De Rocky Horror Picture Show is een van de meest interactieve theaterervaringen die je als bezoeker kunt meemaken. Waarschijnlijk zul je de voorstelling meerdere malen moeten zien voordat het verhaal tot je begint door te dringen. De eerste keer ben je namelijk overdonderd door alle indrukken die je krijgt en dan is er ook nog die irritante buurman naast je die zomaar dingen lijkt te roepen. Maar als je de Rocky Horror Picture Show (RHPS) kent, weet je dat alles, maar dan ook echt alles volgens een script loopt. Zelfs de buurman die dingen roept, doet dat op de exact juiste momenten en wanneer de cast haar voorstelling goed kent, weten ze ook precies hoe zij daar volgens een tweede script op moet reageren. Om de interactie met het publiek te illustreren staat hieronder een klein deel van het script waarin Brad en Janet een platte band met hun auto krijgen. In het rood staat daarbij aangegeven de dingen die het publiek in de zaal mag roepen.
Janet: What was that bang? IT WAS A GANG BANG!
Brad: We must have a blowout, damn it! JANET! I knew I should have gotten that spare tire fixed. ASSHOLE. Well, you just stay here and keep warm and I’ll go for help.
Janet: Where will you go? We’re in the middle of nowhere.
Brad: Didn’t we pass a castle back down the road a few miles? Maybe they have a telephone I could use. CASTLES DON’T HAVE PHONES ASSHOLE.
De RHPS is altijd een show geweest die met name in de cult-sector bekend is. De show wordt vaak gezien als te expliciet en het verhaal wordt meestal ervaren als “vaag”. Hierdoor heeft de show ook nooit grote commerciele successen gekend. Bovendien eindigt de zaal standaard in een puinhoop wanneer fans de kans krijgen om gebruik te maken van alle attributen die het publiek kan en mag gebruiken. Waarschijnlijk hadden de meeste theaters na afloop van een voorstelling dan ook spijt dat ze de RHPS hadden geboekt. Daarom is het knap om te zien dat de versie in Düsseldorf door de regels iets strakker te zetten, en zelfs haar eigen fan-packs weet te verkopen, de kans heeft om de voorstelling beschaafd te houden en ook de overlast voor het theater beperkt houdt.
Wanneer we kijken naar de versie die momenteel door Duitsland tourt, valt er weinig op aan te merken. De show heeft de afgelopen 30 jaar al heel wat metamorfoses ondergaan en deze versie is daardoor helemaal uitgekristalliseerd. Met een relatief beperkt budget wordt er een sterke presentatie op het podium gezet. Er wordt gebruik gemaakt van videobeelden die daadwerkelijk iets toevoegen aan de beleving. Zo wordt de voorstelling wordt aan het publiek gepresenteerd als een “science fiction double feature movie” en een heuse aftiteling maakt die beleving alleen maar sterker. Maar ook tijdens de voorstelling wordt er op een subtiele manier gebruik gemaakt van videobeelden om bijvoorbeeld een moord uit te beelden.
Een van de grootste verassingen voor mij was de cast. Deze bestaat, met uitzondering van de verteller in de voorstelling, uit een groep acteurs die door The Ambassador Group in Engeland gecast zijn. Dit betekent dat de voorstelling vrijwel volledig in het Engels is tenzij de verteller op het podium iets komt uitleggen over het verhaal. Dit deel is dan volledig Duits. Maar volgens de traditie mag je de verteller in beperkte mate zijn werk onmogelijk maken door woorden als “Boring!’ of “Boe” te roepen. De laatste herinneringen die ik heb aan een volledig engelstalige cast is West Side Story geweest die een aantal jaar geleden door Nederland tourde. Deze cast heeft er eigenhandig voor gezorgd dat ik huiverig ben voor elke volledige engelstalige voorstelling in een niet engelstalig land. Maar met de RHPS is dat weer helemaal goed gekomen. Vooral Stuart Matthew Price die de rol van Riff Raff speelde, overtuigde met zijn openingsnummer “Over at the Frankenstein Place”. Maar de cast was sowieso uitermate sterk op elkaar ingespeeld, iedereen wist op exact de juiste momenten een stapje terug te zetten om het dramatisch effect van een van de collega’s beter uit te laten komen. Zo heeft Rocky (gespeeld door Andrew Gordon-Watkins) een van de meest banale rollen die je als acteur maar kunt hebben; je hoeft alleen maar mooi te zijn en te lachen. Het is als acteur verdomd moeilijk om dan alleen met je glimlach een boodschap over te brengen naar het publiek. Het spreekt dan ook voor de choreografie, licht en cast dat ze elkaar juist op dit soort momenten kunnen ondersteunen.
De Rocky Horror Picture Show mag je eigenlijk niet missen wanneer je regelmatig musicals bezoekt. De voorstelling draait momenteel alleen in Duitsland en Musicalworld verwacht dat de kans klein is dat deze voorstelling de komende jaren weer eens naar Nederland zal komen. Bovendien is de vraag of de show dan net zo goed in elkaar zit als deze versie. Er zijn uiteraard meerdere redenen om de RHPS te bezoeken. Behalve het feit dat het een absolute klassieker is, zul je de beleving nooit meer vergeten. Alleen deze ervaring is de reis al waard. Mocht je de voorstelling wel kennen, dan zijn het zonder twijfel de prachtige nummers die je overhalen. Luister maar eens naar onderstaand prachtige introductienummer. En stiekem zit de hele voorstelling vol met dit soort sterke nummers.
Heb je interesse om de voorstelling te gaan bezoeken, kijk dan vooral even op de volgende websites:
- www.rocky-horror-show.de; de officiele site van deze tour.
- www.rockyhorror.nl; de Nederlandse fansite met tips voor “virgins”.
- www.badmovies.org; een van de vele scripts die fans kunnen gebruiken als basis.
De voorstelling is nog tot mei te zien in Duitsland en Oostenrijk.
