Hoe gaat het met jou? Een beetje bijgekomen van alle hectiek rond de premiere van Ciske? Zo’n opstart blijft toch een aparte aangelegenheid…Misschien moeten we daar maar eens een verhaal aan wijden.
Maar goed. Deze column. Na een volmondig ja tegen de uitbaters van deze site breekt nu dan toch een vochtige periode aan die zich het best laat omschrijven als stress met angstzweet. Het gevoel bekruipt me dat ik nooit invulling kan geven aan deze column zoals mijn voorganger dat gedaan heeft. En toch, ook dit gevoel voelt bekend…maar waarvan?
Understudy. Ik voel me weer understudy. Het begint me te dagen, ik ben de vervanger van Michael D. Michael D. die acteert, zingt, regisseert en schrijft. Michael D. die zowel in Nederland als daarbuiten ervaring heeft met musical en die deze column als geen ander heeft neergezet, die met rake typeringen op een gevarieerde manier de musicalwereld heeft beschreven. Van deze Michael voel ik me nu de understudy.
Understudy’s. Iedere frequente musicalbezoeker kent het fenomeen en heeft er mee te maken gehad. Ieder ensemble lid hoopt er één of meerdere te bemachtigen in een productie. Het kan het meest dankbare en leerzame zijn wat je mag doen maar het kan ook het moeilijkste zijn.
Je bereid je zo goed mogelijk voor. Je kijkt goed hoe de 1e cast het doet, probeert bij repetities indruk te maken door hele mise en scene uit je hoofd te weten, je doet een poging om op cruciale punten net even een eigen originele invulling te geven aan je rol, zonder de indruk te wekken dat degene die je vervangt er niets van bakt en het op dat punt volkomen verkeerd zag. Ook is het zaak alles wat de regisseur, de vervangend regisseur, de dance captein, de rol zelf, je collega’s en de kantinebeheerder na aanleiding van je eerste doorloop hebben te melden over je prestatie mee te nemen de eerste keer dat je “op gaat” .
Dan ga je op. Toi toitjes van iedereen bedekken je kleedkamertafel, Op van de zenuwen probeer je vooral rustig te blijven en neem je die ene belangrijke scene of die veel te snelle haastverkleding nog een keer door in je hoofd. Collega’s met wie je het meeste contact hebt in de cast zenuwen met je mee terwijl voor anderen het een gewone voorstelling is. Even lijkt het hele circus om jou te draaien, Dan, plotseling, realiseer je je dat ipv die “grote” naam nu jouw naam in de foyers op de monitor staat en dat het publiek zich vertwijfeld afvraagt of ze wel bij de juiste voorstelling zijn.
Publiek verwacht natuurlijk die musicalster van de poster en in plaats daarvan krijgen ze ... jou…. Dit wegslikkend probeer je je te concentreren en vertrouw je op je overtuigingskracht . Je staat tenslotte in een prachtige voorstelling die niet alleen afhankelijk is van die ene persoon. Zelf hol je de eerste keer op pure adrenaline achter alles aan op het toneel. Je bent soms zo druk bezig met alle afspraken, het op de goede plek staan, op tijd je mond open doen of de juiste choreografie dat alles eigenlijk compleet langs je heen lijkt te gaan.
Als je het naar behoren doet krijg je complimenten na afloop. Collega’s zijn trots op je of blij dat ze geen last hadden van je aanwezigheid, dat je tenminste steeds op goede plek stond. Mensen bij de deur zeggen dat ze eigenlijk voor die ene persoon kwamen en aanvankelijk zeer teleurgesteld waren maar uiteindelijk vinden dat je het best aardig gedaan hebt. Als je vaker opgaat zijn er zelfs die-hard fans die jouw adopteren als hun persoonlijke favoriet. Een eerste kleine schare musicalfans vormt zich en misschien maakt iemand zelfs een site over je.
Zelf wil je gelijk weer op. Je ongeduld is aangewakkerd en je wil bevestigen dat je succesvolle invalbeurt geen toevalstreffer was of juist de teleurstelling bij jezelf en eventuele anderen van je af spelen en het tegendeel bewijzen van de slecht kritieken.
Hopelijk krijg je die kans, een kans om te groeien, je te ontwikkelen al weet je dat je er als understudy gewoon moet staan en dat excuses over gebrekkige, te korte voorbereiding niet ontvankelijk zijn.
Al deze emoties spelen door mijn hoofd bij het schrijven van deze eerste column als vervanger. Je weet dat understudy zijn moeilijk is, zonder invallers vaak geen voorstelling maar je wil meer dan invallen. Je wil een eerlijke kans….Nu maar hopen dat het publiek deze invulling waardeert.
Tot gauw schat
