Pinokkio in Efteling leuke verlenging van dagje weg ⭐⭐⭐

Het is niet de eerste keer dat Pinokkio als musical wordt opgevoerd. Studio 100 bracht het sprookje in 2008 naar Nederland, met in die cast toevallig ook Simon Zwiers. Zeven jaar later is er natuurlijk een compleet nieuwe doelgroep, dus kan het verhaal wel weer worden verteld.
De Efteling kiest voor een totaal nieuwe voorstelling, en, zoals dat inmiddels bij jeugdvoorstellingen gewoon is, is het een eenakter geworden. Dat betekent meteen ook een behoorlijke inkorting van het verhaal, zeker ook omdat de fee in deze musical behoorlijk wat tijd krijgt om haar onhandigheid te tonen. Deze fee is nog nieuw, en krijgt de opdracht om een pop van Gepetto tot jongetje om te toveren. Maar ze heeft problemen met de grondstof hout en de dikgedrukte toevoeging braaf is al helemaal een probleem, en dus doet ze het in twee stappen. Eerst de pop tot leven wekken, dan, als blijkt dat hij braaf is, zal het een jongen worden. En dus wordt Gepetto de volgende dag wakker, en treft een levende pop aan in zijn atelier. Een aantal bekende onderdelen van het verhaal volgt, zoals de kat en de vos en het marionettencircus, en de verleiding van het niet leren maar spelen. Met een wel hele korte bocht komt het dan tot de bekende ontknoping in het water.
De vertelling komt maar moeilijk op gang. De fee krijgt veel tijd, maar deze wordt met (alleraardigst) gestuntel rond het toveren, en de (nauwelijks geestige) woordgrap rond haar naam Fay gevuld. Al snel moet het publiek meedoen, en hoewel meedoen in jeugdvoorstellingen veel voorkomt,  en vaak ook wel werkt, komt het hier toch meer over als een veredelde sprookjesbos show. Ook het plaatje stelt wat teleur. De decors zijn overduidelijk gemaakt op een aanstaande tour, en de doeken van bijvoorbeeld Pretland, missen de grandeur van een grote show. Juist hier valt het op, omdat het nog eens wordt versterkt door de verhaallijn.
Hoewel er op de grote lijn dus wel het een en ander valt aan te merken, bevat de musical een hoop leuke scènes, die leunen op het vakmanschap van de cast. Barry Beijer was onsterfelijk geestig als Ezel in de Sprookjesboom-musical, en kan zich nu helemaal uitleven in de kat en de vos, die hij tegelijkertijd speelt. De scheten-grappen vallen bij het jongste publiek goed in de smaak, en de flauwe woordspelingen (Kattie Perry) zijn dan weer leuk voor de wat oudere toeschouwers. Simon Zwiers is een ster in het spelen van bizarre types, maar vertolkt de rol van Gepetto klein en liefdevol, een aimabele en bezorgde vader. Ook in zijn zang, die dus ditmaal schuurpapierloos is. Alexandra Alphenaar is leuk als fee, en ze klinkt ook ditmaal weer als een klok. En Ara Halici gaat lekker los in de twee rollen die hij vertolkt. De theatrale eigenaar van het marionettentheater (met een vleugje ‘Cabaret’) , die zeker niet slecht is voor Pinokkio, en de foute Amsterdamse volkszanger en eigenaar van Pretland met een nogal barbaars en harig uiterlijk. Het ensemble kwijt zich goed van haar taak.
In de musical is een grote rol weggelegd voor kinderen. En voor de hoofdrol wordt een discipline gevraagd die zeldzaam is voor jonge acteurs, namelijk poppenspel. Pinokkio is in deze voorstelling een pop die tijdens deze première wordt bespeeld door Thijs Overpelt. Hij is min of meer één met de pop, en doet dit ook overtuigend. Voor een aantal kinderen is een vaste rol weggelegd, en ook zij doen het goed. Het fenomeen ‘eenmalig meedoen’ is ook weer terug, nu zijn er maar liefst dertig kinderen die voor één keer meedoen, en dat pakt minder gelukkig uit. De onwennigheid valt op, en met name in pretland was er beter gekozen voor een kleiner aantal en een visueel mooiere transformatie, dan waar nu voor is gekozen. De inleiding naar deze scene werkt dan weer wel goed.
Wie eerder een productie in het Eftelingtheater zag, weet dat het middenpad altijd wordt gebruikt tijdens de voorstelling. Dat is nu niet anders:  en van de leukste en de mooiste scène qua totaalplaatje vinden daar plaats. Wie de voorstelling bezoekt kan hier met het uitzoeken van de plaatsen rekening mee houden.
Pinokkio is een leuke verlenging van een dagje Efteling. De show is onderhoudend, en bevat genoeg amusante scènes en ideetjes. Toch mist het grootje plaatje wat visuele grandeur, en een meeslepende vertelling. De onderbrekingen van de fee duren te lang, en sommige wel wat makkelijk gemaakt, met als dieptepunt de ontsnapping uit Pretland.
Het decor oogt alsof deze show op toer gaat. Of deze geweldige cast die ook gaat doen is de vraag, maar het biedt ook perspectieven. Misschien dat, net als destijds bij Kruimeltje, dan de zwakke plekken kunnen worden hersteld.