffrey Italiaander. Zijn Claude is iemand die al gauw zijn plek verwerft in zijn nieuwe vriendengroep, maar steeds meer de weg kwijt raakt in zichzelf. Italiaander speelt dit dusdanig goed dat het soms als publiek ook ingewikkeld is om van Claude te houden of hem bij te kunnen houden. Als het publiek de rust krijgt om naar hem te luisteren dan valt zijn prachtige stem op.
Op de poster en in het programmaboek zien we Anouk Maas als Sheila. Maar op het castbord en op het podium zagen we Loïs van de Ven, en dat is geen straf. Van de Ven heeft een sterke stem waarvan ze alle facetten weet te benutten.
Lisanne Schut is op haar plek als een lieve Jeanie, Tommie Christiaan is een sexy Woof en Juneoer Mers zal met zijn waanzinnige mimiek tot achter in de zaal hebben kunnen laten zien wie zijn Hud is.
Raffaëla Paton mag op een heerlijke wijze de opening zingen en dwarrelt verder als een etherische figuur door de show.
Het ensemble van Hair is heerlijk en lijkt te functioneren als een echte ‘tribe’. Maar, gezegd moet worden, is ook dat het een opluchting is om te zien dat de acteurs en actrices die wat grotere rollen spelen ook mee komen met het ensemble. Waar we in Nederland wel erg vaak hoofdrolspelers zien die erg goed zijn in hun eigen stuk maar qua dans onderdoen voor het ensemble is dat op Hair niet van toepassing. Dit helpt voor de geloofwaardigheid van het verhaal. Want in hoeverre ga je mee met, bijvoorbeeld, een Berger als tribe leader terwijl hij zo mijlenver afstaat van zijn vriendengroep. Het is heerlijk om te zien dat jongens als William Spaaij en Tommie Christiaan ook gewoon weer lekker mogen laten zien in hoeverre zij alle drie de musical disciplines beheersen.
De cast van Hair wordt ondersteund door een heerlijke liveband die onder leiding staat van Marco Braam. Braam geniet zichtbaar van zijn aandeel in de show en doet zijn best om niet alleen een aandeel te hebben maar ook onderdeel te zijn van.
Voor het decor hoef je geen kaartje te kopen, maar daar is Hair ook de show niet naar. Het decor is functioneel en oogt rauw. Dit wordt ondersteund door de in musicalland omarmde LED-schermen. Die eigenlijk alleen laatste stuk voor de pauze hun nut bewijzen.
Al met al is Hair een beetje een wazige show.. Daar kunnen ze bij Stage Entertainment niks aan doen hoor, zo is het verhaal nou eenmaal. Maar het is wel een wazige show waarin je een aantal mensen iets goeds ziet doen. De producent hoopt met Hair eigentijds te zijn. Maar vrees niet, dat is een verkooppraatje. Je kunt een avond ontsnappen aan hoe onze wereld er nu uitziet. Niet elke onrustige tijd hoeft gebruik te maken van een verhaal uit een andere onrustige tijd. Hair is een fijn portret van een tijd die niet de onze is, en hoeft zo ook niet te worden gebruikt.
Hair speelt nog tot midden april in diverse theaters in Nederland.
