In Tina de musical zien we Tina met vrienden Puck en Fabio hard werken om een deadline te halen. Ondertussen gebeurt alles wat de afgelopen vijftig jaar ook in de Tina voorbijkwam: verliefdheden, overspannen ouders, jaloezie, adviezen van oma.
Genoeg materiaal voor een vrolijke voorstelling. En dat is het zeker geworden.
Vanaf de eerste klanken van Jeroen Sleyfer is duidelijk dat het niet de bedoeling is om stil te blijven zitten. In een snel gemonteerde scène komen alle bekenden uit de Tina langs. Wie de strip nog nooit gelezen heeft hoeft zich geen zorgen te maken. Iedereen wordt uitgebreid voorgesteld, het is prima te volgen.
Het script levert een mooie verzameling aandoenlijke scenes. Waar soms woordgrappen behoorlijk irritant kunnen zijn, zit dit verhaal vol met mooie vondsten.
De scènes van Alexandra Alphenaar en Theun Plantinga - de overwerkte ouders van Tina - zetten de stripvorm lekker vet aan. Zeker als vader met een tekstballon in zijn handen staat.
Een stripverhaal kent wel andere wetten dan theater. In een strip kan bijvoorbeeld alles, maar moet aan het einde wel alles hetzelfde blijven. Dit gegeven leidt soms tot wat vreemde theatrale keuzes. Een mooi verhaallijntje tussen Tina en de verliefde maar weinig spraakzame Fabio eindigt hierdoor wat onbevredigend. Het absurde van de strip zou soms misschien nog grotesker mogen. Nu worden sommige scènes wat plichtmatig om het verhaal verder te helpen, maar verder weinig interessant.
Gelukkig is er dan Annick Boer. Wat zet zij een heerlijke oma neer. Zo een die alles snapt, grappig is, lief en streng tegelijk. Met haar komische timing weet ze regelmatig een open doekje te scoren. Niet alleen voor het publiek is zij de held van de voorstelling. Haar samenspel met de jonge cast trekt deze scènes naar een hoger niveau. Wat een plezier straalt er van het podium.
Hoogtepunt is een lied waarin we via de kleding van de jaren 60, 70, 80 en 90 de hele Tina-geschiedenis subtiel voorbij zien komen.
Door het spelplezier en energie krijgt deze show een enorme gunfactor, waardoor de oneffenheidjes snel vergeten zijn.
Wie de stripvorm kan waarderen, en daarbij accepteert dat menig theaterwet in de wind wordt geslagen, krijgt een feestelijke mierzoete show voorgeschoteld.
En wij gaan er helemaal in mee.
