Ingesneeuwd, het zou een mooie titel zijn voor een thriller, waarbij een aantal doden vallen. Maar de schrijfster heeft destijds in al haar wijsheid voor De Muizenval gekozen. Alsof je met zo’n titel kunt scoren. Scherts natuurlijk, maar doden vallen er deze avond niet.
Het is bingo. Letterlijk, want we bevinden ons in een oud café, waar op kerstavond elk jaar de balletjes rollen. De bingokaart ligt klaar op de gedekte tafel, en de prijs, ach ja, wat zullen we daarvan vinden… Deze avond wint Harm de prijs. Alweer, zo horen we kroegbaas Jos zeggen, want kennelijk is dat onderdeel van de bingo-traditie. Maar alle vrolijkheid heeft een duistere kant. Jos (Laus Steenbeeke)is het café begonnen met zijn vrouw, en vooral haar liefhebberij. Zij is echter overleden, en Jos houdt de kroeg om haar te eren. Er staat echter nog een coronaschuld aan de belasting open, die deze avond moet worden ingelost. Telefonisch horen we hem bekenden om hulp vragen, maar zij geven niet thuis. De weersberichten worden dreigender, maar desondanks komt er toch nog bezoek. Loes (Lieneke Le Roux) is door haar alternatieve aanpak van het kerstverhaal elders niet meer welkom, en wil een ruimte om met haar toneelgroepje (Wilminks Kweek) te oefenen voor het Kerstspel voor dit jaar. En zij duldt geen nee. Dat ziet er nog wat experimenteler uit dan wat we over die van vorig jaar horen.
Met nog wat meer sneeuw komt ook Thomas (Ward van Klinken) binnen. Hij is de studerende zoon van Jos. Zijn skivakantie ging niet door en besloot onverwacht bij zijn vader langs te gaan. Jos heeft hem echter niets over de penibele situatie verteld, en als vervolgens de man van de belastingen (Rutger de Bekker) langs komt doet Jos zijn uiterste best om Thomas onwetend te houden. Hij krijgt hierbij hulp van Loes (een ex-docente van Thomas), die doet alsof de man deel uit maakt van haar gezelschap. Hij moet meedoen. Vluchten kan niet meer, want ze (en wij als publiek) zijn ingesneeuwd.
De gebeurtenissen worden onderbroken door drie pauzes, waarin de smakelijke gangen genuttigd kunnen worden. De grootste uitdaging is het aansnijden van de rollade, die op de grote tafels door de gasten moet gebeuren, maar voor niemand blijkt deze te groot. De liedjes in de voorstelling zijn gebaseerd op vrij bekende, voornamelijk Nederlandstalige liedjes, die voorzien zijn van een andere, passender tekst.
Waar de eigen voorstellingen van het Wilmink in uitblinken is de mix van humor en drama. Het eerste versterkt dan vaak het tweede, en tegelijkertijd geeft de humor ook weer lucht. Ook deze voorstelling, geschreven door Danny Westerweel, kent dolkomische momenten. Dit zijn vooral de artistiekerige onzin die Loes haar gezelschap laat doen. Waar door hen soms bewust knullig wordt geacteerd, is het vocaal allemaal uitstekend. Met alleskunner Laus Steenbeeke en vakvrouw Lieneke LeRoux in de hoofdrollen wordt er een setting gecreëerd die zowel overtuigend als absurd is. Ward van Klinken is de revelatie van het jaar dankzij het wondermooie Dear Evan Hansen (en gecast in de hoofdrol van de Harry Potter-voorstelling), en speelt de ‘gewone’ jongen, die voelt dat er wat loos is maar niet met zijn vader kan praten, sterk. Rutger de Bekker, als de kerst-laat-op-de-avond slecht nieuw brenger weet het ‘help, ze trekken me op het podium-gevoel’ overtuigend te brengen. En Wilminks Kweek weet als groep te overtuigen, en stuk voor stuk wel een paar momentjes te pakken. De regie (Anne de Blok) is soepel en de livemuziek klinkt uitstekend.
Met ‘Kerst Komt Altijd’ heeft het Wilmink Theater ieder jaar een zeer uitgebreid kerstprogramma. Zelfs voor mensen die niet meteen aan Enschede denken als ze een weekend weg willen, is het theateraanbod alleen al voldoende om lekker te genieten. Want als er geen kaarten retour worden gebracht, is dit jaar (alleen vandaag of morgen) te laat om de voorstelling te boeken. Maar wie alvast voor volgend jaar wil vastleggen, kan dat doen. Er zal vast en zeker ook weer een nieuwe familievoorstelling te zien zijn als opvolger van het overigens prachtige ‘Het meisje met de Zwavelstokjes’, waarover ik vorig jaar een recensie heb geschreven.
Voor de volledigheid de namen van de kweek: Raquel Benito Martin, Jelle Bemelen, Karlijn van der Linde, Delaja Verduin en Julia Bronkhorst
Foto’s; Willem van Walderveen
